Hoc est exemplum cuiusdam publici instrumenti cuius tenor talis est. In nomine domini amen. Anno a natiuitate eius millesimo ducentesimo sexagesimo primo, quarta indictione, apud Vtinum in camera patriarchali, die sexto exeunte mense Februario, presentibus venerabili patre domino Gregorio dei gracia sancte Aquilegensis sedis patriarcha, dominis Alberto de Collice Cenetensi electo vicedomino ipsius domini patriarche, Wecelone abbate Bellunensi, Johanne archidiacono Aquilegensi, magistro Nycolao de Lupico plebano (de) Tricesimo, Ruffino de Porta iudice Placentino, domino Gilo Milledusii iudice Parmensi, Johanne de Cucania, Bernardo de Cucchola, Asquino de Varmo et Artuicho de Castello Foroiulii et dominis Rudolfo, magistro Henrico et Hermanno canonicis sancti Andree et domino Henrico Virtingo, Berhtoldo de Gebolspach, Wernerio et Conrado fratribus de Lonch testibus ad hoc vocatis et rogatis et aliis multis. Cum beatitudo illos exigat defensores per quos iura ipsius in debita iusticia conseruentur, idcirco prouidens venerabilis pater dominus Conradus dei gracia Frisingensis episcopus, quod in partibus Marchie nullus videtur superesse ad presens per quem ita possint iura Frisingensis ecclesie custodiri quemadmodum per nobilem virum dominum Tysonem de Campo sancti Petri ciuem honorabilem Paduanum, maxime cum Frisingensis ecclesia quarundam suarum possessionum sedem posuerit in districtu Taruisino penes possessiones eiusdem domini Tysonis superius memorati, prenominatus dominus episcopus vtilitatem et tutelam respiciens ecclesie supradicte, cum eidem domino episcopo et ecclesie Frisingensi sit apertum et exciderit castrum Godigi cum vniuersa curia et pertinenciis eius, quod et quam quondam Ecelinus de Romano et alii de Romano et sui antecessores retinebant et retinuerunt in feodum a predieto domino episcopo et a predecessoribus suis nomine ecclesie Frisingensis, pro se et suo nomine et nomine ecclesie Frisingensis inuestiuit dictum dominum Tysonem in se et suos filios masculos ad rectum et legale feodum de castro Godigi et castellario et villis vniuersis et coherenciis et pertinenciis omnibus et de curia vniuersa pertinentem (!) et pertinentibus ad predictum castrum, quantumcunque et vbicunque et qualitercunque dictum castrum, ville, curia, pertinencie, coherencie extendantur, et de omni alio eo et toto quod quondam Ecelinus de Romano et alii de Romano et sui antecessores retinebant et retinuerunt in feodum a predicto domino episcopo et ab antecessoribus suis quondam cum pratis, pascuis, siluis, paludibus et nemoribus, venacionibus, piscacionibus, vineis, terris cultis et incultis, campis, solo et edificiis et cum decimis et iure decimarum et cum omnibus aliis redditibus et obuencionibus et exitibus et cum molendinis et postis molendinorum et cum fontibus et aquis et aquarum decursibus et cum seruitutibus vrbanis uel rusticis existentibus seu pertinentibus. in predictis uel ad aliquod predictorum et cum omnibus seruis, masnatis et famulis et ascripticiis, originariis, colonis et censitis et manumissis siue francatis, siqui manumissi uel francati sint siue liberti supersunt, et cum vassallis siue fidelibus et breuiter cum omnibus aliis hominibus cuiuscunque status et condicionis sint uel ex(is)timari possint iure ciuili uel municipali, et cum omni alio iure patronatus et alio qualitercunque censeatur, et cum omni iurisdiceione et dominacione et potestaria et alio iure pertinente predicto castro et omnibus specialiter nominatis et que nominari possunt ad vtilitatem ipsius domini Tysonis, qualitercunque illud possit excogitari et in humano intellectu hominum comprehendi, vt amodo ipse dominus Tyso et eius filii masculi habeant et teneant atque possideant et quasi possideant predictum castrum et villam et curiam totam et omnia supradicta et singula et de ipsis faciant cum accessibus et ingressibus, cum superioribus et inferioribus suis et cum omni iure, accione et racione et vtilitate et introitu et exitu et cum aliis supradictis omnibus pertinentibus in predictis et occasione predictorum quincunque (!) voluerint, sicut de recto et legali feodo sine contradiccione