In nomine domini amen. Nouerint vniuersi sancte matris ecclesie catholice filii, quorum interest uel quorumlibet interesse poterit in futurum, quod nos fratres Angelus abbas monasterii in Runa et Leonardus prior domus Troni Marie, Cisterciensis et Cartusiensis ordinum, Salczburgensis et Pataviensis diocesum, reformatores et visitatores omnium monasteriorum tam virorum quam mulierum saneti Benedicti et sancti Augustini ordinum tam in spiritualibus quam in temporalibus in ducatu et dominio serenissimi principis et domini domini Alberti quinti ducis Austrie etc. sitorum a sede apostolica specialiter deputati per litteras sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Martini diuina prouidentia pape quinti, vnacum religiosis fratribus Nicolao de Riespicz et Petro de Rosenhaim, monachis professis monasterii Mellicensis ordinis sancti Benedicti Pataviensis diocesis in vita religiosa et moribus monasticis secundum regulam sancti Benedicti multipliciter comprobatis, vigore dictarum litterarum apostolicarum per nos nobis adiunctis et assumptis, easdem litteras apostolicas, dicti domini nostri pape vera bulla plumbea in cordula canapea more Romane curie impendente bullatas, sanas et integras, non rasas, non cancellatas nec abolitas, sed omni prorsus vicio et suspicione carentes, insinuauimus et insinuari fecimus atque legi expressa et intelligibili voce per religiosum fratrem Petrum de Rosenheim antedictum reuerendo in Christo patri et fratribus religiosis domino Thome abbati et Laurencio priori, Patricio, Donato, Karolo, Mauricio et Finiano monachis professis monasterii beate Marie virginis Scotorum in Wienna ordinis sancti Benedicti Patauien. dioc. antedicte in Capitulo capitulariter congregatis. Quarum litterarum apostolicarum tenor per omnia sequitur et est talis. (Folgt die pag. 559, Nr. CCCCLII abgedruckte Bulle vom 17. Jänner 1418.) Quibus quidem litteris sic insinuatis et lectis prefati reuerendus et religiosi pater et fratres per nos requisiti, ut boni et legittimi filii deifici, timorem et obedienciam prebuerunt et quilibet singulariter et seorsum per tabellionem nostrum infrascriptum vice nostra interrogatus prebuit spontaneum et expressum consensum in visitacionem et reformacionem apud et in eos in dicto monasterio iuxta mentem et tenorem dictarum litterarum apostolicarum per nos faciendas in hec verba: consentio salua nostra fundacione. Quo facto venerabilis vir dominus Nicolaus de Dirikelspvel, sacre theologie et arcium liberalium professor eximius, a nobis jussus fecit vnum sermonem latinum exhortatorium ad predictos reuerendum et religiosos patrem abbatem et fratres. Quo finito pretacti dominus Thomas abbas et fratres Laurencius prior et ceteri prescripti quilibet seorsum tactis sacrosanctis ewangeliis jurauerunt in hec verba: Ego juro per hec sancta dei ewangelia, de omnibus, super quibus fuero per vos vel aliquem vestrum interrogatus generaliter uel specialiter, absque omni dolo et fraude pure veritatem dicere ac eciam omnia et singula, que sciam nostre reformacioni indigentia, et que sunt necessaria pro reformacione monasterii presentis, fideliter manifestabo, sic me deus adiuuet et hec sancta dei ewangelia. Acta sunt hec in predicto monasterio Scotorum in ambitu, in loco Capitulari, sub anno domini millesimo quadringentesimo decimo octauo, indictione vndecima, die prima mensis Augusti, hora terciarum uel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Martini pape predicti anno primo, presentibus ibidem reuerendis et religiosis patribus et dominis Andrea abbate in Weytigenaw et Martino preposito in Thirnstain monasteriorum Canonicorum regularium Pragensis et dicte Patauiensis diocesum et venerabilibus et egregiis viris magistro Nicolao de Dinkelspvel, sacre theologie doctore, Canonico prependato ecclesie sancti Stephani Wienne Patauien. dioc. predicte, et domino Caspare de Maiselstain, sacri Juris Canonici eximio professore ordinario, decretalium lectore studii Wiennensis Patauien. dioc. sepedicte, clerico Curiensis diocesis, testibus fide dignis ad hec specialiter vocatis et rogatis. Preterea sequenti die sexta mensis eiusdem, hora terciarum uel quasi, in eodem monasterio Scotorum in loco Capitulari, anno, indictione et pontificatu, quibus supra, presentibus prefatis reuerendis et religiosis patribus et dominis Andrea abbate et Martino preposito ac eciam venerabilibus