Conventus monasterii Sancti Egidii de Symigio omnibus Christi fidelibus, presentibus parieter (!) et futuris, presentes litteras inspecturis salutem in omnium salvatore. Quoniam unicum est oblivionis remedium scriptura, que calumpniis infert silentium et modum contentionis explicans sua serie loquitur presentibus et posteris veritatem, proinde ad universorum notitiam harum serie litterarum volumus pervenire, quod vir religiosus frater Ladizlaus, abbas monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie, una cum Martino procuratore suo et Mathya fratribus suis ab una parte, comes Albertus, Egidyus et Nicolaus, filii comitis Nicolai, nobiles iobagiones eiusdem ecclesie Sancti Martini, de villa Gerek ex altera personaliter coram nobis constituti, dictus dominus abbas et iidem comes Albertus, Egidius et Nicolaus confessi sunt viva voce, ut idem dominus abbas super quadam possessione predicti monasterii Sancti Martini Nirokul vocata et predicti filii comitis Nicolai super terris et possessionibus eorum hereditariis mixtim cum terris villarum eiusdem monasterii Sancti Martini Tepey, Mehus et Chikol vocatarum adiacentibus tale cum canbium (!) fecissent inter ipsos, quod idem dominus abbas terram seu possessionem suam Nirokul vocatam, superius nominatam, in Zelizio existentem cum utilitatibus suis universis sub antiquis metis et terminis, quibus eadem possessio consistit tempore ab antiquo, que etiam mete inferius annotantur, dedisset et assignasset predictis filiis comitis Nicolai et eorum heredibus perpetuo possidere et habere. E converso autem iidem comes Albertus, Egidius et Nicolaus terram et possessionem eorum hereditariam et emticiam, mixtim cum terris villarum superius nominatarum existentem simul cum locis sessionalibus, in quibus quincaginta (!) mansiones olim residisse (!) dicti filii comitis Nicolai asseruerunt et cum aliis utilitatibus suis universis dedissent et asignassent (!) predicto monasterio Sancti Martini et domino abbati supradicto similiter perpetuo possidere et habere. Cuius quidem terre seu possessionis Nirokul vocate prima meta incipit super pontem Baashyda vulgariter nuncupatum, ubi sunt due mete terree antique, quarum una ad partem orientalem terram magistri Iacobi, filii Dobromir, alia autem ad partem occidentalem terram Nirokul predictam separat; abhinc incedit in rivullum (!) Fizveulg vulgariter dictum et per ipsum rivullum vadit ad partem meridionalem, eundoque satis in magno spatio exit de ipso rivullo ad partem occidentalem ad unam arborem ihorfa dictam, sub qua est meta terrea antiqua, que meta ad partem meridionalem separat terram ecclesie Sancti Martini, ad partem autem septemtrionalem terram Nirokul superius nominatam; deinde vadit per unam vallem silvosam ad partem occidentalem et de ipsa valle exit ad continuas arbores piri; abhinc transsiens silvam cher dictam et pervenit ad arbores cherasi, deinde adhuc eundo ad partem occidentalem incidit in magnam viam, et eundo in ipsa via satis in magno spatio perveniet ad duas metas terreas, quarum una ad partem occidentalem terram Pauli dicti Zupa, alia autem ad partem orientalem terram Nirokul predictam separat, deinde reflectitur in ipsa magna via ad partem septemtrionalem et eundo in eadem parte pervenit ad unam arborem sorbelli, sub qua est meta terrea angularis, qua (!) meta ad partes occidentalem et septemtrionalem terram eiusdem ecclesie Sancti Martini, ad partes autem orientalem et meridionalem terram Nirokul sepius nominatam separat; deinde declinans in una semita ad partem orientalem et eundo in una silva perveniet ad unum verticem montis vulgariter berch dictum, ubi est meta terrea, qua meta ad partem orientalem terram magistri Iacobi, alia autem ad partem occidentalem terram Nirokul memoratam separat; abhinc eundo per eundem berch per metas terreas perveniet ad pontem Baashyda predictum ad priorem metam, ibique terminatur. In cuius rei memoriam et ad perpetuam firmitatem ad petitionem partis utriusque presentes dedimus litteras nostras sigilli nostri munimine communitas. Datum in dominica Ramispallarum (!), anno Domini M° CCC° decimo, [1310. ápr. 12.] religioso viro fratre Matheo abbate prelato nostro, Stephano decano, Valterio custode, Ioanne celerario (!), ceterisque fratribus ibidem existentibus.