ipsius domini episcopi suceessorumque suorum et ecclesie supradicte, et eidem domino Tysoni tamquam vasallo dedit, cessit atque mandauit omnia iura omnesque acciones et raciones reales et personales et mixtas, que et quas habet uel habere videtur ipse dominus episcopus nomine ecclesie Frisingensis seu ipsi ecclesie competunt uel in futurum competere possunt in predicto castro et villis et curia et omnibus predictis et singulis uel occasione predictorum et aliter qualitercunque possit excogitari, ita tamen quod prefatus dominus Tyso et ex eo descendentes masculi bona predicta vel quicquam predictorum non possint nec debeant vendere uel infeodare aut donare uel aliquo modo alienare comitatui alicuius ciuitatis uel ecclesie, et si forte quicquam de bonis predictis infeodauerint aliis quam ciuitati et ecclesie, hii quibus bona predicta fuerint infeodata, teneantur et debeant illa bona habere et tenere ab ipso domino episcopo et ab ecclesia Frisingensi. Si forte quod absit, contigerit dictum dominum Tysonem decedere sine descendentibus ab eo masculis, hoc eciam acto et expressum dicto inter ipsos, quod dictus dominus Tyso non teneatur seruire dicto domino episcopo et ecclesie supradicte vltra montes, citra montes vero seruire debeat sicut vasallus et fidelis seruire debet. Item prenominatus venerabilis pater dominus episcopus eidem domino Tysoni concessit de gracia speciali, quod eidem domino Tysoni et ex eo descendentibus masculis non generetur preiudicium in aliquo si de feodo supradicto a die mortis dicti domini episcopi et successorum suorum qui pro tempore fuerint, inuestituram non pecierint infra quinquennium nomine ecclesie supradicte, et eidem domino Tysoni dedit licenciam et liberam potestatem intrandi tenutam et corporalem possessionem et quasi predicti castri et villarum et curie et omnium supradictorum et singulorum sua propria auctoritate et se dominum episcopum nomine et vice predicte ecclesie possessorem et quasi constituit pro ipso domino Tysone et eius nomine, et eidem domino Tysoni dedit pro nuncio dominum Leo(n)ardum de Semicis militem Paduanum vt ipsum in possessionem omnium predictorum corporalem inducat. Quod quidem castrum, villas et curiam et omnia alia supradicta et singula promisit ipse dominus episcopus, obligando se nomine ecclesie memorate ipso domino Tysoni recipienti dictam promissionem pro se et omnibus ex eo in posterum descendentibus masculis ab omni persona, ciuitate, collegio et vniuersitate uel singulari persona defendere et expedire cum racione in pena dupli eius quod euinceretur in totum uel in partem, et sub obligacione bonorum ecclesie Frisingensis, de quibus ex nunc ipse dominus episcopus nomine et vice supradicte ecclesie pro ipso Tysone et eius nomine se constituit possessorem, pro qua quidem inuestitura fuit confessus et in concordia venerabilis supradictus dominus episcopus cum predicto domino Tysone se ab eo habuisse et recepisse nomine ecclesie supradicte septingentas libras Venetorum paruorum et dextrarium vnum sub estimacione ccc librarum eiusdem monete, de quibus denariis et dextrario ab eo sibi bene solutum clamauit et exceptione doli mali et infectum et non numerate et non solute pecunie et non dati et assignati equi renunciauit, non spe future numerationis sed quia predictos denarios et dextrarium iam habuit et recepit. Quibus omnibus peractis incontinenti dictus dominus Tyso reuerenter fidelitatem tradidit in manibus dicti domini episcopi recipientis dictam fidelitatem pro se suo nomine et ecclesie supradicte ab ipso domino Tysone fidelitatis prestito sacramento sicut in fidelitatis iuramento consueuit. Ad sollempniorem autem huius rei euidenciam memoratus dominus C. episcopus Frisingensis instrumentum presens iussit sigilli sui pendentis munimine roborari et sigilla supradicti domini Gregorii patriarche et predicti domini Alberti Cenetensis electi eidem instrumento rogauit apponi.||
(S. N.)||
Ego Johannes de Lupico sacri imperii publicus notarius hiis presens interfui et rogatus scripsi in formam publicam reducendo.

Source Fulltext: ZAHN, Codex Diplomaticus (=FRA II/31, Wien 1870) S. 211-214