Otto iurauit et interrogatus dixit, ego scio et uidi quod totum nouale quod erat inter curias illas scilicet Manni et Engelmanni, dedit decimationem ecclesie de Cella et bene per xxx annos quiete habuit eam ut mihi uidetur, et Ermestain possedit eam dum uixit. Ripoldus iurauit et interrogatus dixit, ego recordor, quod Ermestain accipiebat decimationem grani de sancto Jeorio ex ista parte aque. Ascoinus iurauit et interrogatus dixit, ego recordor quod Ermestain accipiebat decimationem de grano nouaüutn que erat inter Mannum et Engilmannum, et audiui dici quod Odelscalcus fugauit eum in ecclesiam pro decimatione ista, et de decimatione sancti Jeorii idem dixit quod Ripoldus. Isimperus iurauit et interrogatus dixit, ego scio et uidi roueretum quod erat inter curiam Manni et Engelmanni, et uidi eum roncari, et uidi Ermestain plebanum de Cella accipientem decimam per tres annos, et postea uidi Odescalcum expellentem eum de possessione, dicebat enim quod sua esset, quia decima utriusque supradicte curit; ad eum pertinebat, et dicit decimationem Crispiniani et Canceai et sancti Jeorii et Pradaci et Feriani uidisse eundem (plebanum accipere et)¹ ut mihi uidetur, quod iam sunt xxx anni quod hoc uidi. Penzo iurauit et interrogatus dixit idem quod Isimperus et addidit, quod communitas illorum de Cella illud quod non erat.roncatum, tenebat pro communi. Seafredus iurauit et interrogatus dixit, ego uidi plebanum Ermestain accipientem decimationem noualium de Rossano et tenentem usque dum Odescalcus ui eum expulit, et sunt bene xxx anni quod hoc recordor. Teatemarus iurauit et interrogatus dixit idem quod Penzo. Wezilis iurauit et interrogatus dixit idem quod Isimperus et Penzo, excepto quod ignorat qui fecit uiolentiam. Stecianus iurauit et interrogatus dixit idem quod Penzo. Minicus iurauit et interrogatus dixit idem quod Penzo. Adelpertus iurauit et interrogatus dixit idem quod Penzo et addidit quod interfuit. Visis et auditis suprascriptis allegationibus et diligenter inspectis Albertus dei gratia uenerabilis Tridentine (ecclesie) episcopus super hoc negotio talem dedit sentenciam in scriptis ita pronuntiando dicens. In nomine patris et filii et spiritus sancti. Ego Albertus sancte Tridentine ecclesie episcopus, uisis et auditis allegationibus domini Alberti Frinsingensis episcopi super lite que uertebatur inter eum et comitem Bertolfum (!) de Tyrole, et comitem Arnoldum de Grifinstain de possessione decimationum noualium que iacent inter curiam Manni et Engelmanni et Crispiani et Cancenai et sancti Jeorii et Pradaci et Feriani, et eum sepe interrogati non contradicerent, et per plures testes cognouissem, ecclesiam de Cella horum noualium decimationem possedisse, comites ad restituendam eam partem possessionis decimationum istorum noualium quam ipsi tenent, condempno. Interfuerunt testes Lotarius abbas Rotensis, Richerus prepositus Inticinensis, Hartmot, Rawinus, Wirinto(!) canonici Frisingensis ecclesie, dominus Conradvs, Bertoldus, magister Romanus canonici sancti Vigilii, et Tyapoldus plebanus de Marnigha, Heinricus de Labella iudex, Roberius de Salurno, Albertus de Lino et Rodegerus filius eius, Albertus Zol, Folmarus, Odelricus de Sindes, Conradus de Sefrs, Cadolchus (!) et frater eius Lanzo, Albanus, Otto Luchel, Artoicus, Bertoldus et frater illorum Heinricus de Wineco, Heinricus de Formiano, Albanus de Pousenchaim, Eghino de Attingen, Conradus de Dosso, Prantoh de Laghugnano, Rodegerus de Nidrdorf, Arnoldus Prituelin, Fredericus et Ascouinus........² de Eppano et frater eius Toringus, de Frisingensibvs Waltman (et Rudolfus frater eius) Isinricus camerarius, Engilwan, Eberhardvs et Piligrim de Werde, Albertus dapifer, Gotefredus pincerna, Ulricus de Sins, Fredericus de Pomgarten, Pilgrim de Riede, Gholferus(!) de Holzhus, Ebrardus de Tagolf(ingen) et alii quam plures. Actum in dei nomine Bauzani, anno dominici natiuitatis M. C. LX. V., indictione XIIII., die Veneris IIII. nonis Decembris. † Ego Malwarnitus notarius domini Frederici invictissimi imperatoris interfui et istas allegationes et sententiam scripsi et subscripsi in supradicta die.

Source Fulltext: ZAHN, Codex Diplomaticus (=FRA II/31, Wien 1870) S. 110-112