Weten alle de ghene die dese lettre sullen sien of horen lesen, dat ic Ghiselbrecht de Urient, wel bedacht mire sinne, pensende omme de salichede ende horbore van miere zielen, ghevic ende hebbe ghegheven, autroyere ende ebbe gheautroyert religieusen lieden, minen here den abbet ende den convente van S. Nictaus te Veurne, een half ghemet lants, lichtelic meer of min, quiter aryen, ligghende in den strinc, bewesten ser Oliviers Kinder bruc, in pure aelmoessenen, ende omme de bedinghe, ende weldaden van den voorseiden religieusen te hebbene over mie, over myn wyf, over myns vaders ende moeder ziele ende miere vorderen al ghemeene. Ende es te wetene, dat ware dat sake, dat yement so wie hi ware, myn oir ofte aeldinghe, na mi comende, minen here ende den convente voorseit

131

van desen voorseiden gronde enich empensement doen wilde ende den vorseiden gront te hem waert trecken wilde, so es myn wille dat hie of sie, die den vor seiden gront hebben willen , minen here ende den convente vorseit ghelden iaerlycx, xv scellinghe parisisen, arvelyker renten, up den voirseiden gront. In kennessen der waerheden so heb ic Ghiselbrecht vorseit, dese lettere gheseghelt met minen seghele uut hanghende; die was ghemaekt int iaer ons Heren m° ccc* ende xlii°, den vyften dach der maent van aprille.