Bonifacius episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri ... archiepiscopo Strigoniensi salutem et apostolicam benedictionem. Dilectorum filiorum ... abbatis et conventus monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie, ad Romanam ecclesiam nullo medio pertinentis, ordinis Sancti Benedicti, Iauriensis diocesis, presentata nobis petitio onusta querelis gravibus continebat, quod nobiles viri Iohannes, Nicolaus et Henricus, filii quondam Henrici bani, Erricus cognatus eorundem nobilium, Saul Sauli, Laurenta natus Sauli, Matheus Petri palatini, Paulus de Comaran, Iohannes Cat (!) et nonnulli alii nobiles, comites, barones et milites Strigoniensis, Iauriensis et Vesprimiensis civitatum et diocesis, in ipsos et dictum monasterium hostili sevitia consurgentes eos variis lacessitos iniuriis et iacturis opressos ab ipsis decimis, grangiis, castris, villis, terris, possessionibus, quibusdam tributis et rebus aliis ipsius monasterii spoliare nequiter, ipsaque bona occupare et occupata detinere nequius presumpserunt et adhuc detinere presumunt in eorundem abbatis et monasterii non modicum preiudicium et gravamen. Quare dicti abbas et conventus super hoc ad remedium sedis apostolice recurrentes, nobis humiliter supplicarunt, ut, cum ipsi propter potentiam et malitiam ipsorum nobilium et aliorum non sperent coram eorum ordinariis super hiis posse assequi iustitie complementum, providere eis super hoc de oportune provisionis remedio dignaremur. Nos itaque, qui occurrere gravaminibus subditorum et ipsorum quieti consulere delectamur, eisdem abbati et conventui adesse in hac parte favorabiliter cupientes, de tua circumspectione confisi, fraternitati tue per apostolica scripta mandamus, quatinus vocatis qui fuerint evocandi, postquam de plano sine strepitu et figura iudicii tibi legitime constiterit de premissis, predictos nobiles et alios ex parte nostra moneas efficaciter et inducas, ut infra certum terminum peremptorium, quem eis prefixeris, premissa bona sic occupata restituant plenarie abbati et conventui memoratis et de iniuriis eis illatis satisfaciant competenter. Si vero iidem nobiles et alii infra eundem terminum contempserint huiusmodi monitioni parere, tu ex tunc eos ad id per censuram ecclesiasticam apellatione remota compellas. Testes autem, qui fuerint nominati, si se gratia, odio vel timore subtraxerint, censura simili, appellatione cessante compellas veritati testimonium perhibere. Non obstante constitutione per nos edita, qua cavetur, quod nullus per nostras litteras extra suam civitatem et diocesim evocetur, nec procedatur in aliquo contra eum. Datum apud Urbem Veterem, V. Kalendas Iulii, pontificatus nostri anno tertio. [1297. jún. 27.]