95. Canonici Dambergenses Friderico I archiepiscopo Coloniensi gratulantur. Petunt, ut sibi subveniatb. (E 218)

Sacrosanctae Coloniensis ecclesiae archipontifici F(riderico), 1100 priinevae3 indoli virtutum ac diguitatum assecutione respondenti, praepositus cum toto Babenbergensium fratrum collegio impen- sissima utriusque hominis obsequia.

Quam festiva vestrae beatitudinis promotione susceperimus gaudia, nullius" quantumlibet diserti explicabit facundia. Quis- nam, quaeso, orator illum nostri pectoris vocibus prosequeretur affectum, cum filium karissimum, sub pennis nostrae fraternitatis fotum et altum, in cathedra Coloniensis ecclesiae videmus exal- tatum3.

a. Quicquit Z. b. ex V 93 v, Z p. 198—199, C 46, B 36. c. nullus C.

1. Hcinricum Crassum comitem, filium Ottonis de Northeim ducis Ba- variae, qui anno 1101 accepta ab imperatore marchia Fresiae, ibidem in- terfectus est; v. Atinales Hildesh. 1101 ct Ekkehardi chron. 1103, Mon. Genn. SS. III 107 et VI 225. 2. Cf. not. 3 verba haec: „adhuc adole- scentem". 3. V. Ekkehardi chrou. (Mon. Germ. SS.VI 218) 1100: „Hein- ricus imperator — in epiphania (Ian. 6) Fridericum Babenbergensem cano- nicum, adhuc adolescentem, Coloniae archiepiscopum designavit; qui or- dinatus est in festivitate S. Martini (Nov. 18) die dominica".

184 UDALRICI CODEX. 95. 96

1100 Ea quippe die nostrae statum ecclesiae, in aliquibus tem- poris asperitate nutabundum, in tantum speravimus esse suf- fulciendum, ut vobis superstite nullum vel sentire possit dispen- dium. Sed, quod nimirum nostris asscribendum est infortuniis, non solum hoc sterilitatis anno vestris non sumus relevati" suf- fragiis, verum etiam, vobis gravioribus occupato negociis, nostris per vosb destituti sumus oblationibus. Nostis quidem, praesulum serenissime, nostrae querelae causam iamiamque processu tem- poris inveteratam, quae licet sepenumero per fratres nostros auribus vestris innotuerit, nichil tamen nobisc vestrae maiestatis contulit audiencia; quin immo eo usque res deducta est, ut non solum ad tempus bonis nostris caruisse sed etiam ea prorsus videamur amisisse.

Siquidem miles vester N. pertinaci animo nostram retentat oblationem, nec ulla ratione asserit se redditurum, nisi tantun- dem aut amplius a vobis recipiat. Alius quidamd iactat, se oblationem nostram N. in possessionem coemisse. Talibus itaque" et aliis necessitudinibus circumventi, non modicam sti- pendii et oblationis nostrae patimur penuriam. Quocirca, si ulla fraternitatis uostrae vobiscum vivit memoria, si precum nostrarum devotio vel minimo vobis constet momento, causam nostram in libra aequitatis et gratiae appendite: hoc videlicet vobiscum accuratius pertractans, quantum vestrae deroget esti- mationi, eos de vobis causari, quos maxime oportet per vos sublevari. Quod ne quando futurum sit, dispensatio divina cuncta moderans avertat; quae vos etiam sicr moderari dignetur, qua- tinus, ipsi placens et hominibus, memoriam vestri in benedic- tione perpetim consolidetis.