Sacrosanctae generali Constantiensi Synodo, Patribus scilicet orthodoxis, Ec- clesiam repraesentantibus militantem, sua humilis, devotaque Magistrorum, Doctorum, caeterorumque Scolarium Cracoviensis in regno Poloniae Universitas.

Inceptum feliciter opus in agro Domini perfectius consummare praeceptis salu- taribus excitamur, divinaque sacrorum Canonum institutione attentius imbuimur, ut tuis veracissimis literarum apicibus, tuis etiam, coetus sanctissime, iugiter recolen- dis sanctionibus non impar cultus, nec alia a quatuor Evangeliorum voluminibus debeatur devotio, nec minus tuorum decretorum, quam Decalogi praeceptorum mucro legis percellit transgressores. Hinc est, quod nuper a throno vestrarum sediuin cer- tae veneratu dignae processerunt epistolae, Serenissimum Principem et dominum AУ1a- dislaum Eegem Poloniae, caeterarumque terrarum quam pluríum haeredem et domi num, ad amplectendum tenendumque treugas pacis alias per Principes invictissimos Sigismundum Romanorum etc. et Carolum Franciae, Reges conceptas, adhortantes. Quae cum quanta, qualive devotione per ipsum dominum Regem susceptae fuere, testis idoneus lator ipsarum et praesentium, vir circumspectus dominus Petrus de Wolfram Licentiatus in Decretis, Cantor ecclesiae Sanctae Mariae Wisliciensis, aö praedictae nostrae Universitatis membrum notabile, vestras pariter Paternitates cla- rius informabit. Qui quidem Serenissimus dominus noster Rex, tanquam Princeps pacis, verusque miles orthodoxae fidei et athleta, obedientiam victimis quibuscunque anteponens, Sedis Apostolicae hortamenta, quamquam plerumque gravia fuissent, non rebellanter transiliit, quinimo patienter reverenterque suscepit: quanto plus ve- stra, qui nedum apostolicam verum quidem catholicae iustitiae designatis Ecclesiam, paratus et non turbatus custodire mandata, et per omnia et in omnibus vestris ob- secundare hortatibus, quos in vim praecepti se suscepisse existimat, prout hoc ex suarum liquere poterit serie literarum. Nempe si ipse dominus Rex treugas praedic- tas, tantillo tempore duraturas grato animo complectitur: quanto gratius fervidius- que pacem sibi et regno perpetuam dignoscitur affectare. Revera non affectans, ut pacem in diebus suis duntaxat habeat, sed ut, regno suo ad iura statumque reda cto pacatoque, pacem, quae omnem sensum exsuperat, felicius nanciscatur. Nos prae- terea ex experientia rerum magistra luce clarius cognoscimus, legimusque, quod non nisi pacis tempore perfecte colitur pacis auctor; quodque guerris bellisque fremen- tibus, mens disciplinis scholaribus dedicata, nоn рanimрcr a studio exulans, elon- gat. Qua de re, ea, quae ad pacem sunt non tantum Regis et regni iam dictorum, sub quorum alis umbraque degimus, militamus quoque hilariter, verum etiam ad tranquillitatem universalis Ecclesiae lustris iam sex peractis, proh dolor! perditam ac- curatius flagitamus: videntes ipsam sponsam Iesu Christi, unicam et virginem, cu- pidis pollutisque contendentium de ea manibus attrectari, ac ipsam ad instar Tri polis atrociter dispertitam: quam tamen, illo auspice, cuius res agitur, manuum ve- strarum consilio, sollicitudineque pervigili speramus de proximo resarciri: quae de- nique tanquam Petri navicula, in qua Iudas, pene nautae destituta patronicio, ventis admodum turbata contrariis, et adeo, ut nonnunquam in oculis hominum naufraga putaretur, hanc sub Pneumatis almo praesidio, vobis constanter remigantibus, iuxta portum salutis appulsam laetantes audivimus, ubi anchora fidei profundata, scriptu- rarumque divinarum viminibus alligata, confractam laceratamque se vestris doctis- simis exhibet ingeniis, nedum solerter, sed etiam necessario reforaiandam.

