In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Theobaldus dei gracia Patauiensis episcopus Gundachero Salzburgensi preposito et eiusdem ecclesie choro in perpetuum. Pastoralis consideracione officii compellimur iustis quorumlibet ecclesiarum rectorum contractibus, quociens nostre indiguerint auctoritatis munimine, benignum prestare fauorem. Eapropter omnibus christi fidelibus innotescere uolumus, quomodo Gotescalcus Walthusensis prepositus una cum consensu fratrum suorum plurium et meliorum predia, quecumque in lungowe et ketelenbrukke et junah ecclesie Walthusensi attinebant, tam cultis quam incultis, quesitis et inquirendis, molendinis molendinorumque locis, aquis aquarumque decursibus, exitibus et reditibus, agris, pratis, siluis, pascuis montanis et planis, cum mancipiis omnique integritate iuris sui Gundachero Salzburgensi preposito et eiusdem ecclesie choro imperpetuum quiete ac libere possidenda pro Centum et decem marcis monete frisacensis uendiderit atque tradiderit salubri super hoc habita deliberacione, ut ex eodem precio uiciniora et comodiora predia sue conquireret ecclesie. Hunc igitur contractum utrique parti utilem fore prospicientes, quoniam Walthusensis ecclesia cum omni iure suo patauiensi ecclesie, cui licet inmeriti presidemus, integraliter attinet et eo respectu sine nostra auctoritate predicta uendicio rata penitus haberi non poterat, nos utrique parti esse prouisum cupientes in posterum ad peticionem predictorum Gundacheri Salzburgensis et Gotescalci Walthusensis prepositorum de coniuencia et consensu tocius chori nostri pretaxatam uendicionem roborantes prenominata predia in lungowe et ketelnbrukke et junah sita predicto Gundakaro preposito Salzburgensi et ecclesie sue choro confirmauimus. Hiis ita peractis contigit, quibusdam fratribus et sororibus Walthusensibus predictam uendicionem displicere, quia asserebant, predia illa precio minus iusto uendita fuisse addique sibi aliquid debere. Quorum instancie satisfacientes preposito Salzburgensi Gundakero persuasimus, marcas XV. monete frisacensis superaddere, Quod et fecit et insuper, ut omnis sopiretur controuersia, addidit ex sua liberalitate marcas octo, tres sororibus, quinque conuentui reliquo nec non et ciphum argenteum octo talenta ualentem. Igitur postquam omni eorum peticioni satisfactum fuit, tocius congregacionis walthusensis tam clericorum quam laicorum fratrum et sororum super facto consensum singulorum et singularum subscripcione annotatum ac nobis per discretos et dilectos clericos ecclesie nostre canonicos Burchardum de Chambe et magistrum Richerum recipientes transmissum denuo pretaxate uendicionis seriem sigillo nostro munito confirmauimus appositis ibi testibus quam pluribus. Post hec uero cum sepe supramemoratus Gotescalcus walthusensem resignasset preposituram eique Sigehardus ad illam canonice electus substitutus fuisset, sepe nominatus Salzburgensis prepositus Gundakerus, ut factum suum ex omni parte firmum et inmobile permaneret, in capitulo nostro in media quadragesima chremse habito residuum pecunie walthusensi ecclesie promisse, quod Gotescalco priori preposito minus dederat, Sigehardo successori suo et fratribus walthusensibus pleniter persoluit et sic iterum consensum eiusdem Sigehardi prepositi et fratrum suorum in presencia nostri et capituli contractus superior confirmatus est. Adhuc autem ne alicuius, ad quem res ista aliquomodo spectabat, fauor deesse uideretur, quesitus est assensus Ottonis comitis de Velburch walthusensis ecclesie aduocati, qui delegacionem predictorum prediorum bona sua uoluntate in manus nobilis uiri Heinrici comitis de plagin in sollempni Liupoldi ducis austrie placito aput Mutarn posuit, ut et ipse comes Heinricus uice comitis Ottonis ipsa predia super altare sancti Ro^vdberti Salzburch delegaret. Juri quoque suo, quod in aduocacia eorundem prediorum idem Otto comes habebat, receptis super hoc preposito Salzburgensi Gundakero XXIIII. talentis penitus renunciauit. Delegacionis autem huius et renunciacionis aduocacie testes hii interfuerunt: Hartnidus de Imzinstorf, Cho^unradus de Stritwisen, Sigfridus Isenbutel, wintherus de Blasenstaine, wichardus, Herbordus, Ortolfus de Chlamme, Sigfridus de Munichesbach, Sigfridus, Cumpoldus et frater eius Cho^unradus de Sulzbach, O^udalricus de Saehsen, Baldrat de Otmarsuelde, walto et frater eius Wernhardus de Birboume, Pilgrimus de Chlenigru^obe et alii quam plures. Postmodum uero Heinricus de Plagin pecunia walthusensibus et aduocato ad plenum soluta de fide delegacionis commonitus predia suprascripta, sicuti ei a comite Ottone fuerat commissum, super altare sancti Rodberti Salzburch manu potestatiua delegauit astantibus hiis testibus: Sigbotone seniore de Surberch, Liupoldo et filiis eius Heinrico et Liupoldo de Nohsteine, Marchwardo de vorhtensteine et fratribus eius Ro^udigero et Gerhoho, Heinrico de Gebeningen, Heinrico de Chalheim, Hartwico de Sechirchen, Cho^unrado de plagin, Pabone et Engilberto de Salzburch. Nos itaque debitam, qua tam Salzburgensi quam Walthusensi tenemur ecclesie, attendentes deuocionem, ut omnia ista premissa et antea roborata in perpetuum firma et irretractabilia perseuerent, presentis scripti paginam gestorum istorum seriem integraliter et ueraciter continentem sigilli munimine nostri signatam et testium subscriptorum auctoritate corroboratam nunc demum firmiter stabilimus. Quorum nomina sunt: Otto Babembergensis episcopus, Otto frisingensis episcopus, Heinricus Babembergensis prepositus, Tagino decanus patauiensis, Purchardus de Chambe, O^udalricus prepositus de Ardacher, Wernherus prepositus de Matse, Meginhalmus plebanus patauiensis, Richerus canonicus et prothonotarius curie patauiensis, Cho^unradus de Burchusen, Cho^unradus de Sirnik, Perhtoldus dux dalmacie, O^udalricus comes de Berge, Hermannus comes de lapide, Albero de vihehouen, Ro^udolfus dapifer, Gotefridus camerarius, Waltherus de Tannenberch, Otto de Zaizenmure, Dietricus de werdarn, Sigfridus de Grifensteine, Duringus de Styria, Alkerus de waleke et alii quam plures. Acta sunt hec anno incarnacionis dominice M. C. XC. in dei nomine feliciter. Amen.

Source Fulltext: OÖUB 2 (Wien 1856), S. 420-422