Quoniam humanorum series actuum cum temporis actoribus pertransiens diffitende veritatis non modicam ge(nerat) audaciam, congruum est humane vite rectoribus maligne presumptionis viam precludere et rerum eventus, de quorum elapsu malignandi surgit occasio, iuris cautela premunire. Eapropter noverint tam presentes quam futuri, quod cum Vros abbas et fratres de Sancto Martino quosdam ioubagiones de castro Poson, Sukar scilicet et socios eius, super destructione duarum villarum, quas ecclesia Sancti Martini super terra de Sala habere videbatur, ad presentiam domine regine et B(ertoldi) Colocensis archiepiscopi de consensu A(ndree) illustris Hungarie regis convocassent, et cum pars utraque ad presentiam prefati iudicis advenisset, utriusque partis placuit voluntati, ut Desiderium venerabilem Cenadiensem episcopum et Poth quondam comitem palatinum et Alexandrum comitem Simigiensem sibi arbitros pro bono pacis eligerent tali tamen conditione, ut quicquid prefatus episcopus et socii eius inter eos composuissent, neutra pars posset refutare; si qua vero compositioni nollet acquiescere, solutis LX (sexaginta) marcis ad iudicem priorem remearent. Cum igitur abbas prefatus et fratres coram arbitris supradictis terram Sala testimonio privilegiorum Sancti Stephani regis, Sancti Ladizlai et secundi Bele regis iure possessam et villas super ea commorantes iniuste ab adversa parte spoliatas demonstrasset (!), et pars adversa nullam super illata ecclesie iniuria haberet excusationem, visum est arbitris sepe nominatis, ut Sukar et socii eius XXX.V (triginta quinque) marcas argenti ecclesie persolverent et terra Sala tota in ius ecclesie devolveretur, preter quod particula quedam eiusdem terre ad duo aratra metis distincta pro bono pacis iuri Sukar assignaretur. Cum igitur nostra intersit his, que in audientia nostri geruntur, perpetuum firmitatis robur inpendere, huius rei cognitionem scriptis redactam sigillis nostris fecimus communiri.