No. 470. 1353. 11. März.

In nomine domini amen. Dudum felicis recordationis dominus Clemens papa sextus ad supplicationem . . procuratoris religiosorum vironmi dominorum . . abbatis et conventus monasterii in Doberluch Cisterciensis ordinis Misnensis diócesis causam seu causas appellationis sen appellationum et negotii principalis, quae vertebatur vertebantur seu verti sperabantur inter dictos dominos abbatem et conventum et eis adhaerentes ex una parte, et venerabilem in Christo patrem dominum Johannem epi- scopum Misnensem ex altera et omnes alios quorum interest coniunetim seu divisim, super certa procuratione eidem domino episcopo ut dicebatur debita a dictis dominis abbate et conventu, et eius occasione ex altera venerabili et circumspecto viro domino Petro de Talliata legum doctori canónico Carnotensi eapellano suo suique sacri palatii apostolic! causarum auditori audiendas et deeidendas ac etiam fine debito terminandas cum omnibus contingentibus dependentibus emergentibus et connexis commisit secun dum tenorem et formam supplicationis et commissionis infrascriptae, cuius tenor talis est: Supplient S. V. . . procurator et procuratorio nomine . . abbatis et conventus monasterii in Doberluch Cisterciensis ordinis Misnensis diócesis, quod nuper eidem S. V. pro parte venerabilis patris domini Johannis episcopi Misnensis expósito licet falso, quod abbas et conventus praedicti ratione bonorum, quae in dicta diócesi obti- nerent, episcopo Misnensi qui esset pro tempore, cum ad dictum monasterium decli- naret, semel in anno procurationem exhibere tenerentur de consuetudine antiqua approbata et hactenus pacifiée observata, et tam dictus dominus episcopus quam prae- decessores sui, qui fuerunt pro tempore, extitissent in pacifica possessione vel quasi iuris percipiendi procurationem huiusmodi a tempore, cuius contrarii memoria hominum non existeret, et quod abbas et conventus supradicti contra huiusmodi consuetudinem

392

temeré venientes hniusmodi procurationem dicto domino episcopo tunc ad dictum monasterium declinanti exhibere indebite contradixerant; ac supplicato, ut abbatem et conventum praedictos per aliquem discretum ad exhibendum sibi procurationem huiusmodi compelli faceret, eadem S. V. . . episcopo Nuenburgensi, . . abbati mona- sterii in Burgelino ac scolastico ecclesiae Cycensis Nuenburgensis diócesis suis litteris cum illa clausula: Quodsi non omnes his exequendis potueritis interesse, tu frater episcope cum eorum altero earn nihilominus exequaris, dedit in mandatis, quatenus partibus convocatis causam audirent et appellatione remota debito fine décidèrent, faciendo quod décernèrent per censuram ecclesiasticam observan. Praetextu quarum litterarum per venerabilem patrem episcopum Nuenburgensem et scolasticum dictae ecclesiae Cycensis, abbate in Burgelino se prius ut dicitur excusante, eisdem abbate et conventu in Doberluch ad instantiam praefati domini episcopi Misnensis, ut coram ipsis episcopo Nuenburgensi et scolastico Cycensi comparèrent super praemissis prae- fato episcopo Misnensi responsuri, ad indicium evocaris et pro parte eiusdem domini episcopi Misnensis quodam libello, in quo nulla tíebat mentio de bonis, ratíone quo rum abbas et conventus dicti monasterii in Doberluch ad dictam praetensam procura tionem tenentur, prout in impetratione dictarum litterarum vestrarum pro parte eiusdem domini Misnensis episcopi fuit expositum sive suggestum, sed duntaxat quod ratione consuetudinis vel possessionis vel quasi de quibus est praemissum, idem abbas et conventus semel in anno videlicet in quadragesima praefato episcopo Misnensi, cum ad praefatum monasterium declinaret, per quindenam integram et continuam procura tionem exhibere tenerentur, praetendebatur et numero familiarium et evectionum, cum quibus idem episcopus procurari deberet, non expresso et alias vago, obscuro et inepto et ex narratione contenta in dictis litteris vestrís non descendente et tali, cui de iure respondendum non erat, oblato et demum pro parte abbatis et conventus praedictorum contra dictum libellum coram praeposito dictae Cycensis ecclesiae, cui episcopus Nuenburgensis et scolasticus praedicti vices suas commiserant, exceptionibus legitimis de materia praedieta propositis et oblatis, quibus obstantibus dicto libello non erat respondendum de iure, praefatus praepositus ecclesiae Cycensis per suam interlocutoriam pronunciavit ut dicitur libellum praedictum de iure procederé, dietas- que exceptiones repulit expresse. Propter quae pro parte abbatis et conventus prae dictorum fuit et est ad sedem apostolicam bene et legitime appellatum, quodque prae fatus praepositus post et contra appellationem praedietam in dicta causa procedens in abbatem et monachos dicti monasterii exeommunicationis et in ipsum conventum sus- pensionis neenon in dictum monasterium interdicti sententias ut dicitur promulgavit ipsosque fecit exeommunicatos, et dictum conventum suspensum praefatumque mona sterium interdictum publice nuntiari licet de facto. Verum cum abbas et conventus praedicti contra consuetudinem et possessionem per dictum episcopum Misnensem super exhibitione procurationis huiusmodi praetensas se per privilegia sedis apostóli ca« sperent posse tueri, et in partibus super hoc1) non sperent posse consequi iusti- tiae complementum, supplicat procurator, quatenus causam seu causas appellationis seu appellationum et negotii principalis, quae vertitur vertuntur seu verti sperantur

1} tujxr Ute Transaaml vom 22. Nov. 1483.

