Nos Chunradus dei gratia Frisingensis episcopus notum esse volumus tam presentibus quam futuris inspectoribus presentium vniuersis, quod nos ad petitionis instantiam domini nostri Rudolfi serenissimi regis Romanorum singula et vniuersa feuda que quondam bone memorie duces Austrie, Styrie, Karinthie dominique Carniole et Marchie feodali titulo ab ecclesia Frisingensi possederunt, karissimis filiis eiusdem domini nostri regis Alberto, Hartmanno et Rudolfo pro se liberisque suis futuris masculini sexus contulimus titulo fevdali, hiis solum exceptis que ex liberalitate eorundem dominorum terre aut permutatione aliove contractu ex eisdem feudis pro tempore ad possessionem et dominium Frisingensis ecclesie redierunt ex gratia uel de iure. Hoc etiam est adiectum, quod prefatus dominus noster inuictissimus rex Romanorum defensor erit et conseruator quamdiu vixerit, predictorum feudorum, nec imperio uel dominis terrarum predictarum ius aliquot (!) ex tali infeudatione proueniet uel acrescet, sed predictis filiis ipsorum liberis sine successione legittima masculorum decedentibus prenotata feuda ad Frisingensem ecclesiam libere reuertentur. Libertates etiam et iura que Frisingensis ecclesia in suis prediis et hominibus constitutis in terris prenotatis hactenus tenuit, sepedictus dominus noster rex ipsiusque filii prenotati promiserunt bona fide nobis successoribusque nostris firma illibataque conseruare prout in ipsius domini nostri regis litteris super hoc confectis lucidius continetur. Huius rei testes sunt Bertoldus Babenbergensis, Petrus Patauiensis, Johannes Chyenensis (!), Werenhardus Seccouiensis ecclesiarum episcopi, dominus Ludbicus illustris comes palatinus Reni dux Bawarie, dominus (leerer Raum) illustris dux Saxonie, dominus Fridericus purchgrauius de Nuremberk, dominus Vlricus de Tavuers et multi alii fide digni. Et nos in huius rei testimonium presentem cedulam iussimus nostri sigilli munimine roborari. Acta sunt hec Wienne, anno domini millesimo CC. LXX. septimo.

Source Fulltext: ZAHN, Codex Diplomaticus (=FRA II/31, Wien 1870) S. 348-349