et egregiis viris dominis doctoribus Nicolao et Caspare antedictis, predictis reuerendo et religiosis domino Thome abbati et Laurentio priori cum ceteris conuentualibus jam dicti monasterii Scotorum insinuauimus ac insinuari fecimus atque legi per fratrem Petrum predictum quasdam alias litteras apostolicas dicti domini nostri Martini pape, eius vera bulla plumbea in cordula canapea more Romane curie impendente bullatas, sanas et integras, non rasas, non cancellatas, non abolitas, sed omni prorsus vicio et suspicione carentes, quarum quidem litterarum tenor per omnia sequitur et est talis. (Folgt die pag. 560, Nr. CCCCLIII abgedruckte Bulle.) Quibus litteris sic lectis et insinuatis inuestigauimus, an iuxta dictarum litterarum apostolicarum mentem et tenorem dicti reuerendus et religiosi dominus Thomas abbas et ceteri fratres recipere et admittere vellent in monachos et in fratres viros honestos laudabilis vite, conuersationis honeste, non dumtaxat de Scocie et Hybernie partibus, sed eciam de aliis nationibus et partibus quibuscunque. Extunc prefati dominus Thomas abbas cum ceteris fratribus petiuerunt copiam dictarum litterarum apostolicarum, quam ipsis dari fecimus, recipientesque terminum deliberandi usque in crastinum, videlicet diem septimum mensis eiusdem. Quo termino adueniente, de mane hora terciarum uel quasi, in loco, ubi supra, et presentibus omnibus testibus, quibus supra, prefatus dominus Thomas abhas nomine suo et fratrum suorum omnium presencium et audiencium subdit in hec verba: Reuerendi patres et domini, non aliud intelligimus ex bulla, nisi quod princeps non vult nos habere nec nostram nationem, et quia non possumus resistere, tunc petimus gratiosam licentiam et saluum conductum et expensas vie et temporibus vite nostre, et nos non possumus nec volumus commorari monachis aliarum quam nostrarum nacionum, et est ratio, ut sciatur factum nude, quia nos interficeremus eos uel interficeremur ab eis. Ista responsione sic facta iuxta apostolicam traditam nobis formam adiunximus nobis reuerendum et religiosum patrem et dominum Nicolaum, abbatem monasterii Mellicensis ordinis sancti Benedicti dicte Patavien. dioc., unacum aliis fratribus Nicolao et Petro predictis presentem et onus huiusmodi adiutorii in visitando et reformando humiliter subeuntem, et tunc circa horam primam eiusdem diei post meridiem, in loco, ubi supra, et presentibus, quibus supra, ammonuimus et hortabamur prefatos reuerendum et religiosos patrem Thomam abbatem et ceteros fratres, quod a suo propositio recederent et aliarum nacionum viros honestos et deo deuotos reciperent in monachos et confratres, imitantes Creatorem et Dominum nostrum, apud quem iuxta Scripture testimonium non est acceptatio personarum. Et prefati fràtres iterum, ut prius, responderunt: Nos non possumus nec volumus aliis quam nostrarum nacionum monachis commorari et ad vitandum scandala et pericula petimus licenciam ad partes natiuas et ad monasteria ibidem nostri ordinis. Et Fr. Mauritius petiuit ad Cluniacum sibi dari licenciam. Petiuerunt quoque litteras commendaticias ad alia monasteria, quas prefatus dominus abbas Thomas ipsis tradidit et assignauit. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium premissorum presentes nostras litteras seu hoc presens publicum instrumentum exinde fieri et per Johannem notarium nostrum infraseriptum subscribi et publicari mandauimus nostrorumque sigillorum appensione fecimus communiri. Et ego Johannes Hesse de Isenach, clericus Maguntinensis diocesis, publicus sacra imperiali auctoritate notarius, quia predictarum litterarum apostolicarum insinuacioni, consensus requisicioni ac eius dacioni omnibusque aliis et singulis, dum sic, ut premittitur, per dictos dominos visitatores et coram eis fierent et agerentur, vnacum prenominatis testibus presens interfui eaque omnia et singula vidi et audiui, ideo hoc presens publicum instrumentum per alium fidelem fideliter scriptum, me aliis occupato, de mandato et requisicione dictorum dominorum visitatorum exinde confeci, publicaui et in hanc formam publicam redegi singnoque et nomine meis solitis et conswetis vnacum sigillorum dictorum dominorum visitatorum appensione singnaui, manu mea propria subscripsi, rogatus et requisitus in fidem et euidens testimonium omnium et singulorum premissorum.

Source Fulltext: HAUSWIRTH, Schotten (=FRA II/18, 1859) S. 565-568