Omnibus Christi fidelibus, presentibus pariter et futuris, presentiam notitiam habituris capitulum ecclesie Iauriensis salutem in salutis largitore. Proinde ad durabiliorem rei geste memoriam harum serie volumus pervenire, quod accedens personaliter nostram presentiam prudens et timoratus vir Laurentius dictus Beremerko, hospes civitatis nostre ... clara et libera voce est professus, quod ipse considerans huius vite presentis brevitatem et ab eterno Domino peregrinationem, simulcum recolens multipharia et continua beneficia, que ipse et sui antecessores a monasterio Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie et a ministris eiusdem tam sibi, quam dictis suis antecessoribus oportunis temporibus favore amicabili et rerum donatio ac karitatis nunquam decidentis officio succurrentibus, super excellentis (!) autem intendens refugium anime sue et animarum suorum predecessorum ac volens thesaurizare in celo thesauros, ubi nec erugo, nec tinea emolliuntur: hiis et aliis quasi ineffabilibus inductus considerationibus de bonis et hereditatibus suis et suis predecessoribus a Deo collatis et ab istis iusto titulo, etiam sub nobilitatis nomine acquisitis tale fecisset et fecit, quod etiam dudum prius existens in lecto egritudinis, ut in aliis litteris nostris patentibus vidimus contineri, dinosscitur fecisse inter cetera testamentum, quod possessionem suam nunc habitatoribus destitutam Gyudyzenpetur vocatam in comitatu Iauriensi, in vicinitate et conmetaneitate cuiusdam possessionis dicti monasterii Sancti Martini Zenthyuan alio nomine Wrukangy vocate, prope Danubium habite, in qua quidem possessione Gyudyzenpetur ecclesia lapidea dicitur et dinosscitur esse constructa, cum omnibus utilitatibus eiusdem possessionis quolibet nomine vocitatis et in litteralibus munimentis super ipsa possessione confectis et presignatis sub suis veris metis et limitibus in dictis instrumentis confectis eo iure et titulo, quibus ipse et dicti sui predecessores ipsam possessionem secundum seriem dictorum litteralium instrumentorum tenuissent et possedissent, dicto monasterio Sancti Martini, quod nunc religiosus vir dominus frater vice abbatialis (!) dignius dinosscitur gubernare et conventui loci eiusdem perpetuo et irrevocabiliter tenendam et habendam legavisset et legavit nostri in presentia sine preiudicio iuris alieni. Nam idem Laurentius renuntiavit coram nobis omni iurisdictione, quam in eadem possessione ipse vel sui heredes habuissent vel se habere sperassent nil eis de eadem iurisdictione reservando, sed omne ius, quod in hac parte habuissent vel habere potuissent in ipsum monasterium Sancti Martini et suos ministros transferendo et predicta litteralia munimenta ab antiquo super ipsa possessione confecta manibus officialium dicti monasterii assignando. In cuius rei memoriam, firmitatemque perpetuam presentes litteras nostras pendenti et autentico [sigillo] nostro consignatas duximus concedendas. Datum in festo Beati Valentini martiris, anno Domini millesimo quadringentesimo quarto, [1404. febr. 14.] honorabilibus et circumspectis viris dominis Gallo preposito, item reverendo in Christo patre domino Valentino, cardinale ecclesie Quinqueecclesiensis ... ecclesie nostre gubernatore, Thoma cantore, Demetrio custode, ceterisque dominis canonicis in dicta ecclesia nostra Deo iugiter famulantibus et devote.