Martinus episcopus, seruus seruorum dei, ad futuram rei memoriam. Regimini uniuersalis ecclesie quamquam immeriti disponente domino presidentes, ad ea libenter nostre dirigimus solicitudinis auspicia, ut monasteria singula, sinistris potissime subacta||
casibus, optatis iugiter foueantur euentibus et religionis inibi instaurato uigore, in spiritualibus et temporalibus felicibus floreant incrementis. Sane pro parte dilecti filii nobilis viri Alberti ducis Austrie nobis nuper exhibita peticio continebat, quod, cum in monasterii beate Marie Scotorum in Wyenna Patauien. dioc., quod sub ipsius ducis temporali dominio consistit, fundacione et dotacione primeuis, quarum dicti ducis progenitores siue illi, in quorum temporalibus dominiis ipse dux passim successisse dinoscitur, auctores fuere, siue iuxta illas aut in eis apposita uoluntates et decreta, ipsius quoque monasterii consuetudines et statuta, eciam apostolica confirmacione uallata, caueri dicatur expresse, quod nulli preterquam de Scotie et Ybernie sine aliis eis contiguis ultramarinis partibus oriundi in monachos recipi debeant monasterii memorati, nonnulli plerumque de partibus ipsis minus sufficientes et ydonei, moribus quoque ac gestu euidenter incompositi et a patrie ritu inibi discrepantes pariter et alieni, eciam pro colligendis et recipiendis ipsis inibi de partibus eisdem non sine magnis aliquando laboribus et expensis in dicti monasterii monachos extiterunt recepti, et quorum aliquibus in abbates dicti monasterii eo uacante prefectis illorum peregrinis atque inordinatis regimine bonorumque dicti monasterii administratione intumescentibus, regulares inibi suppressi, conquiescunt uigor et disciplina cultusque diuini ingens succedit diminucio, et dicto monasterio in suis ueluti facultatibus et redditibus nec non structuris et edificiis, antequam ipsius ducis illius deformacioni piis affectibus succrescente ministerio compacientis aliqualis subleuaminis presidium impartiretur eidem, multipliciter destituto ope, quod absit, cessante prouisionis accomode, in huiusmodi spiritualibus et temporalibus dispendia comminantur exquisita, Quare pro parte dicti ducis nobis fuit humiliter supplicatum, ut super hiis ipsius monasterii statui et indemnitatibus oportune consulere de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur in aggregandis presertim illius, apud quem personarum nulla est acceptio, sed eius mandatis subditam gentem attollit quamcunque, servitoribus et ministris non locorum siue parcium qualitates uel circumstancias, sed earundem personarum uirtutes et merita complectenda fore non immerito recensentes, huiusmodi quoque supplicationibus inclinati, in monasterio prefato, quemadmodum eciam nonnullorum super statu et obseruancia monachorum generali uigente Constanciensi Concilio et illius auctoritate digestorum capitulorum determinacioni congruere prospicitur, quoscunque originis cuiusuis, dummodo alias sint ydonei eisque canonicum aliud non obsistat, in monachos et in fratres recipi posse auctoritate apostolica decernimus per presentes, non obstantibus fundacione et dotacione nec non uoluntatibus et decretis, statutis quoque ac consuetudinibus et confirmacione predictis ceterisque contrariis quibuscunque. Nulli ergo omnino hominum liceat, hanc paginam nostre constitucionis infringere uel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignacionem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se nouerit incursurum. Datum Constancie XVI. Kl. Februarii, pontificatus nostri anno primo.

Source Fulltext: HAUSWIRTH, Schotten (=FRA II/18, 1859) S. 560-562