In nomine sanctae et indiuiduae trinitatis. Otto diuina fauente clementia Imperator Augustus. Nouerit omnium fidelium nostrorum praesentium scilicet et futurorum industria, qualiter solidum et inmarcescibie bonurn nobis fore credimus, si de transitoriis diuinitus nobis collati regni commodis et pauperum in calamitatibus et sanctarum Christi aecclesiarum necessitatibus regia munificentia succuramus. Quapropter lamentabili miseratione perculsi super infortunio et iactura depraedationis rerum aecclesiasticarum episcopii uenerabilis atque nobis dilectissimi Piligrimi pontificis, cuius sanctae Patauiensis aecclesiae urbem et parrochiam exorta regni perturbatione incursu hostili invasam et non solum ab inimicis omnino deuastatam, uerum etiam deo propitio de illis nobis uictoriam concedente recidiuo consulentes periculo ciuitatem praefatam condolemus funditus nostra iussione destructam. Vnde ergo siquid est, quod aut dictante regali districtione uel cogente irritae pacis suspicione lesionem aliquam jam dicta ciuitas nostro molimine pertulit aut parrochia, nosmet ipsos a dei omnipotentis sanctorumque reatu et offensa absoluere satagentes tarn desiderio remunerationis uite aeternae succensi quam etiam carissimi fratruelis nostri Ottonis scilicet ducis Bauvariorum et illustris Livpoldi marchionis interuentu precibusque sollicitati quoddam praedium iuris nostri Anesipurch nominatum, quod quondam uenerandae recordationis Adalbertus sanctae Patauiensis aecclesiae antistes ex massa sancte Lauriacensis aecclesiae patrinionii Heinrico duci piae memoriae patruo quoque nostro tradidit in concambium in pago Trungowe in ripa Anesi fluminis in Comitatu Livpoldi eidem sanctae Lauriacensi aecclesiae, quae in honore sancti Stephani sanctique Laurentii martyrum foris murum constructa est, quam primae sedis antiquitus praesulatum fore nouimus, id ipsum regali atque imperiali auctoritate reddimus omnique integritate sui in proprium praefatis sanctis perpetualiter tenendum ea tradimus conditione ut a iam dicto Heinrico econtra uicario uilla donata, quae dicitur Vfhusa, nihilominus una in proprium aeternaliter permaneat, insuper etiam decem regales hobas ab occidentali ripa praedicti Anesi fluminis, hoc est in uico uisci (fisci) nostri Loracho nuncupato et ubi sanctae Lauriacensi aecclesiae propinquius mensurari possit praefata quantitas hobarum cultae et arabilis terrae cum omni iure et lege concediraus, hoc est mancipiis, cum quibus possessae erant tempore ducatus Heinrici iunioris, omnique usu, quo illi seruiebant uel quae sunt inde oriunda utriusque sexus, et aecclesiis, decimationibus, curtibus, siluis, pratis, pascuis, aquis aquarumque decursibus, molendinis, piscationibus, mobilibus et inmobilibus, quaesitis et inquirendis omniaque pertinentia ad iam dicta donamus et in potestatem sanctae Lauriacensis aecciesiae perpetuo transfundimus. Presertim sicut priscis temporibus sancta Lauriacensis aecclesia, quae foris murum in honore sancti Stephani sanctique Laurentii martyrum constructa et dedicata est, ante discidium et desolationetn regni Bauvariorum mater aecclesia et episcopalis cathedra fuit, ita deinceps pristino honore ac dignitate canonica auctoritate perfruatur. Quam etiam praesenti praecepto nostro renouamus atque roboramus et iam sepedictae Sanctae Lauriacensi sedi uenerabilem Piligrimum reintronizamus antistitem, quatinus amodo tam ipse quam omnes sui Successores Lauriacenses fiant et nominentur pontifices. Quicunque autem nostrae donationis (et) traditionis paginam mutauerit uel quicquam de praescriptis alienare de causa (casa) dei praesumpserit, primum dei omnipotentis sanctorumque martyrum Stephani atque Laurentii iram incurrat et tarnen nihilominus nostrae liberalitatis indulta donatio rata et inuiolabilis permaneat. Signum domini Ottonis inuictissimi cesaris. (Monogramma.) Gerpertus Cancellarius ad uicem Willigisi archicapellani notaui. Data III. Nonas Octobris anno domini DCCCCLXXVII. indictione VI. Regnante piissimo imperatore Augusto Ottone anno XVII. actum in ciuitate Ratisbonensi In Christi nomine. amen.

Source Fulltext: OÖUB 2 (Wien 1856), S. 65-66