155.

Karolus, Dei gracia Francorum rex, universis presentes litteras inspectuns salutem. Notum facimus, quod, cum lis mota fuisset coram baillivo nostro Ambianense in sede sua de Monsterolio supra mare inter procuratorem nostrum pro nobis in dicto bailliviatu constitutum et religiosos abbatem et conventum monasterii sancti Bertini in sancto Audomaro, prout quemlibet eorum tangebat actores ex una parte, et defunctum episcopum Morinensem, qui defensionem cause pro suo official i et decano rurali ville de Pourpringues in se susceperat, defensorem ex altera; super eo quod dicti actores dicebant, quod dicti religiosi ex nobili fundatione erant et fuerant, ad cujus causam plures possessiones habuerant et' habebant, et presertim, domini temporales dicte ville de Pourpringues que erat villa arrest i soli et insolidum extabant, in qua omnimodam jurisdictionem temporalem, altam, mediam et bassam, et pro eadem gubernanda baillivum, scabinos et cyparium habuerant et habebant, qui cyparius ad requestam partium , personas et maxime laycas, que, unde suis creditoribus satisface- rent, non habebant, in prisionibus dicte ville ponebat, de quibus dicti baillivus et scabini pro dictis religiosis cognoscere, ac illos, qui suis creditoribus satisfacere non poterant, ad cessionem bonorum suorum vocatis evocandis recipere consueverant, et hiis juribus dicti religiosi a tanto tempore, de cujus contrario hominum memoria non extabat, pacilice usi et gavisi fuerant. Quibus non obstantibus Michael dictus Ferronniere, laycus, qui, in dictis prisionibus temporalibus dictorum religiosorum ville predicte, ab requestam nonnullarum personarum, pro certis debitis et specialiter pro cypagio et expensis in dictis prisionibus factis, detinebatur, certas litteras monitorias a dicto officiali Morinensi obtinuerat, per quas dicto decano mandabatur, quatinus dictum Michaelem in dictis prisio nibus detentum ad omnium bonorum suorum cessionem vocatis evocandis reciperet, necnon officiarios dictorum religiosorum moneret, quatinus Michaelem prefatum a dictis prisionibus liberarent; qui decanus virtute dictarum litterarum eundem Michaelem in dictis prisionibus existentem, ad omnium bonorum suorum cessionem, pro dictis cypagio et expensis receperat, ac ipsum, postmodum a dictis prisionibus

203

liberaverat, que in grande prejudicium nostre jurisdictionis etdictorum religiosorum facta fuerant, ut dicebant. Quare petebant dieti actores dictas mon it iones et cessiones nullas aut saltem iniquas et injustas fore declaran, а�? dictum defensorem in emendis utilibus, racione excessuum hujusmodi, erga nos, videlicet in trium milium, et erga dictos religiosos in duarum milium librarum Parisiensium summis, et in expensis dictorum religiosorum eisdem de summa sibi adjudicanda primitus quam nobis satisfacto, condempnari. Dicto defensore in contrarium dicente, quod dicta villa de Pourpringues in sua diocesi situata erat, in qua ad causam sue dignitatis episcopalis omnimodam jurisdictionem spiritualem habuerat et habebat, quoque per totam suam diocesim , ad ipsum et suos officiarios, cognitio cessionum bonorum, in et super omnibus personis, tam laycis quam clericis, et in quocun- que loco sen platea dicte sue diocesis, maxime in dicta villa de Pourpringues, ct specialiter quaudo ipse defensor vel sui officiarii ab aliqua parte requirebantur, tam de jure quam consuetudine prescripta, spectabat et spectare debebat, personas ipsas cessionibus hujusmodi factis a prisionibus quibuscunque liberando; quibus juribus dictus defensor, tam per se quam per suos predecessores, a tanto tempore de cujus contrario hominum memoria non extabat, usus et gavisus fuerat, et ob hoc dictus officialis, predictis juribus ac possessionibus et saisinis dicti defensoris utendo, ad requestam dicti Michaelis, dictas litteras monitorias dicto decano tradiderat, qui, virtute ipsarum, dictum Michaelem in prisionibus temporalibus dicte ville repertum, et pro dicto debito detentum solemnitatibus in talibus observari consuetis, per eum observatis, ad omnium bonorum suorum cessionem , presentibus dictis baillivo et cypario, receperat, prout ei licuerat et licebat. Quare petebat dictus defensor ipsum ad sua proposita, et non dictos actores, admitti debere, et si ipsi actores admitterentur, eosdem causam seu actionem non habere dici et pronuncian, et si causam seu actionem haberent, dictum defensorem a dictis petitionibus et demandis absolvi, et ipsos religiosos in ejus expensis condempnari. Qui baillivus noster, partibus auditis et inquesta facta, dictas monitiones et cessiones tanquam iniquas et injustas revocandas et adnullandas fore per suam sentenciam declarasset, necnon pro dictis excessibus dictum defensorem erga nos in trecentarum, et erga dictos religiosos in centum librarum Parisiensium summis, ac in expensis dictorum religiosorum, eisdem de dictis centum libris sibi abjudicatis primitus quam nobis satisfacto condempnasset, fuit a dicta sentencia pro parte dicti defensoris, ac etiam dicti procuratoris nostri adicta taxatione, tanquam a modica, ad nostram parlamenti curiam appellatum. Auditis igitur in dicta curia nostra partibus antedictis in causa appellationis predicte, processuque an bene vel male fuerit appellatum ad judicandum recepto. Eo viso et diligenter examinato, per judicium dicte curie nostre dictum fuit, dictum baillivum nostrum bene judicasse, et dictos procuratorem nostrum а�? defensorem male appellasse. Et emendabit dictus defensor appellans ipsum in expensis dictorum religiosorum

m

in hujusmodi appellationis causa factis, condempnando, earundem expensarum taxatione dicte curie nostre reservata. In cujus rei testimonium presentibus litteris nostrum jussimus apponi sigillum. Datum Parisiis in parlamento nostro die quinta junii, anno Domini millesimo quadringentesimo quinto, et regni nostri XXV'0.

Original. Sceau enlevé.