Sane, Patres conscripti, quanquam circa reformationem tot rerum difformium, sicut putamus, altissima. ob inenanabilem malorum status utriusque congeriem, per- plexitas; nibilominus Deo auctore, non indiscreta huius reformationis iam apparent indicia: dum a capite enormiter vulnerato tam ardua pernecessariaque incepit cor

rectio, quae ratione praeambula, ad membra consequenter livida, plenaque diverso- rum vitiorum ulceribus dirigitur: dum scilicet de vinea Domini ficu fatua et arbore malos fructus parturiente proiecta, ad succidendos haereseos palmites et nequam pro- pagines Iohannis "Wicleff, Huss et Hieronymi damnatorum iustissime securis posita est ad radicem. Caeteri vero eorundem surculi seu sectatores, qui doctrinis ipsorum peregrinis et falsis usque modo abducuntur, si fines inclyti regni Poloniae, tanquam vulpeculae vineam Domini demoliturae, subintrare satagerent, non segnius apud nos, nec aliter, sicut et auctores ipsorum apud vos, facibus flammeis vestiti pro suis do- gmatibus ignitas exciperent aureolas. Et praefati domini nostri Regis ac nostrorum cordium intima fervet devotio, ut, destructis istis erroribus ac aliis adversitatibus universis, Ecclesia Dei secura iugique gaudeat libertate. Eatenus, Patres egregii, qui in virtute Sanctae Trinitatis vivificae, cuius opera sunt indivisa, triplicem fu- hiculum, contendentium scilicet de Papatu, feliciter resolvistis, dissipate, precamur, de caetero colligationem impietatis, quibus tanquam funibus peccatorum circumplexa existit Ecclesia. Solvite fasciculos deprimentes et opprimentes sponsam Christi spe- ciosam ac ipsius libertatem. Auferte ab ea opprobium et contemptum, quam tot an- norum curriculis tam a clericis quam laicis deprehendistis lacessitam; et qui ad horreum Domini ad trituram et ad vindemiam in vineam Domini vocati divinitus concurristis, discernite et cribrate lolium a tritico, semen scilicet pessimum simoniae, quo agrum Domini per inimicum hominem usque quaque conspersum palpatis. Ex- purgatae demum vetus fermentum horrendae ambitionis in clericis, qui olim ad Cu riam Romanam pro capessendis ecclesiasticis passim non tardius quam negotiatores ad nundinas confluentes, pro eisdem durius, quam pro bravio contendebant, nec ha- ctenus forsitan in vestri praesentia verentur desistere a tumultu. Fiat etiam, obse- cramus, nova conspersio in viris religiose se vivere putantibus, quorum diversitas munita Canonibus, et numerositas quorundam torpens otio, a regularibus Sanctorum Patrum disciplinis non parum degenerans, faciem sponsae Christi devenustat. Evel- lite de agro Domini avarítiae spinas et cupiditatis, quae clericos, nec minus laicos exoculant et ementant. Succidite vêpres lasciviae et germina acediae, quae hortum Ecclesiae negligenter condensatum dedecorant. Eradicate prorsus articas superbiae fastusque, ac tribulos iniustitiae in viris ecclesiasticis; sed perprius in principibus sacerdotum: ut tandem purgato agro Domini, ac quantum desuper pro nunc con- cessum fuerit, expedito, arbores de novo fructiferae, viri scilicet scientiarum floribus redimiti, morum virtutumque suavitate redolentes replantentur, qui fructus honoris et honestatis, tanquam vitae fructiferae crescentes, in lateribus Ecclesiae fructificent. Circumdate praeterea sepibus fortissimis vineam Ecclesiae Sacrarum Scripturarum irrefragabilibus sententiis, quas nullipiam fas sit de caetereo transilire. Reficite postremo turrim fortitudinis, fidei scilicet Christianae, quam a facie inimici collap- sam respicitis, ipsam muro inexpugnabili sacrorum Canonum vallantes, armis fulcite iustitiae, custodes, speculatoresque, Magistros, Doctores, caeterosque viros pervigi- les in ipsa extollite, qui sicut lucerna super candelabrum ingredientes lucere queant verbo pariter et exemple Hi sunt nempe, qui plerumque pastores dormitantes, tor- pidosque a somnis desidiae tubis scripturarum resuscitant, et ut ipsis caeterisque quietem mentis et hilaritatem praeparent, noctium frequentant excubias, se ipsos conturbantes.

