Nos conventus Monasterii Sancti Martini Sacri Montis Pannonie memorie commendamus, quod nobilis Nicolaus, filius quondam Nicolai de Nagfys, nostram veniens in presenciam exhibuit et presentavit nobis quosdam literas nostras sub pendenti sigillo nostro confectas tenoris infrascripti, patens nos debita cum instancia, ut easdem de verbo ad verbum transumpmi et in transumpto eidem dare dignaremur, quarum tenor talis est:||
Nos Stephanus, Dei et apostolice sedis gratia abbas monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie et conventus loci eiusdem memorie commendantes tenore presentium significamus, quibus expedit universis, quod nos consideratis servitiis iobagionum nostrorum exercituantium seu familiarium de Ffys, quibus nobis et nostro monasterio conplacuerunt et conplacere sperantur in futurum, ipsis, ut puta Andree et Iohanni, filiis Nicolai, Benedicto, filio Pauli, Michaeli, filio Iohannis, Thome et Michaeli, filiis Kele et Andree, filio Georgii, eorumque heredibus dictam possessionem nostram Ffys vocatam cum suis pertinentiis contulimus sub huiusmodi conditione possidendam, ut ipsi eorumque posteri singulis annis decimas de fructibus terre dare seu frugibus in eadem nostra possessione provenientibus iuxta eorum conscientiam et non violentam nostrorum decimatorum exigentiam nobis et nostro monasterio plenarie solvere tenebuntur, necnon ad quemlibet exercitum cum una pharetra proficisci aut, ubi huiusmodi armatum hominem non mitterent, tres marcas denariorum, quemlibet marcam pensis (!) computando solvere, nobisque abbati et nostris successoribus, quociens ad partes illas transierimus, honorem debitum in cognitionem dominii exhibebunt. Quando autem contra eosdem aliqui ex nostris iobagionibus sive aliis habebunt quitquam actionis, id non per alios nostros officiales iudicabitur, nisi per nostram specialem personam. In cuius rei memoriam presentes nostras litteras pendenti sigillo nostro consignatas eisdem duximus concedendas. Datum in dominica Letare, anno Domini millesimo trecentesimo octogesimo tertio. [1383. márc. 1.]||
Nos itaque peticionibus prefati Nicolai favorabiliter inclinati prescriptas literas nostras modo, quo supra, nobis porrectas easdem de verbo ad verbum nil addendo, nec diminuendo in transumpto pendentis sigilli nostri munimine roboratas eidem duximus concedendas lege requirente. Datum in festo Exaltacionis Sancte Crucis. Anno Domini millesimo quadringentesimo septuagesimo octavo. [1478. szept. 14.]