Bonifatius episcopus servus servorum dei venerabili fratri . . archiepiscopo Pragensi¹ salutem et apostolicam benedictionem! Exhibita nobis pro parte dileotorum filiorum . . abbatis et conventus monasterii Sanctae Coronae Cisterciensis ordinis Pragensis diocesis petitio continebat, quod orta dudum inter venerabilem fratrem nostrum Johannem patriarcham Aquilegiensem tunc clericum secularem et praepositum ecclesiae sancti Petri Wissegradensis prope Pragam² ex una parte ac eosdem abbatem et conventum super eo, quod abbas et conventiis de Perfricz, de Soldnaw, de Purgstal, de Sunemberg, de Huntringhe, de Schonaw, de Walterstift, de Frendental, de Ornslage, de Pukkundoronn, de Cristanstift, de Pleschenn, de Ditrichstift, de Lenzenrind, de Pulkenstift, de Schriferstift, de Hunczunst, de Jonastift, de Zwattina, de Blasestift, de Swanestift et de Ebenaw³ villas et nonnullos agros, terras, silvas, piscinas et res alias in eadem diocesi consistentes, nec non ius patronatus quarundam ecclesiarum parrochialium dictae diocesis ad monasterium ac praesentandum personas ydoneas ad ecclesias huiusmodi, nec non corrigendi et puniendi excessus, qui per personas laicales in dictis willis pro tempore degentes committuntur, ad abbatem dicti monasterii qui est pro tempore de antiqua et approbata et hactenus pacifice observata consuetudine pertinere, dictumque praepositum eosdem abbatem et conventum huiusmodi villis supradictis, agris, terris, silvis, piscinis et rebus aliis, nec non iure patronatus ac praesentandi, corrigendi et puniendi personas praedictas contra iustitiam spoliasse, illaque occupasse et detinuisse ac detinere indebite occupata, fructus et emolumenta ex eis percipiendo, patriarcha tunc praepositus vero praedicti praemissam non esse veram, dictasque villas, agros, terras, silvas, piscinas et res alias nec non ius patronatus ac praesentandi, corrigendi et puniendi personas praedictas ad se ratione praepositurae praedictae ecclesiae de iure spectare tunc etiam asserebant, materia quaestionis et causa huiusmodi per appellationem dicti patriarchae tunc praepositi ad sedem apostolicam legitime introducta, felicis recordationis Vrbanus papa VI. praedecessor noster causam appellationis huiusmodi et negotii principalis quondam Francisco Laudo de Venetiis ad instantiam praedictorum abbatis et conventus primo et deinde ex certis causis dilecto filio magistro Petro Gasconis capellanis sedis praedictae et auditoribus causarum palatii apostolici audiendam commisit et fine debito terminandam, et deinde dictus praedecessor de persona dicti patriarchae tunc praepositi ecclesiae Luthomislensi tunc vacanti providit, praeficiendo eum praedictae ecclesiae Luthomislensi in episcopum et pastorem, sibique fecit extra Romanam curiam munus consecrationis impendi, et successive dicto praedecessore sicut domino placuit vita functo, nos divina favente clementia ad apicem summi apostolatus assumpti, causam huiusmodi venerabili fratri nostro Bertrando episcopo Eugubino tunc capellano nostro et auditori causarum dicti palatii ex certis causis audiendam commisimus et fine debito terminandam, qui quidem episcopus tunc auditor inter eosdem abbatem et conventum nec non dilectum filium Johannem Benessii praepositum eiusdem ecclesiae, qui eidem patriarchae tunc episcopo in eadem praepositura mediate successit, procedens per suam diffinitivam sententiam pronuntiavit, decrevit et declaravit, prout haec omnia in quodam libello pro parte dictorum abbatis et conventus in huiusmodi causa dato petita fuerant, occupationem, spoliationem et detentionem praedictas fuisse et esse temerarias, illicitas, iniustas et de facto praesumptas, praefatosque abbatem et conventum ad villas, agros, terras, silvas, piscinas , res et ius praedicta fuisse et esse restituendos et reintegrandos et eos restituit et reintegravit, praefatumque Johannem Benessii in fructibus ex dictis bonis per eum ab eisdem villis, agris, terris, silvis, piscinis et rebus perceptis a tempore motae sibi litis huiusmodi per eosdem abbatem et conventum et in expensis coram se in huiusmodi causa legitime factis condemnandum fore et condemnavit, ipsarum expensarum taxatione sibi imposterum reservata, a qua quidem sententia pro parte dicti Johannis Benessii fuit ad sedem appellatum eandem, nosque causam appellationis huiusmodi dilecto filio Nicolao electo Potentino tunc capellano nostro et auditori causarum palatii praedicti audiendam commisimus et fine debito terminandam, qui etiam in causa ipsa procedens per suam diffinitivam sententiam eandem sententiam praefati episcopi tunc auditoris confirmavit, cumque a praedicta sententia eiusdem electi tunc auditoris ad sedem foret appellatum eandem, nos causam ultimae appellationis huiusmodi dilecto filio magistro Jacobo Floriani capellano nostro et auditori causarum palatii praedicti audiendam commisimus et fine debito terminandam, ipseque Jacobus auditor in causa huiusmodi inter partes ipsas ad nonnullos actus dicitur processisse. Cum autem sicut eadem petitio subiungebat, causa huiusmodi iam quindecim annis pependerit et pendeat indecisa, pro parte abbatis et conventus praedictorum nobis fuit humiliter supplicatum, ut liti huiusmodi finis celeris imponatur, villas, agros, terras, silvas, piscinas et res alias huiusmodi, nec non fructus, redditus et proventus ac emolumenta ipsorum sequestrari mandare, etiam iuxta constitutionem piae memoriae Clementis papae V. etiam praedecessoris nostri super hoc editam de speciali gratia dignaremur. Nos itaque huiusmodi supplicationibus inclinati fraternitati tuae per apostolica scripta mandamus, quatinus villas, agros, terras, silvas, piscinas et res alias, nec non fructus, redditus et proventus et emolumenta huiusmodi per te vel alium iuxta constitutionem eandem auctoritate nostra sequestrare procures, exhibituras id quod de huiusmodi fructibus, redditibus, proventibus et emolumentis, debitis eorum supportatis oneribus, illi ex partibus ipsis qui in causa finalem victoriam obtinebit, constitutionibus apostolicis et legibus imperialibus ac aliis contrariis non obstantibus quibuscumque, seu si eidem Johanni Benessij vel quibusvis aliis communiter vel divisim a praedicta sede sit indultum, quod interdici, suspendi vel excommunicari non possint, per literas apostolicas non facientes plenam et expressam ac de verbo ad verbum de indulto huiusmodi mentionem, contradictores per censuram ecclesiasticam ecclesiasticam (sic) appellatione postposita compescendo. Datum Romae apud sanctum Petrum, Idus Maii, pontificatus nostri anno quinto.||
Unter dem Umbug rechts: Max||
x||
B. de Pistorio||
Bernardus.||
Auf dem Umbug links: Pro Philippo.||
. Erasmus.

Source Fulltext: PANGERL, Goldenkron (=FRA II/37, Wien 1872) S. 250-253