tholica R(oberto) venerabili decano et ceteris in Christo dilectis

fratribus, Stabulensis ecclesiae filiis, benedictionem et vitam usque

in seculum.

Luctuosas iam a longo tempore litteras a vestra parte ac- cepimus, non equidem vestro vitio, qui semper et optare nobis et annunciare prospera consuevistis et quaecunque fuerunt acer- biora usque in extremum necessitatis articulum celare, set quod manus Dei supra monasterium nostrum est extenta, evocando ad se et subtrahendo nobis fratres nostros, rebus utique divinis maxime utiles ac necessarios. Nos tristamur, fratres, atque lu- gemus, illos nobis esse ademptos, qui orabant pro populo et pro civitate nostra, intenti iugiter corde et voce ad sui condi- toris amorem et laudem, sectantes humiliter omnem obedientiam, diligentes veraciter nostram personam; set laetatur in coelis Christus cum angelis, factos eos esse ex ipsius gratiae dono glo- riosae civitatis suae municipes. Domine Iesu, indulge nobis, quia ploramus eos, quos tu recipis; non tibi invidemus quod habes, set de acie nostra fortissimos bellatores subtractos dole- mus, licet apud te iam nos familiarius adiuvent, de se nunc securi, set de nobis solliciti. Flevisti et tu, Domine, Lazarum; set quia fortassis resuscitabas iterum huius vitae passurum erumnas, qui mortuus fuerat ad quietem, lacrimatus es tamen ex humano et amico affectu quocunque. Et nos fundimus lacri- mas non desperationis set dilectionis, non odii set desiderii, non quia ad te transierunt, set quia a nobis recesserunt. Ve-

17*

260 WIBALDI EPISTOLA 155.

1149 rum sicut quatuor illi fratres G. S. A. W., sancto et catholico fine decedentes, spei et fiduciae plenos ad sequendum se nos provocaverunt, ita hic extremus frater E., vir quidem castigatae vitae et totus in lege Dei sui die ac nocte, in quadam parte minus cautus, suo improviso transitu nos non absque gravis of- fendiculi scrupulo conturbavit. Siquidem, ut nostis, portionem quandam amministrationis ei commiseramus, de qua monasterii prestationibus servire deberet, in qua tenacitatis culpa seductus est, ut plura relinqueret, quam eius saluti expediret. De quibus omnibus vobis in commune mandando precipimus, ne quis ve- strum eas tanquam proprias seu communes vel quasi ex testa- mento delegatas vendicare presumat; set salva et integra omnia ad nutum decani serventur, donec, vobis divina opitulante gratia presentialiter redditi, quid de his agendum sit, sollicite una vo- biscum inquiramus. Recordetur eruditio vestra de preda Ihericho anathemati et ignibus devota et de periculo Achar, qui de eodem anathemate furtim subduxit1, non quo creatura Dei inanimata et insensibilis et ad usum hominis instituta premium mereatur vel poenam, set quo earum excidio hominum sit inobedientia vindicanda et avaricia cohibenda.

Rumor de nobis nuper acceptus, qui vos de salute nostra sollicitos conturbavit, ex parte verus est et ex parte falsus. Damno enim aliquanto et ingenti iniuria affecti sumus, Deo pro- picio rerum humanarum vicem dispensante et tumorem superbiae, qui de munerum suorum mirabili collatione nasci poterat, qua- dam interiectae amaritudinis temperantia reprimente, ut veraciter illud cantici canticorum" dicere possimus: Fasciculus mirrae di- lectus meus mihi*. Verum quod a paucis latronibus desperatis commissum est", tanto ulciscendi studio a ceteris omnibus, qui fidem suam et devotionem servare desiderant, expiatur, ut valde divinam offensam reformidemus, nullum interim honoris vel salu- tis periculum sustinentes. Potens autem est Deus, de his omnibus nos clementer eripere et ad vos tempore accepto reducere.

a. canticorum canticorum c.

1. Cf. Iosuc 7, 1. 2. Cant. 1, 12. 3. 1148 Dec. 29. V. ep. 149 p. 230.

WIBALDI EPISTOLA 156. 261