_ _. 393 —

inter abbatem, moiiachos et conventum praedictos et eis adhaerentes ex parte una, et dictum dominum episcopum Misneneem et omnes alios quorum interest coniunctim seu divisim ex altera super praedicta praetensa procuratione et eius occasione, nec- non super nullitate et iniquitate sententiarum excommunicationis, suspensionis et inter dict!, de quibus est praemissum, et earum occasione alicui de auditoribus causarum vestri sacri palatii committere dignemini audiendas et decidendas simpliciter et de plano, sine strepitu et íigura iudicii cum contingentibus dependentibus emergentibus et connexis, et cum potestate citandi extra curiam et ad partes semel et pluries, quo- tiens opus erit, dictum dominum episcopum Mienensem et omnes alios quorum inter est, non obstante quod eaedem causae non sint ad Romanam curiam legitime devo- lutae nee in ea de sui natura tractandae et finiendae, et cum potestate absolvendi abbatem et monachos dicti monasterii in Doberluch et adbaerentes eisdem etiam ad cautelam ab excommunicationis sententia per praepositum ecclesiae Cycensis prae- dictum in ipsos seu aliquem ipsorum lata, ac tollendi et relaxandi suspensionem et interdictum, de quibus est praemissum, si et prout fuerit rationis. In fine vero ipsius supplicationis seu commissionis cedulae scripta erant de alia manu et littera litterae snperiori prorsus et omnino dissimili videlicet haec verba: Audiat magister Petrus de Tailliata et citet ut petitur а? dictam absolutionem impendat, si et prout de iure fuerit faciendum, et iustitiam facial

Qui quidem dominus Petrus de Tailliata auditor vigore commissionis hidusmodi in dicta causa procedens ad petitionem sapientis viri magistri Tilmanni de Nussia in Romana curia procuratoris ac procuratoris et procuratorio nomine dictorum dominorum abbatis et conventus, prout de suo mandato per quasdam patentes litteras fidem fecit, coram ipso in iudicio comparentis praefatum dominum Johannen) episcopum Misnensem principalem in praescripta commissione nominatum et omnes alios quorum interest coniunctim et divisim per suas certi tenoris litteras ad partes citari manda vit, ut certo termino peremptorio competenti deberent coram ipso in iudicio legitime comparere, praefatis dominis abbati conventui et monacbis et adhaerentibus eisdem super omnibus et singulis in dicta commissione contentis de iustitia responsuri et alias in causis praedictis processuri, facturi et recepturi, quidquid ordo iuris dictaret et rationis. Quo quidem termino veniente comparait in iudicio coram praefato domino auditore magister Tilmannus de Nussia procurator praedictus et procuratorio nomine dominorum abbatis et conventus praedictorum, et ad faciendum tidem pleniorem de mandato procurations suae et ad docendum, quod dominus Johannes episcopus Misnensis et omnes alii quorum interest praenominati fuerunt et erant sufticienter et legitime ad partes citati, certa publica instrumenta et litteras patentes auetenticas ut prima facie videbatur exhibere cura vit, et citatorum eorundem non comparentium contumaciam aecusavit petens ipsos reputan contumaces; et dictus dominus auditor citatos eosdem non comparentes reputavit exigente iustitia contumaces, et subsequenter dicto magistro Tilmanno procuratore pétente eosdem dominum Johannem episcopum Misnensem et alios praedictos mandavit et fecit citari in audientia publica litterarum contradietarum sedis apostolicae, ut est moris, ad dicendum et obiieiendum contra dicta instrumenta et litteras per ipsum producías quidquid vellent, decreta eis copia eorundem quam

COD. DIPL. SAX. II. 1. 50

394

habere possent si vellent, ad peremptorium certum terminum competentem. In quo etiam dietis citatis minime comparentibus, licet usque ad horam debitam exspectatis, idem dominus auditor ad praedicti Tilmanni procuratoris coram ipso in iudicio com- parentis instantiam eosdem dominum episcopum et alios reputavit quod actum huius- modi exigente iustitia mérito contumaces. Deinde vero comparens in iudicio coram praefato domino auditore Tilmannus procurator praedictus quendam libellum sive peti- tionem summariam, in qua inter cetera petebat dictos dominos abbatem et monachos ac se eorum nomine ad cautelam absolvi ab excommunicationis sententia supradicta, offerens se paratum stare et obedire mandatis sanctae matris ecclesiae et dicti domini auditoris necnon certas litteras apostólicas, certa privilegia ordini Cisterciensi indulta a sede apostólica et quoddam instrumentum appellationis ad eífectum probationis, quod dicta absolutio sibi nomine quo supra esset indulgenda et concedenda, exhibuit et produxit. Unde dictus dominus auditor eisdem domino Johanni episcopo et aliis praenotatis copias eorundem productorum decernens, quas habere possent si vellent, ipsos ad dicti procuratoris instantiam mandavit et fecit citari in audientia supradicta ad dicendum et obiiciendum contra producta huiusmodi, quidquid vellent, ad certum terminum peremptorium competentem; eosque in eodem termino minime comparentes licet debite exspectatos ad dicti Tilmanni procuratoris coram ipso in iudicio compa- rentis instantiam reputavit quoad actum praedictum contumaces, necnon ¡terato ad videndum eisdem dominis abbati et monachis impendi absolutionis beneficium petitum, vel dicendum et allegandum causam rationabilem, si quam haberent in eadem audien tia, citari mandavit et fecit ad peremptoriam certam diem. In qua comparens in iudicio coram praefato domino auditore Tilmannus procurator supradictus domini Jo- hannis episcopi Misnensis et aliorum quorum interest non comparentium contumaciam accusavit, eosque contumaces quoad actum huiusmodi reputan а? sibi nomine dictorum dominorum suorum et in personas ipsorum ipsisque dominis suis in personam suam absolutionis beneticium praedictum impendi ad cautelam cum instantia et luuniliter postulavit, offerens se paratum mandatis sanctae matris ecclesiae et dicti domini auditoris obedire atque stare. Et tunc dictus dominus auditor eosdem dominum Johan- nem episcopum Misnensem ac alios supratactos non comparentes licet debite exspe ctatos reputan» quoad actum huiusmodi exigente iustitia mérito contumaces, in eorum contumaciam ab eodem Tilmanno procuratore et nomine quo supra recepit super et de stando et parendo mandatis sanctae matris ecclesiae et suis iurainentum, ac ipsum Tilmannum procuratorem in personas ipsorum dominorum . . abbatis, conventus et monachorum et cuiuslibet ipsorum ac ipsos in personam dicti Tilmanni procuratoris ipsorum absolvit ad cautelam in forma ecclesiae consueta a seiitentiis antedictis, ac absolutos mandavit denuntiari in palatio apostólico causarum praelibato. Post quae dicto Tilraanno procuratore pétente idem dominus auditor dominum Johannem episco pum aliosque praenominatos ad dandum et recipiendum libellum sive summariam peti tionein in hac causa in eadem audientia peremptorie citari mandavit et fecit ad certum terminum competentem, quem ad idem etiam dicto procurator! praesenti duxit perem ptorie statuendum. Quo veniente comparait in iudicio coram ipso domino auditore Til mannus procurator praedictus et dictorum citatorum non comparentium contumaciam

■-.

