Nos capitulum Vesprimiensis ecclesie significamus universis presens scriptum inspecturis, quod recepimus litteras comitis Donati de Bochon sub tali forma:||
Donatus, Dei gratia comes de Bochon, universis Christi fidelibus ad quos presens scriptum pervenerit salutem in salutis auctore. Noverit vestra universitas, quod, cum olim abbas monasterii Sancti Mauricii de Bel capelle Sancte Crucis, que est sita sub monte Manc et ab inclite recordationis rege Andrea terram in Bochon de portione regia prope situm eiusdem capelle de parte orientali, occidentali, septemtrioninali et meridiana ad singulos duarum sagittarum iactus a fine cimiterii ipsius optinuisset, quod etiam ad maiorem cautelam et rei evidentiam pleniorem prefatus rex litteris duplici suo sigillo sigillatis confirmavit; verum cum dominus rex Bela illustrissimus, qui post decessum ipsius auctore Domino suscepit regni gubernacula, nobis sub debito fidelitatis firmiter precipiendo mandasset, ut terram ipsam iuxta continentiam earundem litterarum prefate assignare curaremus capelle, nos vero mandatum regium fideliter et devote exequi cupientes visis, auditis et plene intellectis litteris ipsis, cum secundum earundem tenorem sepedictam terram prenominate capelle assignare vellemus, ex parte meridiana minime dare potuimus propter contradictionem coquorum regis; ex parte vero orientali nichilominus impediti fuimus propter rebellionem custodum silvarum asserentium locum illam aptum ad venationem, eo quod esset ibi status ferarum. Unde consilis sapientium et eorundem custodum silvarum ac iobagionum Bochoniensium requisito consensu vel potius ipsis suadentibus, quorum nomine sunt hec: Laurentius videlicet cum fratre suo et Zana, Olta, Pousa, Grab iobagiones de villa Tevel et de villa Boldey, item Sucoro, Herden, Regue, Hemes cum fratribus suis Olcus, Tonc, Pousa, quondam vice comes Bochoniensis, Forcus, Odus, Bot custodes silvarum de Tevel, Berend, Nemet villis, terram ipsi capelle ex una parte iuxta terram monasterii de Bel assignavimus, quam circumquaque metarum cumulis limitavimus. Que terra sumit initium a termino Ganna ex parte occidantali et vergit ad partem orientalem ad magnam viam et iuxta eandem viam erigitur meta et rursum protenditur ad orientem ad latera montis Manc et ibi est meta, quod vulgo dicitur Seghatar et exinde dirigitur versus septemtrionem et ibi ad posteriorem partem memorate capelle in latere predicti montis, Manc est meta; et per latera eiusdem montis extenditur rursus ad septemtrionem et ascendit super eundem montem et ibi levata est meta; et exinde transit ad particulam montis, deinde descendit et transit rivulum, qui dicitur Kevestd et ibi est meta; et exinde extenditur ad locum, qui vocatur Mezeed et ibi est quercus pro meta, que vulgo dicitur Seghatar; et exinde vergit ad occidentem et ibi ad radices arborum piri est meta; deinde dirigitur ad venam aque, que dicitur Bitua et ibi separatur terra regia: Rivulus autem predictus terminat ibi terram monasterii de Bel ex una parte et terram Debrenta ex alia. Datum anno Domini M° CC° XL, regnante gloriosissimo predicto rege Bela et existente venerabili patre Iusto eiusdem monasterii abbate. [1240.]||
Inspeximus etiam nos, predictum capitulum ecclesie Vesprimiensis, litteras predictas domini regis Bele predicto comiti transmissas super assignatione premisse terre capelle iam dicti, cuius tenor talis est, quod dominus rex Bela sepefatus precipiebat comiti Bochoniensi, ut secundum tenorem litterarum regis Andree, patris sui, duplici sigillo eiusdem sigillatarum terram capelle Sancte Crucis assignare curaret comes Bochoniensis. Sed quia predictus comes, sicut nobis asseruit, autenticum sigillum tunc temporis non habebat preter sigillum annuli sui in cuius karactere continebatur signum Donati, a nobis petiit cum omni instantia, ut presentes litteras, quas sigillo annuli sui solummodo sigillavit sigillo capituli nostri ad maiorem cautelam sigillaremus. Unde ad declarandam rei veritatem presentem paginam sigilli nostri munimine roboravimus. Datum nichilominus anno Domini M° CC° XL. [1240.]