Domini gralia episcopo, suo liceat adiecissec) patri et domino, Hd). modicus '), que promitteree) de se debet alieuius dedilissima ser- uitus. Scio esse stulti, te totiens preeibus inquietare, scio inconsiderati, me idiolam tarn certam spei anchoram') in te locare *) presertim nunc temporis, cum non sim dignus uocari filius tuus*), et nisi uincas in bono malum"), me iudice0), пе�? mercenarius***). Peccaui enim in cœlum et coram le****) deserendo te, qui mihi, needum humum certis vesligijs signare volenti, informationis pollicem inpressisti et, quid sequendum,

*) Evang. Luc. XV. 11-25. **) Hebr. XII. 7. 6) sólita. 7) blande. 8) hominein.

a) cfr. die Briefe No. XVIII. XIX XX. und Brief No. Ш. Note к.

b) cfr. Sudendorfs Registrum Theil II. No. XV. uud XVI. peg. 17—21.

c) cfr. »liceat adiecisse« im Briefe No. II.

d) Hezil o ni.

e) Zu »promittere« cfr. Brief No. XV. Note c, und »promittere« im Briefe No. XX.

f) cfr. теге spei anchoram« im Briefe No. XVIII., »certum spei an- choram" im Briefe No. XX. und in Sudendorfs Registrum Theil I. No. VII. pag. 10.

g) Der Satz: »Scio esse — locare« erscheint fast wörtlich wieder in der Stelle des Briefes No XX.: iScirem, domine — locare.«

h) cfr. »me iudice« im Briefe No. X.

») Evang. Luc. XV. 19. **) Rom. XII. 21. ***) Evang. Luc. XV. I». •***) Evang. Luc. XV. 21. 1) módica.

3*

36 No. XXH. XXIII. 1070 — 1079.

quid uilandum, vt homo rerum expertissimus, insinuasli'). Peccaui, sed quamdiu lam dilecta quam diligenda tui orbabor presentia? Quousque excludar a te domino meo? Quamdiu quasi in ira videris declinare a seruotuo')? Quorsum? An vsque euades in finem? Verum haec tarn lachrimabiliter ex desperatione non inseruik). Nihil enim de tui mise- ricordia despero nec desperaui. Haec hactenus1). Quod sub ipsius discessionis meae articulo manum tuam, quondam mihi largam, aliquan- tulum immo nimium retraxisti, non per te, non, inquam, ex te credo nec credidi. Sed tu o da ue ■) omnia perturbasti, quia nihil linquebas in- temptatum, vbi ad damnum mei inserere posses linguam vel manum. Huius, domine, quum dominus erat sacculus bene malus, sepius respexit ad sacculum, quam honestati tue portarel consultum. Ad hoc ergo quum laborauit, tuus tantum nomine, sed arbor infructuosa opere bona securi succisus aruit. De me autem, tuo scilicet, addam: si studendi adhuc mihi a te concedilur licentia, non parum gaudeo; si non, maiestali tua?, quid de me velit, precipiat, id relinquo. Tuus sum m), tuus ero, tibi me post dominum debeo.