395

accusa vit а? in eorum contumaciam volens satisfacere termino huiusmodi, libellnm sive petitionem snmmariam superine per ipsum exhibitam, in qua se petierat absolvi ad cantelam, repetiit et de novo produxit ipsumque libellum sive petitionem in ali- quibus correxit ac eidem detraxit clausulam illam, in qua se petierat absolvi.

Cuius quidem libelli correcti tenor sequitur sub hac forma: Coram vobis vene- rabili viro domino Petro de Tailliata domini nostri papae capellano et ipsius sacri palatii causarum ac causae et partibus infrascriptis ab eodem domino papa auditore specialiter deputato proponit procurator et procuratorio nomine venerabilis patris domini Thidici abbatis et religiosoruni virorum Jobannis prioris, Henrici subprioris, Johannis olim abbatis, Alberti Dessow, Johannis camerarii, Johannis portarii, Henrici de Ogros, Nicholai Helboet, Johannis de Moeliart, Thedici de Luctebac, Henrici magi- stri conversorum, Nicholai Winterbergh, Nicholai Ornarii, Conradi de Gubin, Alberti de Dessow iunioris, Henrici de Gurgouwe, Andreae cellerarii, Johannis subcellerarii, Johannis de Lubin monachornm et conventus monasterii in Doberluch ordinis Ciïster- ciensis Misnensis diócesis, contra reverendum patrem dominum Johannem episcopnm Misnensem et omnes alios, quorum interest, ac personam intervenientem seu personas intervenientes legitime pro eisdem seu eorum altero et dicit, quod licet dicti abbas et conventus a tempore et per tern pus, cuius contrarii hominum memoria non existit, fuerint et fuerit liberi et immunes, eorumque monasterium fuerit et sit per dictum tempus liberum et immune de consuetndine, usu, more et observantia per dictum tern- pus pacitice et inconcusse observatis et approbatis, et ab omni procuratione qua vis consideratione, ratione seu causa episcopo Misnensi pro tempore praestanda seu sol- venda, ac in possessione seu quasi libertatis et immunitatis huiusmodi pacitice et quiete, tarnen nuper sanctissimus in Christo pater dominus Clemens papa VI. eidem pro parte dicti domini episcopi expósito imo verius suggesto licet falso, quod abbas et conventus praedicti ratione bonorum, quae in dicta Misnensi diócesi obtinerent, episcopo Misnensi qui esset pro tempore, cum ad dictum monasterium declinaret, semel in anno procurationem exhibere tenerentur de consuetndine antiqua et antiquitus approbata et hactenus pacitice observata, et quod tarn dictus dominus episcopus quam praedecessores sui qui fuemnt pro tempore, extitissent in pacifica possessione vel quasi iuris percipiendi procurationem huiusmodi a tempore, cuius contrarii memoria hominum non existeret, et quod abbas et conventus praedicti contra huiusmodi con- suetudinem temeré venientes huiusmodi procurationem eidem domino episcopo ad dictum monasterium tunc declinanti exhibere indebite contradixerant et recusarunt, . . episcopo Nuenburgensi, . . abbati monasterii in Borgelino ac . . scolastico ecclesiae Cycensis Nuenburgensis diócesis suis Htteris seu rescripto apostólico cum illa clau sula: quodsi non omnes his exequendis potueritis intéresse, tu frater episcope earn nihilominus exequaris, ut dicitur dedit in mandatis, quatenus partibus convocatis cau sam audirent huiusmodi et appellatione remota debito fine décidèrent, et quod prae- textu dictarum litterarum per venerabilem in Christo patrem dominum Wytegonem episcopum Nuenburgensem et Lutoldum scolasticum dictae ecclesiae Cycensis, abbate in Burgelino se prius ut dicitur propter quaedam impedimenta excusante, abbate et conventu in Doberluch praedictis ad instantiam praefati episcopi Misnensis ad iudi-

50*

396

s

cium evocatis, et pro parte doraini episcopi Misnensis quodam libello a dicto rescripto non descendent nee sub eo comprehenso, in quo nulla fiebat mentio de bonis, ratione quorum dicti abbas et conventus monasterii in Doberluch ad dictam praetensam pro curationem tenerentur, prout in impetratione dictarum litterarum dicto domino nostro fuit expositum seu suggestum, sed dumtaxat, quod ratione consuetudinis vel posses sionis vel quasi de quibus est praemissum iidem abbas et conventus semel in anno videlicet in quadragesima episcopo Misnensi, cum ad praefatum monasterium decli- naret, per quindenam integram et continuam procurationem exbibere tenerentur, praetendebatur et numero familiarium et evectionum, cum quibus procurari deberet, non expresso et alias vago et obscuro, defectivo, inepto et de iure non admissibili, et alias tali, cui de iure non erat respondendum oblato. Et demum pro parte abbatis et conventus praedictorum contra dictum libellum coram domino Johanne praeposito Cycensi praedicto, cui episcopus Nuenburgensis et scolasticus praedicti vices suas in totum ut dicitur commiserant, exceptionibus legitimis de materia praedicta de iure procedentibus et admissibilibus datis, propositis et oblatis corara eo legitime probatione eorundem, quibus obstantibus dicto libello non erat respondendum de iure, praefatus praepositus per suam interlocutoriam pronunciavit ut dicitur, praedictum libellum de iure procederé, dictasque exceptiones repulit expresse; propter quae pro parte abbatis et conventus praedictorum fuit et est ad sedera apostolicam et dictum dominum nostrum papam appellatura bene et legitime, et super huiusmodi appellatione pro parte ipso- rum apostoli fuerunt sufficienter petiti, quodque praefatus praepositus post et contra appellationem legitiman» praefatam in dicta causa ad instantiam dicti episcopi Mis nensis procedens minus inste, in abbatera et monachos dicti monasterii in Doberluch praedictos et quemlibet eorum excoramunicationis sententiam quaravis nullam et inva lidara promulga vit, ipsosque et quemlibet eorum fecit et facit excommunicates publice nuntiari de facto duntaxat et perperam et inique in dictorum abbatis et monachorum et conventus magnam iniuriam et non modicum praeiudicium et gravamen, dictusque dominus episcopus asseruit et asserit licet contra veritatem, dictes abbatera et con vention et eorum monasterium sibi deberé annuatim procurationem praedictam, et eos in possessione seu quasi libertatis et immunitatis huiusmodi inquieta vit, molesta vit et perturba vit, inquiétât, molestât et perturbât indebite et iniuste. Quare petit dictus procurator nomine quo supra per vos dominum auditorem et vestram diftinirivam sententiam pronuncian, decerni et declarari, per dictum dominum praepositum male et perperam per omnia in praemissis processum et pro parte abbatis et conventus praedictorum bene et legitime appellatum, et sententiam excommunicationis in abba- tem et monachos praedictos et quemlibet eorum latam ac denunciationes inde secutas fuisse et esse nullas, cassas et invalidas а? inefficaces, ipsasque et quamlibet earum, quatenus de facto processer mit, annullari, cassari et tolli seu revocari, et dicto domino episcopo non licuisse nee Heere dictas assertiones, molestationes, inquietationes et per- turbationes fecisse seu faceré, ipsasque fuisse temerarias et iniustas, sibique super ipsis et qualibet ipsarum perpetuura silentium imponendum fore et imponi, praefatos- que abbatem et conventum eorumque monasterium non debuisse nee deberé episcopo Misnensi pro tempore procurationem aliquam, ac ab eius praestatione et solutione

