Alexander episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio ... abbati monasterii Sancti Martini supra Pannoniam, ad Romanam ecclesiam nullo medio pertinentis, ordinis Sancti Benedicti, Iauriensis diocesis, salutem et apostolicam benedictionem. Exhibita nobis tua petitio continebat, quod nonnulli monasterii tui monachi et conversi pro violenta iniectione manuum in se ipsos et quidam pro detentione proprii, alii etiam pro denegata tibi et predecessoribus tuis obedientia seu conspirationis offensa in excommunicationis laqueum inciderint, quorum monachorum quidam divina celebrarunt officia et receperunt ordines sic ligati. Quare super his eorum providere saluti a nobis humiliter postulasti. De tua itaque circumspectione plenam in Domino fiduciam obtinentes, presentium tibi auctorita (!) concedimus, ut eosdem excommunicatos hac vice ab huiusmodi excommunicationum sententiis absolvas iuxta formam ecclesie vice nostra, iniungens eis, quod de iure fuerit iniungendum, proviso ut manuum iniectores, quorum fuerit gravis et enormis excessus, mittas ad sedem apostolicam absolvendos; cum illis autem, qui absolutionis beneficio non obtento facti immemores vel iuris ignari receperunt ordines vel divina officia celebrarunt, iniuncta eis pro modo culpe penitentia competenti, eaque peracta, liceat tibi de misericordia, que superexaltat iudicio, prout eorum saluti expediri videris, dispensare. Si vero prefati excommunicati non tantum in contemptum clavium scienter talia presumpserunt, eis per biennium ab ordinum executione suspensis et imposita eisdem penitentia salutari, eos postmodum, si fuerint bone conversationis et vite, ad gratiam dispensationis admittas. Proprium autem, si quid habent dicti monachi et conversi, facias in tuis manibus resignari in utilitatem ipsius monasterii convertendum. Datum Anagnie, VI. Idus Octobris, pontificatus nostri anno secundo. [1256. okt. 10.]