Friderico dei gratia Romanorum [regi] semper augustoet regiSicilie. L.1 patriarcha, I. Ierusalem rex, E. Nicosiensis2 archiepiscopus, I. Aconensis, R. Bethelemitanns episco- pus, L. dux Austrie3, S. hospitalis s. Iohannis Ierosolyinitani, W. militie templi lerusale- mitani, hospitalis Teutonicorum magistri, et universi barones, totusque clerus et populus in obsidione Damiate pro servitio Icsu Christi et tcrre sancte commorantes in domino sa- lutem. Benedictus deus pater misericordiarum et deus totius consolationis, qui populum christianum pro restitutione tcne sancte diu fatigatum et peccatis nostris exigentibus non admissum misericorditer, ut credimus, nunc respexit et saluberimo consilio illustravit. Si- quidem cum intra terram sanctam propter multas et maximas difficultates, prout expediret, actenus non potuerit proficere populus christianus, ad illius tandem consilii suffragium du- xinius succurendum, quod iam dudum provisum fuit ct divulgatum, et in sancto Lateranensi concilio novimus approbatum, videlicet ut Egyptum, terram scilicct omnibus bonis fluen- tem, que vires maximas nostris hostibus submini.strat, niteremur obtinere, quatenus ex- tincto fonte divitiarum hostilium universi pariter rivuli exsiccentur, etpost tantam hostium nostrorum afflictionem et mutilationem terrenum Christi sanctuarium possit ab iiifidelibus detentoribus liberari. Experimento nanique passionum, quas diu toleravimus, didicimus et pro certo tenemus, quod quamdiii duo potentissima ot opulentissima regna, Damascenuin

ItEICHSSACHEN. 1*18 ItfNt 16. 643

etEgyptum, sub eodem dominio uniunttir, contra inimicos Christi non poterimus praevalere, cum e contrario contigerit in temporibus retroactis, quod quamdiu eadom regna fuerunt ab invicem divisa et sub diversis dominis cpnstituta, terram sanctam non potuerunt hostes obtinere. Hoc itaque pensato consilio, hiis quoque necessitatibus inducti, coiigregato exer- eitu ex variis nationibus, quantum potnimus, navigium in magnis expensis curavimus or- dinare. De confidentia dei, cui non est differentia snperare in multis vel in paucis, ac de vestra celeri subventione sperantes illud attentavimus negotium, licet rebus et viribus im- pares infidelibus inimicis, quod nec a regibus vel imperatoribus novimus attentatum. Signi- ficamus igitur vobis, quod primi navigantes de exercitu christiano tertia feria proxima ante pentecosten applicuerunt portui Damiate, in quo accessu misericors dominus mirabiles primicias' gracie sue nobis impendit, et in futurum favorabilem se ostendit. Nam contra spein omnium nullo infidelium resistente, licet multa milia essent in civitate et extra, pauci descenderunt de navibus ad terram et ante civitatem prefatam castra libere posuerunt. Et quidem tempore illo latores presentium nuncii nostri recesserunt a nobis. Status obsi- dionis taliserat: Siquidem exstruxeramus machinas nostras ad expugnandam turriin quan- dam factam intra fluvii brachium Nili, scilicet a qua turri protenditur catena ferrea per medium fluvium usque ad civitatem, parans impedimentum nostris navigiis transituris. Tamen in lvcessu nunciorum ita processeramus, quod naves et galee nostre galeis inimi- corum nostrorum in fluvio praevalebant, et in superiori parte fluvii consistebant, ita quod hostiles galee liberum navigium non habebant, nec aliorum Saracenorum galee aditum ad civitatem non habebant. His igitur vobis nunciatis, supplicamus devotioni vestre in domino, quatinns exercitui in magnis periculis misericorditer et celeriter curetis subvenire. Non enim de virium nostrarum confidentia tantum onus subire praesumpsimus, sed de vestra sumine praeter deum subventione sperantes ausi sumus in reraotis partibus obsidionem inchoare, et civitatem munitissimam impugnare, qua obtenta firmiter speramus, ut totam Egyptum possimus obtinere, et terram sanctam, pro qua laboramus, finaliter liberare. Veruntamen ut praediximus, cum et expensarum et pugnatorum pennria graviter labora- mus in magno periculo constituti. Nam potentissimus oninium infidelium soldanus vires contra nos colligit universas. Quamobrem morain subventionis trahit ad se periculum totius exercitus christiani; qui si forte peccatis nostris exigentibus, quod dominus avertat, defi- ceret, non crediinus, quod terre sancte negotia alii possint perficere Christiani. Data in obsidione Damiete, xvii. kal. iulii.

Mone aus der hs. nr. 332, sec. 13, der bibliothek zu Admont. — Vgl. Raynald 1218 § 7, wo ein stiiek einer an den pabst gerichteten ausfertigung. — 1 Hs. R. — * Hs. chioff. — 3 Hs. Antiochit.