Johannes dei gratia Magnopolensis dominus omnibus hoc scriptum inspec- turis in perpetuum. Contra labilem hominum memoriam et ne posteri pia facla priorum ualeant irritare, discrelio prudentum tale remedium adinuenit, ut rite facta scripto commendala posterorum noticie transmittantur. Hinc est, quod tarn pre- sentibus, quara futuris notum esse volumus, quod nos, fauore Lubicensis ecclesie inclinati et pro peccalis nostris, duos mansos in Pole de communi iure seruitutis emancipatos ecclesie Lubicensi donauimus perpetuo possidendos. Quos iam dicta ecclesia multis annis pacifice tenuit et quiete; sed postea quidam Bernardus nomine superueniens iam dictos mansos, cum propter timorem morlis de terra fugeret, sibi ablatos per uiolentiam et iniuriam asserebat. Ecclesia uero Lubi censis vexationem suam volens redimere iam dicto Bernardo XL marcas dena- riorum Lubicensium dedit, ne eam de cetero ipse uel etiam aliquis suorum heredum inpeteret uel grauarel; qua pecunia accepta idem Bernardus cum here- dibus suis omni inri. quod sibi competebat in iam dictis mansis, penitus renun- tiauit. Sed quia hoc factum preter noslram auctoritatem stare non potuit. et ut perpetuum robur obtineret, presens scriptum rem gestern «onlinens fecimus sigilli nostri munimine roborari. Testes liuius facli sunt: Heinricus et Albertus filii domini Jo[hannis] Magnopolensis, Eggehardus Hane, Borchardus Wlf, Heine de Bibovve, Tidericus Clawe, Conradus Berchane, Abbe de Pole, Thomas canonicus Lubicensis, et alii quam plures. Datum Mikelenborch, anno domini M°CC0XLVH°, VH° kalendas Maii.

Nach Leverkus: Urk. d. Bisth. Lübek I, S. 91, aus dem Reg. Cap. Lub. I, S. 19.