397

fuisse et esse liberos et immunes а? liberum et immune, et super praetensa procura- tione praedicta perpetuum silentium imponendum fore et per vos imponi, et alias in et super praemissis fieri iustitiae complementum. Et hoc petit dictus procurator nomine quo supra coniunctim et divisim, omni iure, causa, modo et forma quibus melius et efficacius potest, etiam vestrum officium humiliter implorando, cum dampnis et interesse et expensis factis, et protestatur de faciendis et protestatur ut est moris.

Dictus itaque dominus auditor eosdem dominum Johannem episcopum et alios non comparentes licet debite exspectatos reputans quoad actum huiusmodi sicut erant praevia iustitia contumaces, ipsos dicto Tilmanno procuratore pétente ad responden dum dicto libello litemque contestandum et contestan videndum, ac de calumpnia et veritate dicenda cum omnibus capitulis in iuramento calumpniae contenus iurandum ac iurari videndum super ipso libello et in tota causa praesenti, vel dicendum et allegandum causam rationabilem, si quam haberent, quare haec fieri non deberent in eadem audientia citari mandavit et fecit ad peremptoriam certam diem, quam ad idem dicto procuratori praesenti etiam assignavit. Interea vero comparens in iudicio coram eodem domino auditore venerabilis vir magister Gerhardus dictus Fok in Romana curia advocatus procurator et procuratorio nomine dicti domini Johannis episcopi Misnensis volensque faceré fidem de mandato procurationis suae, quandam litteram patentem auctenticam sigillo dicti domini episcopi ut dicebatur in eadem sigillatam mandatum procurationis suae continens produxit protestans, quod in causa huiusmodi contra dictum dominum episcopum ulterius non procederetur ipso non vocato, et prout ex tenore dicti procuratorii sui poterat, substituit ibidem in iudicio loco sui procura- torem ad causam huiusmodi prosequendam discretum virum magistrum Henricum de Vemeren in Romana curia procuratorem licet absentem tamquam praesentem ad ea omnia et singula, quae a dicto domino Johanne episcopo habuit in mandatis, trans- ferens in ipsum totaliter vices suas, donee eas ad se diiceret revocandas. Deinde vero Tilmannus procurator praefatus petiit copiam dicti procuratorii sibi decerni, ut super eo posset deliberare. Et tunc dictus dominus auditor copiam huiusmodi sibi decrevit.

Postmodum autem quia idem dominus Petrus auditor ad causas audiendum ulterius palatium apostolicum visitare non curavit nec causas sibi commissas audire, idem quondam dominus Clemens papa ad supplicationem procuratoris dictorum domino- rum abbatis, monachorum et conventus causam et causas praedictas resumendas in statu, in quo erant et remanserunt coram dicto domino Petro auditore, audiendasque ulterius et fine debito terminandas commisit venerabili et circumspecto viro domino üliuerio de Cerzeto decano ecclesiae saneti Ilarii Pictauensis cappellano suo suique sacri palatii praedicti auditori cum omnibus emergentibus dependentibus et connexis. Qui quidem dominus Oliuerius auditor ad instantiam dicti rrilmanni procuratoris coram ipso in iudicio comparentis mandavit et fecit citari per certos sedis apostolicae prae- dietae cursores tarn magistrum Gerardum dictum Fok principalem, quam magistrum Henricum de Vemeren substitutum procuratores praedictos sigillatim diversis alternis vieibus, primo ad dicendum et obiieiendum quidquid vellent contra commissionem prae- dietam eidem domino auditori faetam, decreta eis copia commissions eiusdem, quam habere possent si vellent, ac deinde ad resumendum et resumi videndum causam et

398

causas praesentes in eo statu, in quo coram dicto domino Petro auditore remanserunt ad certos successive términos peremptorios competentes. Et cum in singulis terminis praedicris neuter procuratorum praedictorum citatorum curaret comparere licet congrue exspectati, idem dominus auditor ad saepedicti Tilmanni procuratoris coram ipso in singulis huiusmodi terminis in iudicio comparentis instantiam eosdem Gerardum et Henricum procuratores reputavit quoad singulos actus praedictos exigente iustitia con tumaces, et in eorum contumacias causam et causas praedictas una cum eodem Til- manno procuratore praesente ipsasque quantum in se fuit resumente et resumi pétente resumpsit in statu supradicto а? habuit pro resumptis, necnon eundem Henricum pro- curatorem substitutum dicto Tilmanno procuratore pétente ad dicendum et responden dum, utrum vellet et intenderet acceptare et assumere sibi onus substitutions praedictae de se factae in causa sen causis huiusmodi per dictum dominum magistrum Gerardum Fok procuratorem principalem per certum sedis eiusdem cursorem citari mandavit et fecit ad plures términos successive.

