B(ertholdus) Dei gratia Colocensis archiepiscopus universis tam presentibus quam futuris, ad quos littere presentes pervenerint, salutem et benedictionem. Nolentes, ut ea, que sub nostre sollicitudinis officio finem debitum persenserunt, cuiusquam calumpniosa tergiversatione suscitentur in posterum, universitati vestre notum facimus, quod cum de conscientia domini regis et consensu Leustacius predium quoddam suum cum hominibus divine (p)ietatis intuitu monasterio Sancti Martini in monte iure perpetuo possidendam contulisset, frater ipsius Ethey nomine c(ora)m nobis eo, quod prefati monasterii iudex essemus ac deffensor, proposuit, quod nec tenuit, nec tenere debuit de predicto predio facta donatio. Sed dum id probare niteretur, in causa succubuit et in iudicio remansit. Unde prefatum predium cum suis pertinentiis per pristaldum nostrum Both Bachiensem canonicum circuiri, metari ac memorato monasterio Sancti Martini fecimus assignari. Post modum vero quidam cognati eiusdem, Knesius scilicet et Jewr, metas illas auctoritate propria destruxerunt, super quo, cum ab abbate supradicti monasterii coram nobis convenirentur, asserebant prefatam donationem non tenere, sed ad se terram prefatam debere de iure pertinere. Verum, quoniam et ipsi, sicut et supradictus Ethey, a causa illa ceciderunt, nos predicte terre metas per prenominatum pristaldum nostrum relevantes eam iterum monasterio Sancti Martini per sententiam diffinitivam assignavimus, ipsique Knesius et Jewr nobis in iudicio remanserunt. Nunc autem, quoniam rebus in gestis novercari consuevit oblivio, (con)siderantes etiam, quod habundans nocere non novit astutia, ad maioris cautele cumulum iamdicte cause cognitionem et processum in presenti pagina poni ac sigilli nostri munimine fecimus roborari.