Quapropter, Patres optimi, opus non tam (lignum, quam necessarium in Dei Ecclesia cognoscitur, ut delectus Scholarum generalium ad status competentiam re- ducentes, viros doctos et alios pauperes non immeritos velitis in visceribus attolere caritatis. Liquet enim, Patres eximii, Universitates studiorum in Ecclesia Dei geni trices foecundissimas ac mysticas, quae filios lmius saeculi in filios lucis vicissim transformare non cessant. Hae sunt quippe Marthae matres sollicitae, quae circa frequens fidei ministerium satagentes turbantur erga plurima: quae quidem singulos vestrnm lacte scientiarum ablactatos erigentes de pulvere, cum principibus, immo quosdam super capita principum collocarunt. Dignum eatenus iustumque, ac ex prae- cepto Decalogi institutnm convincitur, ipsas tanquam parentes, quibus non redditur aequivalens. multipliciter honorare, ac pietatis impendia rependere, ne in filiorum opprobrium mendicare compellantur. Nostram praeterea Cracoviensem, quae in sua novitate sicut novellae olivarum in campo fidei audacter militans fructificat, velitis uaternis complecti visceribus, ipsamque cum suis suppositis in agendis suo tempore gratiosius babere commendatam.

Postmodo, Patres et domini plurimum recolendi, qui tanquam cives et domestici Dei dare pacem gentibus et liberare populum Domini a diversis orbis climatibus feliciter his diebus advenistis, expedit, ut quantum Deo placuerit, reunita, reformata, ut sponsa viro suo adornata, sancta Dei Ecclesia, quae unius verique iam diu de stituta pastoris solatio, ipsam denuo uni viro, qui non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis, sed ex Deo natus sit, in virtute Spiritus Sancti concorditer de- sponsetis. Pro quo suppliciter insistendum, orandumque putamus, ut sit pastor et Pontifex ex hominibus assumptus et pro hominibus constitutus, qui sit pius, pudicus. humilis, prudens, sobrius, castus et quietus, legi subiectus, strenuus, non dubius, rectus, arduus, egregiusque, plenus spiritu et sapientia, Sacrarum Scripturarum gna- rus et expertus, largus, non avarus, simoniam, haereticamque foeditatem exhorrens, qui prava in directa et aspera in vias planas faciens, in unico ovili unus pastor gregem suum custodiat, pastoris boni, Iesu Christi scilicet sectetur vestigia, ovesque pascuae suae ad futuram, quam quaerimus, Hierusalem perducat; vosque pro tantis laboribus indefessis abundanter remuneret in futui-a patria beatorum.

Datum Сracолаae, in Collegio illustrissimi Principis Eegis Wladislai, xij. die mensis Augusti, Anno Domini MCCCCXVL

(Ex libris typis impressis, videlicet: Hermanni von der Hardt: Corpus actorum et decretorum magni Constantiensis Concilii. Francofurti 1699, Tom. TV. pag. 87:i, et Ioannis Dominici Mansi: Sacrorum Oonciliorum nova et am- plissima collectio. Venetiis 1784, Tom. XXYLL. pag. 934.)

15

114