Et tandem post plenam deliberationem dicto Henrico procuratore onus huius modi procuration is acceptante idem dominus auditor sibi petenti copiam totius processus tam coram dicto domino Petro auditore quam coram se habiti decrevit et concessit, ac ad dicendum et obiiciendum contra ipsum quidquid vellet certum terminum peremptorium assignavit. In quo datis per eundem Henricum procuratorem certis exceptionibus in scriptis contra processum praedictum ac et contra exceptiones easdem per dictum Til- mannum procuratorem ex adverso certis formatis replicationibus verbotenus in iudicio coram dicto domino auditore in certo alio termino ad hoc peremptorie statute, praefatus dominus Oliuerius auditor ad eiusdem Tilmanni procuratoris instantiam saepedictum Henricum de Vemeren procuratorem ad respondendum libello praescripto per dictum Tilmannum oblato litemque contestandum, ac de calumpnia et veritate dicenda cum omnibus capitulis in iuramento calumpniae contenus iurandum litemque contestan et simile iuramentum praestari videndum super dicto libello et in tota causa praesenti per certum sedis praefatae cursorem citari mandavit et fecit ad certum terminum perempto rium competentem, quern ad eosdem actus etiam peremptorie praefixit Tilmanno pro curator saepefato.

Verum dicto termino veniente comparait in iudicio coram eodem domino auditore Henricus procurator praedictus et certum libellum sive petitionem summariam pro parte sua etiam obtulit et produxit sub his verbis: Coram vobis domino Oliuerio de Cerzeto domini papae capellano eiusdcmque sacri palatii apostolici causarum et causae et parti- bus infrascriptis auditore ab eodem domino papa specialiter deputato proponit . . pro curator et procuratorio nomine reverendi patris domini Johannis episcopi Misnensis contra religiosum virum fratrem Thidericum abbatem et conventum monasterii in Doberluch ordinis Cisterciensis Misnensis diócesis et quamlibet personam intervenien- tem pro eis legitime et dieit, quod licet abbas pro tempore et conventus dicti monasterii in Doberluch ratione oneris in fundatione dicti monasterii impositi et alias ex causis veris et legitimiö episcopo Misnensi pro tempore etiam a tempore et per tenipus, de cuius initio seu contrario memoria hominum non existit, tenerentur et teneantur debuerint et deberent teneri et deberé consueverint nomine dicti sui monasterii semel in anno, vide

399

licet singulis annis in quadragesima, cura ipse episcopus ad monasterium ipsum decli- naret declinavit et déclinât, per quindecim dies continuos procurationem cum nnraero XXX familiarium praedictomm suorum seu evectionura exhibere et etiara exhibuerint et exhibere consueverint absque contradictione quacunque salva controversia praesenti; et quamquam tarn praefatus dominus Johannes episcopus Misnensis, quam praede- cessores sui qui fuerunt pro tempore, fuerint et extiterint a dicto tempore et citra et per ipsum tempus in pacifica possessione seu quasi iuris percipiendi a dictis abbate pro tempore et conventu nomine dicti monasterii exhibentibus procurationem huiusmodi, et etiam perceperint pacifice et notorie usque ad tempus et tempore spoliationis et contra- dictionis infrascriptarum, tamquara eis debitam ex causis veris et legitimis etiam de consuetudine antiqua legitime praescripta et observata inconcusse et pacitice a tempore praedicto et citra et per ipsura tempus praesenti controversia excepta: tarnen praefati frater Thidericus abbas et conventus dicti monasterii contra praemissa temeré venientes huiusmodi procurationem praefato domino Johanni episcopo ad dictum monasterium declinanti per tres annos proxime praeteritos singulis annis et quolibet anno eorundem tempore quadragesimali exhibere indebite contradixerunt et contradicunt, ipsumque domi num episcopum possessione vel quasi iuris percipiendi procurationem huiusmodi temeré spoliarunt spoliarive mandarunt et fecerunt, et spoliationem eorum nomine factani gratam habuerunt et habent et ratam, et ipsum dominum episcopum detinent spoliatum. Quare petit dictus procurator per vos dominum auditorem et vestrara diffinitivam sententiain pronunciari et decerni, praefatum dorainura Johannem episcopum Misnensem restituen- dura et reintegrandum fore ad possessionem vel quasi iuris percipiendi procurationem huiusmodi annuam supradictam ab abbate et conventu monasterii supradicti, et per vos plene et libere restituí et reintegran, dictosque abbatem et conventum ratione subtraxio- nis et denegationis huiusmodi procurations debitae per dictos ti'es annos, quibus dictum dominum episcopum detinebant spoliatum, pro quolibet annoruin praedictoruni nomine et ratione dictae procurations denegatae et subtractae in XIIII marchis argenti, quam procurationem annuam ad dictam summam extimat, condempnari et ad solutionem huius modi pecuniae compellendos fore et cogendos. Praedicta petit coniunctim et divisim omni iure, modo et forma quibus melius potest, cum dampnis, expensis et intéresse.

Deinde vero citato de mandato dicti domini auditoris et ad instantiam dicti Tilmanni procuratoris praefato Henrico procuratore primo peremptorie et deinde sub excommunicationis poena alternis iteratis vicibus per certos sedis praedictae cursores ad respondendum dicto libello pro parte dicti Tilmanni procuratoris oblato litemque contestandum, ac de calumpnia et veritate dicenda iurandum, ac litera contestan et simile iuramentum praestari videndum super ipso et in tota causa praesenti cum omni bus capitulis in iuramento calumpniae contends ad certos successive términos compe tentes, demum dicti magistri Tilmannus et Henricus procuratores huiusmodi et quilibet nomine procuratorio partis suae coram praefato domino auditore in iudicio comparentes dictoque domino auditore mandante litem super dictis libellis utrimque oblatis contestan tes, idem videlicet Tilmannus procurator primo animo litem contestandi dixit narrata in libello suo praedicto prout narrantur vera esse et petita fieri deberé, а? narrata in libello partis alteráis prout narrantur vera non esse et petita fieri non deberé. At vero

—' 400 -

dictus Henricus procurator ex adverso animo litem contestandi respondit et dixit, narrata in libello suo praedicto prout narrantur vera esse et petita fieri deberé, а? narrata in libello partis alterius prout narrantur vera non esse et petita fieri non deberé. Ac statim ibidem vicissim et sigillatim dicti procurators de mandato in manibus dicti domini audi- torís, tactis per ipsorum quemlibet manu sua dextra sacrosanctis scripturis, de calumpnia ei veritate dicenda cum omnibus capitulis in iuramento calumpniae contentis super dictis libellis hincinde datis et in tota causa praesenti praestiterunt sollempniter iuramenta. Quibus omnibus sic factis idem dominus auditor eisdem procuratoribus praesentibus ad dandum et dari videndum positiones et artículos in bac causa certum praefixit terminum peremptorium competentem, et nihilominus ad dicti Tilmanni procuratoris instantiam eisdem procuratoribus ibidem in iudicio coram se praesentibus in personas dominorum suorum hincinde licet absentium et ipsis dominis eorum absentibus in personas dictorum procuratorum hincinde praesentium inhibuit ut est moris.

