Clemens episcopus seruus seruorum dei. Dilectis filiis . . . sancti Floriani et . . . Werdensis, Patauiensis et Salceburgensis diocesum ecclesiarum prepositis et magistro VIrico de Nertingen canonico Patauiensi salutem et apostolicam benedictionem. Sua nobis venerabilis frater noster . . . episcopus Frisingensis de Weidhouen, de Aspach et de Holnsten Patauiensis diocesis ecclesiarum patronus peticione monstrauit, quod cum felicis recordacionis Vrbanus papa predecessor noster causam que inter ipsum ex parte una et . . . . abbatem et conuentum monasterii de Sittansteten ordinis sancti Benedicti eiusdem diocesis ex altera super iure patronatus ecclesiarum ipsarum et rebus aliis uertebatur, ab audiencia magistri Gerhardi canonici Patauiensis auctoritate apostolica cognoscentis de ipsa per appellacionem legitime ad apostolicam sedem delatam . . . abbati monasterii de Tirhupt per suas litteras duxerit committendam, idem abbas de Tirhupt magistro Marquardo scolastico Augustensi commisit super hoc diffinitiua sibi reseruata sententia, vices suas, sed iidem abbas et conuentus de Sitansteten sufficienti conficto grauamine ab audientia dicti subdelegati ad sedem apostolicam appellarunt, quorum appellationem prefatus subdelegatus friuolam reputans prout erat, finito appellacionis articulo aliquandiu processit in causa et demum ad dictum abbatem de Tirhupt remisit eandem, qui cognitis ipsius cause meritis et iuris ordine obseruato pro eodem episcopo diffinitiuam sentenciam promulgauit, que nulla legittima prouocacione suspensa in rem transiit iudicatam, et postmodum prefatus episcopus biennio et amplius a tempore sentencie ipsius elapso nostras ad . . . prepositum, Erbonem et Kcalhohum canonicos ecclesie Ratisponensis super obseruacione ipsius sentencie in communi forma litteras impetrauit. Verum dictis abbas et conuentus de Sitansteten de huiusmodi commissione dictis preposito et canonicis facta penitus tacito falsoque suggesto, quod ipsi ex eo a dicto abbate de Tirhupt ad sedem appellarunt predictam, quia sicut iidem mendaciter asserebant, ipse abbas de Tirhupt ad primam citacionem terminum minus breuem et peremptorium octo dierum videlicet ad comparendum coram eo in loco quem per sex dietas et amplius falso proponebant distare ab ipsis, assignabat eisdem, quodque ipsi propter aduerse partis potenciam et maliciam non poterant in illis partibus super hiis commode suam iusticiam obtinere, ad eosdem prepositum et canonicos a nobis sub ea forma litteras impetrarunt, vt uocatis qui essent euocandi, et auditis hinc inde propositis quod iustum esset, infra sex menses a recepcione litterarum ipsarum appellacione remota statuere procurarent, facientes quod decernerent, auctoritate nostra firmiter obseruari, quod si infra huiusmodi terminum propter potenciam et maliciam predicte partis aduerse causa ipsa terminari non posset, ipsi ex tunc eam instructam vel non instructam remitterent ad prelibate sedis examen, prefixo partibus ipsis termino peremptorio competenti quo per se vel per procuratores ydoneos cum omnibus actis, iuribus et monimentis causam eandem contingentibus se conspectui apostolico presentarent, facture et recepture super premissis quod ordo exigeret racionis. Verum prefatus episcopus ex eo senciens a Bartholomeo archidiacono Ratisponensi cui nominatus prepositus Ratisponensis et prefato Erbone cui supradictus Kcalhohus collega suus vices suas in hac parte commiserant, indebite se grauari, quod licet per potenciam vel maliciam ipsius episcopi aliquatenus non stetisset quominus sepefata causa potuisset infra statutum ad hoc tempus huiusmodi terminari, tamen ipsi earundem litterarum nostrarum formam penitus excedentes durante adhuc sue iurisdiccionis termino competenti ad instanciam partis aduerse, maliciose per hoc dilacionem cause huiusmodi procurantis de facto in dicti episcopi preiudicium causam ipsam pretextu earundem litterarum nostrarum contra iusticiam remittebant, ad nostram duxit audienciam appellandum. Quocirca discrecioni uestre per apostolica scripta mandamus, quatenus uocatis qui fuerint euocandi, et auditis hinc inde propositis quod canonicum fuerit, appellacione postposita decernatis facientes quod decreueritis per censuram ecclesiasticam firmiter obseruari. Testes autem qui fuerint nominati, si se gracia, odio uel timore subtraxerint, censura simili appellacione cessante compellatis ueritati testimonium perhibere. Quod si non omnes hiis exequendis potueritis interesse, duo vestrum ea nichilominus exequentur. Datum Viterbii, IIII. nonas Nouembris, pontificatus nostri anno secundo.

Source Fulltext: ZAHN, Codex Diplomaticus (=FRA II/31, Wien 1870) S. 279-281