Clemens episcopus seruus seruorum dei. Dilectis filiis . . . preposito et Erboni et Kalhoho canonicis ecclesie Ratisponensis salutem et apostolicam benedictionem. Sua nobis dilecti filii . . . abbas et conuentus monasterii sancte Marie in Sitesteten ordinis sancti Benedicti, Patauiensis diocesis, petitione monstrauerunt, quod Fredericus tunc abbas monasterii de Gleunic eiusdem ordinis prefate diocesis in Heberhardum et Henricum presbiteros ipsius diocesis pro eo quod idem Heberhardus de Weidhouen ac dictus Henricus de Holestein ecclesias cum iuribus et pertinentiis suis ad eosdem abbatem et conuentum de Sitensteten spectantes per uiolentiam occuparant et ab eodem abbate de Gleunic moniti diligenter ecclesias ipsas eis restituere contumaciter denegarant, cum hoc esset ita notorium quod nulla poterat tergiuersatione celari, auctoritate uenerabilis fratris nostri . . . Patauiensis episcopi loci diocesani excommunicationis sententiam exigente iustitia promulgauit, Otto quoque decanus Christianitatis Lauriacensis prefate diocesis presbyterorum ipsorum crescente contumacia easdem ecclesias auctoritate predicti episcopi suadente iustitia ecclesiastico supposuit interdicto. Verum memorati presbiteri huiusmodi sententiam dampnabiliter contempnentes in eisdem ecclesiis interdictis diuina officia celebrare, imo uerum quantum in eis est, prophanare presumunt, in animarum suarum periculum, plurimorum scandalum ac eorundem abbatis et conuentus de Sitensteten preiudicium et grauamen. Propter quod felicis recordationis Vrbanus papa predecessor noster . . . abbati monasterii de Cremsmunster et preposito ecclesie sancti Floriani prefate diocesis suis dedit litteris in mandatis, ut sententiam ipsam sicut rationabiliter prolata erat, facerent usque ad satisfactionem condignam appellatione remota inuiolabiliter obseruari, super eo uero quod iidem presbiteri sic ligati in eisdem ecclesiis presumebant diuina officia celebrare, quod canonicum foret, statuere procurarent, facientes quod decreuerint, per censuram ecclesiasticam firmiter obseruari, inuocato ad hoc, si opus esset, auxilio brachii secularis. Sane abbas de Cremsmunster et prepositus predicti quibus legitime constitit, quod predicta sententia rationabiliter lata erat, predictos presbyteros excommunicatos publice nuntiarunt, sed ipsi maledictionem bibentes ut aquam ac sententiam ipsam per duos annos dampnabiliter tolerantes, animo indurato redire ad mandatum ecclesie paruipendunt. Quare prefati abbas et conuentus humiliter petebant a nobis, ut prouidere super hoc manum contra eos aggrauari mandando paterna sollicitudine curaremus. Quocirca discretioni uestre per apostolica scripta mandamus, quatinus, si est ita, dictos presbyteros usque ad satisfactionem condignam singulis diebus Dominicis et festiuis, pulsatis campanis et candelis accensis excommunicatos publice nuntietis et ab aliis per omnia loca in quibus expedire uideritis, nuntiari faciatis et ab omnibus arctius euitari. Quod si non omnes hiis exequendis potueritis interesse, duo uestrum ea nichilominus exequantur. Datum Perusii, X. kalendas Aprilis, pontificatus nostri anno primo.

Source Fulltext: ZAHN, Codex Diplomaticus (=FRA II/31, Wien 1870) S. 275-276