Porro dicto termino veniente comparuerunt in iudicio coram praefato domino auditore Henricus et Tilmannus procuratores supradicti et volentes utrimque satis- facere termino et actui huiusmodi nonnullas certas positiones utrimque produxerunt, et hoc facto subsequenter idem dominus Oliuerius auditor se de Romana curia absen- tavit. Unde praefatus quondam dominus Clemens papa VI. ad supplicationem . . procuratoris dictorum dominorum abbatis et conventus in Doberluch causam et causas praedictas resumendas in statu praedicto, in quo coram dicto domino Oliuerio auditore remanserunt, audiendasque et fine debito terminandas commisit venerabili viro domino Aymerico Hugonis utriusque iuris professori, canónico Bituricensi, capellano suo sui- que sacri palatii praedicti auditori cum emergentibus, dependentibus et connexis. Qui quidem dominus Aymericus auditor eodem Tilmanno procuratore coram ipso in iudicio compárente et pétente praefatum Henricum de Vemeren procuratorem mandavit et fecit citari peremptorie ad dicendum et obiiciendum quidquid vellet contra commissio- nem praedictam sibi factam per certum sedis praedictae cursorem, decreta sibi copia commissionis eiusdem, quam habere posset si vellet, ad certum terminum competentem. In quo quia idem Henricus procurator quamvis coram ipso in iudicio compareret, aliquid contra commissionem praedictam dicere non curavit, idem dominus auditor ipsum ad dicti Tilmanni procuratoris coram ipso in iudicio comparentis instantiam quoad actum huiusmodi contumacem reputavit ac eisdem procuratoribus praesentibus ad resumendum et resumi videndum causam et causas huiusmodi in statu, in quo coram dicto domino Oliuerio auditore remanserunt, vel dicendum et allegandum quid quid vellet quare hoc fieri non deberet, certam praefixit diem percmptoriam compe tentem. In qua comparentibus in iudicio coram praefato domino auditore Tilmanno et Henrico hincinde procuratoribus praedictis, ac quantum in eis fuit causam et causas praedictas resumentibus utrimque et resumi petentibus, idem dominus auditor easdem causam et causas resumpsit in statu praedicto ac habuit pro resumptis.

Producta itaque statim ibidem in iudicio quadam certa littera apostólica bul- lata ut prima facie apparebat more Romanae curiae per dictum Tilmannum procura torem, idem dominus auditor dicto Tilmanno pétente eundem Henricum procuratorem monuit, quod bullam eidem litterae appensam recognoscere deberet. At vero dictus

401

Henricus procurator hoc faceré recusabat petens sibi copiain dictae litterae primitus decerni et terminum ad deliberandum indulgen. Dictus dominus auditor copiam dictae litterae sibi decernens terminum ad recognoscendum dictam bullam et responden dum super ipsa peremptorium assignavit. In qua recognita per eundem Henricum procuratorem dicta bulla, non tarnen approbando contenta in dicta .littera, idem domi nus auditor sibi postulanti certum terminum peremptorium ad dicendum et obiiciendum contra dictam litteram quidquid vellet assignavit. Datis itaque in eodem termino in iudicio coram praefato domino auditore in scriptis certis exceptionibus contra litteram memoratam per eundem Henricum procuratorem, saepedictus Tilmannus procurator ex adverso illico contra ipsas verbotenus replicavit. Deinde vero dictis procuratoribus utrimque coram ipso domino auditore in iudicio comparentibus idem dominus auditor copias eis positionum et articulorum hincinde in causa buiusmodi datorum decrevit et concessit, ipsisque ad respondendum dictis positionibus, in quantum positiones et dicendum contra artículos in quantum articuli extiterunt, quidquid vellent, certum terminum peremptorium stabilivit. Quo veniente dicti Tilmannus et Henricus procura- tores utrimque in iudicio comparentes coram praefato domino auditore certas exceptio nes in scriptis contra eosdem positiones et artículos exhibere curarunt. Unde dictus dominus auditor eisdem procuratoribus copiis dictarum exceptionum bine inde decretis ad replicandum contra ipsas quidquid vellent praefixit peremptoriam certam diem. In qua formatis verbo per dictum Tilmannum procuratorem certis replicationibus contra exceptiones memoratas, idem dominus auditor saepedictis procuratoribus coram se in iudicio praesentibus ad producendum et produci videndum omnia iura litteras instru menta acta et munimenta auetentica, quibus partes in huiusmodi causa et causis uti volebant et intendebant, salvo iure remissionis ad partes, si de iure fuerit concedenda, certum terminum peremptorium duxit statuendum. In quo dicti Tilmannus et Hen ricus procuratores coram dicto domino auditore in iudicio comparentes idem Tilmannus quandam cedulam papiream continentem descriptionem nonnullorum privilegiorum, iurium-, instrumentorum ac aliorum munimentorum, quibus se dixit velle in huiusmodi causa uti, facto produxit. Et tunc idem dominus auditor eidem Henrico procuratori praesenti copias productorum praedictorum decernens sibi ad dicendum et obiiciendum contra ipsa quidquid vellet certum peremptorium terminum assignavit; in quo formatis per eundem Henricum procuratorem certis exceptionibus verbotenus contra producta memorata, ac et contra exceptiones easdem per dictum Tilmannum procuratorem repli cato, factis etiam deinde de mandato dicti domini auditoris per dictos procuratores certis responsionibus ad positiones memoratas hincinde, tandem idem dominus auditor eisdem procuratoribus praesentibus in iudicio coram ipso et petentibus, ad declaran- dum et declaran videndum positiones et artículos alterutrim datos in huiusmodi causa certum terminum peremptorium duxit praefigendum. In quo datis per eosdem Til mannum in scriptis et per Henricum procuratores verbo formatis hincinde certis declarationibus, idem dominus auditor eis ad dicendum et obiiciendum contra dictas declarations quidquid vellent praefixit peremptoriam certam diem.

