Clemens episcopus, servus servorum Dei, ad perpetuam rei memoriam. Sacrum monachorum nigrorum ordinem inter universos alios ordines in agro plantatos ecclesie sancte Dei gratum fragrantem odorem et fructus uberes producentem, gerentes in visceribus caritatis ac ipsum, cuius professores sumus, libenter favoribus apostolicis confoventes, ad ea vigilanter intendimus ac opem et efficacem operam totis studiis impertimur, per que status eiusdem ordinis presertim in remotis partibus, de quibus non potest pro singulis in ipso ordine reformandis ad apostolicam seriem commode haberi recursus, dirigatur salubriter et utiliter disponatur, bonaque ipsius et loca occupata indebite vel detenta, recuperari valeant, et alias ordo ipse ad divini nominis laudem et gloriam eiusque decorem prosperis continue affluat incrementis. Nuper siquidem ad apostolatus nostri fide digna relatio perduxit auditum, quod monasteria et loca eiusdem ordinis in regno Ungarie constituta, que consueverunt hactenus spiritualiter et temporaliter reflorere, in tantum collapsa sunt et oppressa, quod pauca reperiuntur, que suis plene gaudeant iuribus, possessionibus atque bonis, quinimo aliquorum ex eis bona pro media, quorundam vero pro tribus et aliquorum etiam pro quatuor partibus occupata tenentur; et quod est dampnosius, ultra quadraginta monasteria eiusdem ordinis a tempore, quo infideles Tartari regnum prefatum Ungarie hostiliter devastarunt, fuerunt et sunt cum omnibus bonis possessionibus iuribus et pertinentiis eorumdem, quedam videlicet eorum per clericos, quedam per aliorum ordinum religiosos et nonnulla per laicos contra Deum et iustitiam occupata. Cum igitur universa monasteria ordinis et regni predictorum, que sunt in Strigoniensi et Colocensi provinciis constituta, iuxta constitutiones super statu et reformatione monachorum nigrorum per felicis recordationis Benedictum papam XII. predecessorem nostrum editas unam provinciam facere dinoscantur, nos considerantes, quod ad reformandum et restaurandum alienata monasteria, possessiones, bona et iura eorumdem in regno predicto et quevis alia negotia ad hec oportuna prosequendum, personarum dicti ordinis eiusdem regni communis actio et prosecutio earum communibus sumptibus non solum utilis, sed etiam fore necesaria dinoscitur et quod per hec ad predicta recuperanda celerius via paratior patefiet, huiusmodi et aliis considerationibus et causis inducti, auctoritate apostolica statiumus et etiam ordinamus, quod universi abbates et priores abbates propios (!) non habentes, necnon abbatisse monasteriorum et locorum dicti ordinis huiusmodi provincie sic per easdem constitutiones statute, ipsorumque conventus ad reformandum, restaurandum et recuperandum alienata monasteria, possessiones, bona et iura eorumdem, ut premittitur, occupata et detenta in regno predicto et ad singula cura hec oportuna communiter et communibus sumptibus nunc et imposterum procuratores communiter constituere ad negocia gerenda et etiam prosequenda locorum dicti ordinis eiusdem regni ac pro singulis eorumdem communiter agere et defendere perpetuo teneantur, quodque presidentes capitulis dicti ordinis in dicta provincia celebrandis presentes et futuri, omnes et singulos abbates, priores, abbatissas et conventus predictos ad statum et ordinationem predicta servandum, necnon contribuendum in ipsis expensis secundum eorum cuiuslibet exigentiam facultatum pro huiusmodi causis et negociis prosequendis per censuram ecclesiasticam apostolica auctoritate compellant et compellere valeant; quibusvis constitutionibus apostolicis contrariis nequaquam obstantibus, per quas premissa et ipsorum presidentium iurisdictionis explicatio in eisdem impediri possint seu quomodolibet retardari; seu si aliquibus communiter vel divisim a sede apostolica sit indultum, quod interdici, suspendi vel excommunicari non possint per litteras apostolicas, non facientes plenam et expressam ac de verbo ad verbum de indulto huiusmodi mentionem. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostrorum statuti et ordinationis infringere vel ei ausu temerario contraire; si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignationem omnipotentis Dei et Beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum. Datum apud Villamnovam Avinionensis diocesis XV. Kalendas Aprilis, pontiticatus nostri anno secundo. [1344. márc. 18.]