DCLXXXV.

Eisdem, ut dominium civitatis Faventinae ipsis a rebelli- bus oblatum dimittant etc. Beg. An. VI. Secret. ep. 610. fol. 149,

Iohannes episcopus etc. Dilecto filio Iohanni Superancie Duci Veneciarum, aalut. etc Nobilitatis

IOANNES PP. XXII. ANNO CHRISTI 1322.

tue litteras paterna benignitate recepimus, et ea- rum tenorem pleno collegimus intellectu. Contine- bant namque inter cetera littere supradicte teno- rem cuiusdam cedule dilecto filio Paulino eiusdem loci Veneciarum ordinis Minorum, Capellano et Penitenciario nostro, quem ad te ac dilectos filios Consilium et Commune Veneciarum transmisimus, tradite, ut dicebas faciens de subiugatione Civitatis nostre Faventie, ad quam tu et dictum Commune intendebatis, sicut nobis relatum extiterat, mentio- nem, adiciens in litteris supradictis, quod tu et dictum Commune Veneciarum ex certis causis in litteris eisdem expressis, quas ad presens non iu- dicamus repetendas, ad statum Arimineusium et Faventinorum pacificum intendentes, et iam diu credentes, quod inter eosdem Ariminenses et Fa- ventinos dumtaxat turbatio verteretur, per solen- nes Ambaxiatores super hoc impenderatis solicitu- dines et labores: sed demum conspicientes frustra laborare cum partibus, nisi hii, a quibus pax re- maneret, gravamen aliquod sustinerent, puro zelo intentioneque bona inducti, non in odium ahcu- ius, ymmo pro bono utriusque partis ex dehbe- ratione vestra processerat, ut cum dilectus fihus nobihs vir Pandulphus de Malatestis et Ariminen- sea cives super reformatione pacis huiusmodi ac- quiescere noUent, illos ex eisdem civibus, qui tunc in terra Veneciarum morabantur, de terra ipsa h- cenciare cum omnibus bonis suis. Adiecisti preterea in litteris supradictis, quod iura ecclesie Romane in ahqua terra sua turbare vel usurpare nullatenus intendebas, sed conservationem et incremcntum ipsorum pocius procurare. Et hcet, sicut dicte ht- tere continebant, homines Faventini claves et do- minium Civitatis Faventine tibi et Communi tuo Veneciarum ex seipsis hberahter obtulissent, eius- dem ecclesie iuribus conservatis, tu tamen eos con- festim repellere curavisti, nullam eis audientiam exhibendo, sed illos pocius attentis persuasionibus exhortando, ut in omnibus mandatis apostolicis obedirent, te nobis hberaliter offerens pro nostra et eiusdem ecclesie reverencia et honore circare- vocationem inhibitionis et processus propter hoc habitorum, quamvis de facto, cum ad te non per- tineret, sicut nec pertinet, procedere contra eos, plenarie voluntatis nostre beneplacitum inipleturum: super quibus nobihtatem tuam in domino commen- damus. Profecto, fili, scire te volumus, hcet ad tuam credamus noticiam pervenisse, quod memoratus Pandulphus dictos Faventinos non ex odio, quod adversus eosdem haberet, sed nostram et eiusdem ecclesie Eomane, sicut ipsius ecclesie devotus filius et fidelis, iniuriam propulsando, contra dictos Fa- ventinos de nostris mandato et hcencia procedebat. Post receptionem autem huiusmodi litterarum tua- rum quasdam htteras a personis fidedignis rece- pimus, quarum tenorem continet cedula presentibus

interclusa: que quidem tuis assercionibus contra- dicunt, sicut in eadem cedula clarius poterit intueri. Cum igitur eadem ecclesia te ac dictam terram Veneciarum, tamquam mater mulcens fihos, gerat in visceribus caritatis, tue salutis, honoris et sta- tus, si dihgenter advertis, expedit commodis, ut tam in premissis, quam in ahis cum eo gressu, qui a veritate non claudicet, in tenaci cordis rectitu- dine gradiaris et in asimis sinceritatis et veritatis, puro zelo et intentione non ficta te geras et ha- beas erga eam. Licet igitur magis huiusmodi tuis litteris dictis, quam cedule personarum ipsarum adhereat nostra creduhtas, tamen si, quod absit, ea que continet cedula supradicta, veritate nitan- tur, Nobilitatem tuam rogamus et hortamur atten- cius, et per apostohca tibi scripta mandamus, qua- tinus dominium predicte Civitatis Faventine, quod sicut in eadem cedula continetur, diceris acceptasse, omnimode renuens, te nequaquam de illo per te vel per ahum seu ahos intromittas, nec illud, quan- tum in te fuerit, per ahquem de prefata terra Vene- ciarum vel alium subditum tuum, quibusvis colore, causa vel occasione quesitis, assumi quomodolibet paciaris, et nichilominus processu et inhibicione prefatis circumspectione provida revocatis, dictos Ariminenses cives in eadem terra Veneciarum per- mittas hbere commorari, et a quahbet nobilium et Ariminensium ipsorum molestia tam per mare, quam per terram in personis vel locis eorum per te, vel tuos eis quomodolibet inferenda, pro nostra et apo- stohce sedis reverentia studeas, sicut devotionis fihus, abstinere, ut te per hoc ipsius ecclesie be- neplacitis coaptante, nostram et ipsius ecclesie gra- tiam plenius merearis, et in biis, que tuum et eius- dem terre Veneciarum contingant commodum et augmentum, periculis innuineris et iacturis, que tibi et eidem huiusmodi acceptatio dominii, con- sideratis negocii circumstanciis, comminatur, tuo consiho commutato in mehus, evitatis, nostrum et eiusdem ecclesie promptum temporibus oportunis reperias auxilium et favorem. Datum Avinione Idus Maii, Pontificatus nostri anno sexto.