Post quae dicto Tilmanno procuratore pétente idem dominus auditor praefatum Henricum procuratorem ad concludendum et concludi videndum in huiusmodi causa

COD. DIPL. SAX. II. 1. 51

402

et causis, vel dicendum et allegandum causara rationabilera, si quam haberet, quare hoc fieri non deber et, per certum sedis praetactae cursorem citari mandavit et fecit ad certum terminum peremptorium, quem ad idem etiam dicto Tilmanno procuratori praesenti peremptorie stabilivit. In quo datis per eundem Henricum procuratorem certis exceptionibus in scriptis continentibus causas, quare non esset concludendum in hac causa, petiit in eisdem exceptionibus ínter cetera positiones et artículos suos ante omnia admitti et se ad probandum eosdem in Romana curia et extra asseverans, hoc esse de iure faciendum et praesentem causam super hoc poni in relationibus publicis ut est moris. Dictus itaque dominus auditor recepto et praestito ab eodem Henrico procuratore iuramento, quod praedicta malitiose et causa diffugii non petebat, eisdem partibus ad audiendum referri in eadem causa certam diein peremptoriam assignavit. Interea quoque citatis de mandato dicti domini auditoris successive diversis vicibus per certos sedis praedictae cursores ad instantiam dicti Henrici procuratoris nonnullis testibus affuturis ad perhibendum testimonium veritati in hac causa super articulis eiusdem Henrici procuratoris, nec non Tilmanno procuratore praefato ad videndum ipsos testes recipi et iurare ad certos términos peremptorios competentes, а? aliquibus de dictis testibus quia erant affuturi admissis et eorum receptis iura- mentis, aliquibus etiam qui affuturi non fuerunt non admissis, tandem idem dominus auditor causam huiusmodi posuit in relationibus publicis, et repetiit diligenter et decla- ravit omnia dubia et puncta iuris, super quibus dictae partes intentiones ipsarum fundabant et praesertim super pertinentia et inpertinentia articulorum alterutrim dato- rum in hac causa, et in conti nenti fuit ibidem pro parte dictorum dominorum abbatis et conventus praesentibus pluribus dominis coauditoribus sacri palatii allegatum.

Subsequenter vero comparens in iudicio coram praefato domino auditore Til- mannus procurator praefatus quoddam publicum ut prima facie apparebat instrumen- tum, processum quemdam habitum in partibus continens, certis sigillis etiam sigillatum exhibuit et produxit ad docendum et ostendendum quod articuli partis alterius essent de iure repellendi. Unde dominus auditor praefatus dicti instrumenti copiam supra- dicto Henrico procuratori decernens, quam habere posset si vellet, ipsum ad dicendum et allegandum contra dictum instrumentum quidquid vellet per certum cursorem sedis eiusdem citari mandavit et fecit ad peremptoriam certam diem, et hoc facto se de Romana curia absentavit.

Igitur procuratore dicti domini episcopi Misnensis pétente praelibatus quondam dominus Clemens papa VI. causam et causas praedictas resumendas in statu praedicto, in quo coram eodem domino Aymerico auditore remanserant, audiendasque et tine debito terminandas nobis Petro Maioris legum doctori, praecentori ecclesiae Valenti- nensis capellano suo et sui sacri palatii praedicti auditori commisit cum emergentibus dependentibus et connexis. Nos itaque ad instantiam dicti Henrici procuratoris coram nobis in iudicio comparentis praefatum Tilmannum procuratorem ad dicendum et obii- ciendum quidquid vellet contra commissionem praedictam nobis factam, decreta sibi copia eiusdem, quam habere posset si vellet, per certum sedis praedictae cursorem citari mandavimus et fecimus ad certum peremptorium terminum competentem. Et ipso in dicto termino minime compárente nec aliquid contra dictam commissionem

403

obiiciente, nos ipsum ad eiusdem Henrici procuratoris coram nobis in indicio eompa- rentis instantiam reputavimns quoad actum huiusmodi exigente iustitia mérito contu- macem, ac nihilominus ad resumendum et resumi videndum causam et causas huius- modi in eo statu, in quo ultimo coram dicto domino Aymerico auditore remanserunt, vel dicendum et allegandum causam ratiouabilem si quam haberet, quare boc fieri non deberet, per alium certum eiusdem sedis cursorem peremptorie citari mandavimus ad aliam certam diem, quam ad idem nihilominus peremptorie praetiximus Henrico procuratori praesenti praelibato. Dictis siquidem causa seu causis per nos resumptis nos eisdem Henrico et Tilmanno procuratoribus coram nobis in iudicio praesentibus ad audiendum voluntatem et interlocutoriam nostram super admissione et repulsione articulorum praedictorum praefiximus peremptorium certum terminum competentem.

Interea vero quamquam idem Henricus procurator petitorium utriusque partis in causa huiusmodi suspendisset, et se velle super possessorio dumtaxat procederé dixis- set et protestatus fuisset et dictam suspensionem per nos admitti petnsset et a nobis obtinuisset, si et in quantum de iure esset admitteiida, idem tarnen Tilmannus procu rator ex adverso huiusmodi suspensioni consensum adhibere recusans propter hoc ad sedem apostolicam in scriptis appellavit. Nos igitur dictam suspensionem dicto Hen rico procuratore praesente et consentiente revocavimus ac eisdem partibus ad audien dum voluntatem et interlocutoriam nostram super eisdem articulis utrimque datis praefiximus aliam peremptoriam certam diem, in qua dictis Henrico ex una parte et Tilmanno ex altera procuratoribus praefatis unacum advocatis ipsorum coram nobis in iudicio comparentibus et artículos suos admitti et alterius partis repelli per nos utrimque cum instantia petentibus et se paratos offerentibus super hoc audire volun tatem et interlocutoriam nostram, nos de dominorum coauditorum nostrorum consilio et assensu artículos utriusque partis datos in hac causa et ipsas partes ad probandum eosdem in Romana curia et extra et ad partes duximus admittendos, necnon eisdem procuratoribus petentibus ad videndum recipi et iurare quosdam testes, quos utrimque se velle producere asserebant ad probandum artículos eorum memoratos certos tér minos peremptorios duximus statuendos, ad quos etiani nonnullos testes ad instantias eorundem procuratorum ad perhibendum testimonium veritati et iurandum ut est morís per certos sedis praedictae cursores citari mandavimus et fecimus successive, ipsosque testes et eorum iuramenta in singulis terminis huiusmodi in forma iuris recepimus ac secundum interrogatoria a partibus praedictis super hoc exhibita examinari feci mus diligenter et eorum dicta et attestationes in scriptis redigi fideliter. Tandem quia dictus Henricus procurator prosecutioni causae huiusmodi personaliter interesse ulterius non poterat, sapientem et discretum virum magistrum Detleuum Stormeri in Romana curia procuratorem licet absentem tamquam praesentem substituit et consti tua procuratorem loco sui in iudicio coram nobis et apud acta praesente Tilmanno procuratore praelibato ad causam et causas huiusmodi prosequendas, transferens in ipsum Detleuum totaliter vices suae, donee illas ad se duceret revocandas.

