Clemens episcopus seruus seruorum dei. Dilectis filiis . . . preposito et Erboni et Kalhoho canonicis ecclesie Ratisponensis salutem et apostolicam benedictionem. Sua nobis dilecti filii . . . abbas et conuentus monasterii sancte Marie in Sytansteten ordinis sancti Benedicti Patauiensis diocesis de Aspach, de Waidhouen et dei Holensteyn ecclesiarum patroni petitione monstrarunt, quod cum venerabilis frater noster . . . episcopus et capitulum Frisingense eosdem abbatem et conuentum super iure patronatus earundem ecclesiarum quarum patronos se falso esse dicebant, coram magistro Gerardo canonico Patauiensi auctoritate apostolica conuenissent, tandem idem canonicus postquam ipse lite in causa huiusmodi coram eo legitime contestata aliquamdiu in ea processisset, Vlrico tunc abbati monasterii de Gersten predicte diocesis commisit super hoc usque ad diffinitiuas sententias uices suas. Sane idem subdelegatus usque ad calculum huiusmodi sententie in eadem causa rite processit et demum remisit ad eundem canonicum causam ipsam, qui cognitis eiusdem cause meritis et iuris ordine obseruato diffinitiuam pro dictis abbate et conuentu sententiam promulgauit. Sed iidem episcopus et capitulum de hoc tacito falsoque suggesto, quod nominatus canonicus prefato subdelegato ad certum diem in dicta causa commiserat uices suas, et quod pro parte ipsorum episcopi et capituli ab eodem subdelegato pro eo ad prefatum canonicum fuerat appellatum, quia subdelegatus ipse post elapsum diem predictum in causa huiusmodi procedebat, quodque iidem episcopus et capitulum ab eodem canonico, quia non solum processum predicti subdelegati quem post diem ac appellationem predictas in prefata causa ad diffinitiuam sententiam de facto processisse mendaciter proponebant, irritum nuntiare nolebat, verum etiam processum contra iustitiam approbarat eundem, ad sedem apostolicam appellarunt, super hoc ad . . . abbatem monasterii de Tyrhoupt Augustensis diocesis sub ea forma ipsius sedis litteras impetrarunt, ut uocatis qui uocandi essent, et auditis hinc inde propositis quod canonicum esset, statuere procuraret et faceret quod decerneret, per censuram ecclesiasticam firmiter obseruari. Verum nominati abbas et conuentus monasterii sancte Marie ex eo sentientes ab eodem abbate de Tyrhoupt indebite se grauari, quod ipse ad primam citationem terminum nimis breuem et peremptorium, octo dierum uidelicet ad comparendum coram eo in loco qui distabat ab eis per sex dietas et amplius, assignabat eisdem, quamquam non urgeret necessitas, nec suaderet pietas, nec ulla rationabilis causa subesset, quare huiusmodi peremptorius terminus maxime in causa predicta in qua de re agebatur ecclesiastica, deberet taliter maturari, ad sedem duxerunt apostolicam appellandum. Sed abbas ipse de Tyrhoupt legitima eorum appellatione concepta, prefatum ius patronatus in cuius quasi possessione abbas et couentus erant predicti, nominato episcopo sententialiter adiudicare presumpsit, propter quod dicti abbas et conuentus iterato ad sedem appellarunt eandem, cumque dicti abbas et conuentus felicis recordationis Vrbano pape predecessori nostro humillime supplicassent, ut cum huiusmodi causa per septem annos et amplius durasset ac ipsi propter potentiam et malitiam aduerse partis non possent in illis partibus super hiis comode suam iustitiam obtinere, paterna super hoc sollicitudine prouideret, predecessor ipse . . . preposito ecclesie sancti Magni proprio nomine non expresso et Altemanno canonico Ratisbonensi ac thesaurario Eistetensi dederat per litteras apostolicas in mandatis, ut uocatis qui uocandi essent, et auditis hinc inde propositis quod iustum foret, infra sex menses a receptione litterarum ipsarum appellatione remota decernere procurarent, facientes quod decernerent, auctoritate apostolica firmiter obseruari. Quod si forte infra huiusmodi terminum propter potentiam et malitiam predicte partis aduerse causa ipsa terminari non posset, ipsi ex tunc eam instructam remitterent ad apostolice sedis examen, prefixo partibus ipsis termino peremptorio competenti, quo per se uel procuratores ydoneos cum omnibus actis, iuribus et munimentis suis causam eandem contingentibus se conspectui apostolico presentarent, facture ac recepture super premissis quod ordo exigeret rationis. Porro eodem preposito ad preposituram de Rore translato et propter hoc prepositura ipsius ecclesie sancti Magni uacante predicti thesaurarius et canonicus, quamquam cum dicto preposito partes uiuente predecessore ipso ad suam presentiam citauissent ac in causa huiusmodi uacante prepositura ipsa possent procedere, cum id ex directarum ad eos et dictum prepositum haberent beneficio litterarum, in eadem tamen causa procedere uel ipsam ad examen apostolicum anno elapso et amplius remittere non curarunt sicque dicto termino iam transacto et huiusmodi causa remanente per tot annorum spatium indecisa in eorum abbatis et conuentus preiudicium dictique monasterii detrimentum pro parte ipsorum humiliter petebatur a nobis, ut prouidere super hoc paterna sollicitudine curaremus. Nos itaque finem litibus imponi uolentes, discretioni uestre de consensu procuratorum partium per apostolica scripta mandamus, quatenus si est ita, causam ipsam iuxta tenorem litterarum dictarum ipsius predecessoris nostri preposito, thesaurario et Altemanno predictis super hoc directarum infra similem terminum a receptione presentium preuia ratione decidere, alioquin ex tunc eam ad examen apostolicum destinare curetis. Quod si non omnes hiis exequendis potueritis interesse, duo uestrum ea nichilominus exequantur. Datum Perusii, XI. Kalendas Maii, pontificatus nostri anno primo.

Source Fulltext: ZAHN, Codex Diplomaticus (=FRA II/31, Wien 1870) S. 257-259