DLXXXVL

Constitutio, ne Viterbienses sine licentia sedis apostolicae potestatem, capitaneum vel defensorem aliosque officiales sibi eligant. Reg. An. VI. Com. ep. 1033. fol. 360.

Iohannes episcopus etc. Ad futuram rei me- meriam. Dierum crescente mahtia, sic mundum continue prolabi in deteriora conspicimus, sic mul- torum mentes assueta nequitia depravante, malia passim cumulum superaddi videmus, ut et boni, qui alias odirent virtutis amore delinquere, inter- dum cum perversis admixti concurrere in ilhcitis habeant cum eisdem, et in apertam mahtiam pro- silire. Est igitur compescenda malorum audacia, ut saltem pene formidine retrahantur a noxiis, et

514 IOANNES PP. XXII. ANNO CHRISTI 1322.

boni virtutis amore meliores effecti perire cum illis per abrupta gradiendo malitie non cogantur. Sane licet dominium et regimen Civitatis nostre Viter- biensis, infra patrimonium sancti Petri in Tuscia constitute, plene ad nos et Romanam ecclesiam per- tinere noscatur, nonnulli tamen de partibus illis et etiam aliunde molientes abolim in Civitate predi- cta, non absque multa temeritate, sibi dominium vendicare, et illam eorum subicere ditioni, in ea non sine nostra et apostolice sedis iniuria de facto sibi frequenter huiusmodi dominium usurparunt, se quidam ex eis in Potestates, alii in Capitaneos seu Rectores, et alii in defensores seu gubernatores et ad alia diversa officia in eadem Civitate eligi vel assumi, multis de populo eiusdem Civitatis invitis, quamvis habeant cum Universitate concurrere, per dolosas astutias procurantes, qui dum propria lu- cra sectando neglectui traderent in eadem Civitate iustitiam, et more tirannico dominium exercerent, multa populo supradicto, nonnullis singularibus per- sonis gravamina diversasque molestias et pressuras non sine personarum excidiis, animarum periculis et bonorum dispendiis intulerunt, graves frequenter exactiones et collectas indebite exigendo diversis exquisitis adinventionibus ab eisdem.

Nos igitur dictis populo et personis super hiis paterno compatientes affectu, et ad Civitatis ipsius statum prospere gubernandum paterne diligentie studiis intendentes, et quelibet amovere cupien- tes obstacula, per que status huiusmodi turbationis vel corruptionis cuiuslibet posset perferre dispen- dia, dictosque populnm et personas a quibuslibet reservare gravaminibus et pressuris, eisdem populo et Communi, ac generaliter universis et singulis, cuiuscumque status, ordinis, conditionis, nobilitatis, preminencie vel dignitatis existant, tam clericis quam laicis, etiamsi Pontificali vel Imperiali, seu Regali vel quavis alia dignitate premineant, aucto- ritate apostolica districtius inhibemus et sub ex- communicationis, quam contradictores, ac interdicti, quam terras eorum, necnon et privacionis omnium privilegiorum, indulgenciarum, graciarum, liberta- tum et immunitatum realium et personalium, feu- dorum quoque, bonorum ac patronatus et aliorum quorumcumque Iurium, officiorum, honorum, loca- cionum et concessionum quorumcunque ab eadem ecclesia Romana et quibusvis aliis ecclesiis conces- sorum eisdem, omnium etiam dignitatum et publi- corum officiorum, qui forsitan obtinerent, privationis penis, quas eos et singulos eorum incurrere volumus ipso facto, auctoritate presentium mandamus ex- presse, ne ipsi populus et Commune vel aliqui ex eis, aliquem vel aliquos de seipsis vel etiam aliunde absque licencia sedis apostolice speciah in domi- num, Potestatem, Capitaneum, Rectorem, defen- sorem, gubernatorem seu protectorem eorum et Civitatis eiusdem, vel alias ad Civitatis eiusdem

regimen vel quodlibet in Civitate ipsa eiusque di- strictu dominium, Iurisdictionem vel officium exer- cendum per se, vel per ahum seu alios directe vel indirecte, ehgere, assumere, vocare seu nominare, aut recipere vel admittere quovis quesito colore presumant, nec taliter electi, assumpti, vocati seu eciam nominati huiusmodi electionem, assumptio- nem seu nominacionem recipere seu eciam acce- ptare, vel officium, ad quod electi, assumpti, vocati seu etiam nominati essent, per se vel per ahum seu ahos exercere. Nos enim electionem, assum- ptionem, vocationem et nominacionem predictas eadem auctoritate cassamus, irritamus et nullas esse ac fuisse decernimus, et quatenus processerint de facto, in irritum revocamus.

Volumus autem, quod hii, qui dictam senten- ciam excommunicationis incurrerint, numquam ab aho quam a Romano pontifice valeant absolutionis beneficium obtinere, nisi dumtaxat in mortis arti- culo constituti, et si forsan ab eadem excommuni- cationis sentencia tahter absoluti, si quam citius commode poterunt, post resumptam convalescen- ciam satisfacere forte contempserint, prout iusticia suadebit, eo ipso in eandem excommunicationis sentenciam relabantur. Per hec enim officio illo- rum, qui dicuntur Octo de populo Viterbiensi, pre- iudicare nequaquam intendimus, nec officium hu- iusmodi in aliquo confirmare, vel ei robur cuiusvis adicere firmitatis, neque concessioni per nostras hcteras predicto populo facto, quod certo casu sibi et eidem Civitati auctoritate apostolica possint pro certo tempore sub certa forma ehgere Potestatem, prout in eisdem htteris continetur, in ahquo dero- gari. Datum Avinione mi. Nonas Iulii, Pontificatus nostri anno sexto.