+ In nomine domini vicesimo hoctabo anno principatus domni nostri guaimari, et secundo anno principatus domni iohanni eius filii, gloriosi principibus, mense februarius, quintadecima indictione. Die quadam, dum essem ego ragemprandus iudex in sacro salernitano palatio, quoram presentia suprascripte potestatis venit infantem infra etatem, nomine angelus filius disigi de corianu, et cepit ipse infans reclamare et dicere, ut a famis penuriis paterent et non aberent unde viverent, et querebant solutionem accipere, ut ubique de rebus sua vindere, ut tempus famis evaderent: ipse misericordissimus princeps, dum congnovit quod ipse infans penuriis famis paterent, dedit illi missum suum, ut secundum legem ipse infans de rebus sua vindere in tantum, ut tempus famis evadere, et michi nominati iudici precepit inter illis exendum, et dauferi notario cartula inde scribere precepit, ut absque damnationis legis securus inde manerent; et dixit ipse infans abere una peciola de terra in ipso locum correianu cum aliquanta pomifera et aliquantum cannietum; et est per mensuria: de pede fine via, inde passi decem: de super capite fine termiti et media sepe, inde passi septem et cubitum: de uno latere fine fugardi thio ipsius infantuli, sicut termiti ficti sunt, inde passi sidecim: de alio latere fine ipsius infantuli, inde passi quindecim ad iusto passum. ista pecia per ipsa mensuria querebat ipse infans cum genetrice sua nomine purpura, venumdare pro ipsa penuriis famis, et ipsa mulier secum abentes duos parentes, i sunt ipse fugardus et iohannes germano suoque mulieri; sic itaque acta, nos iamdicti mater et filius ante ipsum iudex et subscribti testes per anc cartulam venumdedimus adque ad semper abendum confirmavimus tivi iaquinti filio petri, tamen ego iamdicta mulier per consensum et bolumtatem ipsorum parentibus et mundoalt meis, qui in ac cartula cum ipso iudex suis manibus posuerunt, ipsa pecia per ipse finis et mensurie, cum omnia infra se abentibus et suis pertinentiis, et cum vice de ipsa via, ad securiter et firmiter amodo et semper tu et tuos eredes illut abendum, dominandum, possidendum, omnia inde faciendum quod bolueritis. unde pro confirmandam et staviliscendam anc nostra vindictione a presentis recepimus a te exinde statutum pretium, i sunt auri tari undecim in omni deliberatione, sicut inter nos combenit; finitoque pretium ipsum aput nos ea ratione, nos iamdicti mater et filius guadia tivi nominati iaquinti dedimus, et mediatores tivi posuimus nos ipsis; et per ipsa guadia obligavimus nos et nostros eredes semper defensandum tivi tuique eredibus inclita suprascripta nostra vindictione da omnis homines omnique partibus, et non illut vel exinde vobis tollere aut contrare queramus; et quando volueritis per vos ipsis inde exet auctores et defensores, vice nostra potestatem abeatis, qualiter bolueritis, cum omnis rationem quam inde abueritis; et si taliter, sicut dictum est, illut vobis non defensaverimus, et aliquit de omnia suprascripta removere aut contrare quesierimus, seu si quodcumque causationes inde vobis preposuerimus, componere obligavimus nos et nostros eredes vobis vestrisque eredibus decem auri solidos constantinos et, sicut superius legitur, vobis adimpleamus. Et taliter scribere rogavimus te superius dauferius notarius, actum salerno.

Source Fulltext: Codex Diplomaticus Cavensis, vol. CDC.004, -, Estratto da ALIM