In nomine Sancte Trinitatis et Individue Unitatis. Bela, Dei gratia Hungarie, Dalmatie, Croatie, Rame, Seruie, Galitie Lodomerieque rex in perpetuum. Urias abbas Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie a nobis devote petiit et instanter, ut privilegia, que ab antecessoribus nostris regibus Hungarie a tempore sancti regis Stephani habuit, transcribi faceremus et eorum exemplaria nostri sigilli carectere (!) muniremus; quia, cum frequenter ad diversa trahantur iudicia, periculosum existeret propter viarum discrimina in quibuscumque iudiciis principale privilegium exhibere. Nos igitur ipsius iustis precibus grato concurrentes assensu, privilegium beate memorie Sancti Ladizlai regis per fidelem cancellarium nostrum Mathiam prepositum inspici fecimus et sigilli nostri munimine insigniri, cuius tenor talis est:||
Quamvis homo omnia, que possidet, a Deo habeat, tamen id, quod habet, Deo prebere non dubitet ... Que autem tradita sunt, queque acquisita eidem sancte Dei ecclesie ab his prefatis hominibus, cum ceteris redditibus in terra, in aqua, in tributo et in omni substantia et facultate continetur sub hac donatione. Hec sunt autem predia et mansiones ceteraque mobilia eiusdem sancte Dei ecclesie: Primum predium est Pannonia ... Capelle vero eiusdem loci sanctissimi VII (!) sunt, molendina ipsius loci sunt VII ... LXXXVIII mansiones vinitorum, CXXXVIII cocorum, pistorum, tornatorum, artificum, aurificum, fabrorum, pastorum, lotorum, pellipariorum et ad omnia alia genera officiorum. [1083. után]||
Item etiam confirmamus regia auctoritate, secundum quod inspeximus in tenore privilegii predecessorum nostrorum Sancti Stephani et Ladizlai regum felicissime memorie terram in Sala, quam ex donatione ipsorum predicta ecclesia possederat, super cuius partem, que est ibidem in insula verrsus Nitriam, controversia magna tempore proavi nostri secundi Bele regis inter abbatem predicti monasterii et iobagiones nec non populares Nitriensis castri orta fuit, [1138.] super partem vero, que est extra insulam versus Posonium, similiter inter iobagiones et castrenses Posonienses in eiusdem regis presentia contentio fuit. Sed cum veritas nubilo falsitatis palliata per iudicialem censuram diligenter pertractari et emergi requirat (! nequiverat), secundum ordinem iudicii ventilando prememoratus rex iuris ecclesie Sancti Martini ipsam possessionem fuisse aprobavit et sic aprobando ecclesie restituit per fidelem capellanum suum nomine Laurentium canonicum de Titelg.||
Post longum etiam temporis processum nobis feliciter in Hungaria regnantibus, quoniam secularis vite status semper pronior est ad iniqua et cupiditas nunquam suo novit iure contineri, super predicta possessione similis priori contentio in nostra presentia mota fuit inter prememoratos homines iam nominatorum castrorum et abbatem eiusdem loci, super quo nos utriusque partis allegationibus hinc et inde diligenter auditis et probationibus Uros nostri temporis abbatis in medium deductis inspectisque privilegiis ecclesie Beati Martini veris et autenticis, scilicet Sancti Stephani et Ladizlai nec non secundi Bele predecessorum nostrorum et in omnibus reperiendo ipsam terram integraliter pertinere ecclesie nostre secundum diffinitivam sententiam ordine iuris reservato omni consilio et discretione principum nostrorum adiudicavimus possessionem sepius memoratam restituendam ecclesie convictis adversis partibus salva iustitia et ordine iudiciario et misimus fidelem Martinum archidiaconum Budruguiensem ad peragrandam terram et metarum distinctionibus assignandam, qui nostra auctoritate introduxit ecclesiam in suam possessionem. Cuius terre ordo metarum talis est:||
Incipit a septemtrionali parte iuxta ripam fluvii nomine Holth-Wag et progreditur ad australem partem, cui commetanea terra civilium de villa Ieneu ... Inde iuxta nemus usque ad Holut-Wag, iuxta quam in nemore habet ultimas metas. [1223.]||
Ex eo autem, quod presenti pagine sigillum nostrum imponi fecimus, nolumus, ut eidem monasterio aliquid novi iuris acquiratur, sed ut antiquum ius, si quod habuit, conservetur. Actum anno Verbi incarnati millesimo CCo XXXVIo sexto Nonas Martii. [1236. márc. 2.]