Subsequenter vero quia per ea, quae habita fuerunt in causa et causis huius modi apud sedem apostolicam et in Romana curia tam coram aliis dominis auditoribus supradictis, quam etiam coram nobis, non poterat de ipsius causae meritis liquere

51*

404

plene, idem quondam dominus noster papa Clemens VI. certis iudicibus, in quos dictae partes concordabant per suas litteras apostólicas dedit in mandatis, quatenus testes, litteras et instrumenta, quae dictae partes super dictis articulis suis, quos nos unacum nonnullis interrogatoriis partium earundem coram nobis in iudicio exhi- bitis sub sigillo nostro tunc dictis iudicibus transmisimus inclusos, coram eisdem iudicibus duxerint producenda infra certum terminum competentem ad lioc eis tunc per dictum quondam dominum papain praefixum prudenter recipere ac testes ipsos secundum eadem interrogatoria diligenter examinare curarent, litteras et instrumenta praedicta transcribí fideliter faciendo, et si aliqua partium earundem testes alterius volebat reprobare, testes super reprobatione buiusmodi producendos coram se infra alium certum terminum competentem eis ad hoc similiter assignatum sapienter recipere et secundum interrogatoria a partibus ipsis exhibenda, si ea exhibere volebant, alio- quin iuxta datam eis a deo prudentiam cum diligentia examinare deberent, deposi- tiones omnium testium praedictorum fideliter in scriptis redactas una cum articulis et interrogatoriis praedictis ac transumptis litterarum et instrumentorum praedictorum sub sigillis eorum inclusas ad praesentiam dicti domini papae et sedis apostolicae quan- tocius transmissuri et significaturi eidem domino papae, quae et quanta esset fides eisdem testibus instrumentis et litteris adbibenda, praefixo eisdem partibus termino peremptorio competenti, quo per se vel procuratores idóneos cum omnibus actis, iuribus et munimentis suis huiusmodi causam tangentibus se apostólico conspectui et dicti domini papae repraesentarent iustam dante domino sententiam recepturae. Qui quidem iudices in partibus ¡His receptis litteris apostolicis et articulis unacum interrogatoriis supradictis ac citatis, receptis et iuratis nonnullis testibus, quos eaedem partes pro- ducere volebant hiuc et inde, dictisque testibus fideliter et sollicite examinatis et eorum dictis et attestationibus in scriptis redactis, tam dictos artículos unacum inter rogatoriis, quam dicta et depositiones testium eorundem et transumpta quarundam litterarum apostolicarum coram eis productarum sub sigillis suis fideliter inclusos et inclusa ad Romanam curiam et praesentiam eiusdem quondam domini papae trans- miserunt significando, quae et quanta fides eisdem testibus et litteris esset adbibenda, ac ipsis partibus certum terminum competentem, quo se apostólico conspectui et dicti domini papae repraesentarent, peremptorie assignando iustam dante domino senten tiam recepturae.

Itaque dictis et depositionibus testium et transumptis litterarum una cum articu lis et interrogatoriis praemissis sub sigillis eorundem iudicum inclusis ad sedem aposto- licam et Romanam curiam remissis et reportatis, idem quondam dominus Clemens papa negotium remissionis buiusmodi et totam causam praesentem cum potestate publicandi et aperiendi dicta et attestationes praedictas nobis Petro Maioris auditori praefato audien- dam et fine debito terminandam commisit cum emergentibus dependentibus et conuexis. Comparentibus itaque in iudicio coram nobis dictis Tilmanno et Detleuo Stormeri pro- curatoribu8 et quolibet nomine partís suae, reportatis etiam et repraesentatis coram nobis certis rotulis clausis et inclusis sub sigillis iudicum praedictorum negotium remissionis praedictae continentibus per certum nuntium iuratum ad hoc per dictos iudices deputa- tum, iidem procuratores hincinde dicebant, quod non curabant aliqua obiicere contra

405

commissionem praedictam nobis factara, sed sigilla eisdem rotulis appensa unanimiter et concorditer utrimque recognoverunt, et petierunt dictum negotium remissionis aperiri, et dicta et attestationes testium in eis contentas publican ipsisque copias earundem attestationum decerni et concedi, et terminum competentem ad dicendum et obiiciendum contra ipsas quidquid voluerint assignari. Nos igitur negotium remissionis huiusmodi aperuimus, et dicta et attestationes easdem de consensu partium earundem publicavimus et habuimus pro publicatis, ipsisque copias dictarum attestationum hincinde decernentes ad dicendum et obiiciendum contra ipsas quidquid vellent certum terminum perempto- rium praefiximus competentem. Datis itaque utrimque per dictos Tilmannum et Detleuum procuratores certis exceptionibus in scriptis contra dicta et attestationes testium eorun- dem ac et contra exceptiones easdem certis replicationibus utrimque verbotenus formatis in indicio coram nobis in singulis terminis ad hoc per nos statutis, demum dicto Tilmanno procuratore pétente et instante, nos causam huiusmodi posuimus in relationibus publicis ut est moris in praesentia multorum dominorum coauditorum nostrorum, et retulimus et repetivimus manifeste in eadem omnia et singula dubia et puncta iuris, super quibus partes ipsae intentiones suas fundabant ad effectum diffinitivae sententiae proferendae: et illico fuit ibidem coram nobis et aliis dominis coauditoribus nostris praedictis per advocates partium earundem sollempniter et publice allegatum.

Deinde vero dicti Tilmannus et Detleuus procuratores hincinde coram nobis in indicio comparentes renunciaverunt in causa huiusmodi et quantum in eis fuit con- cluserunt petentes per nos concludi cum eisdem. Nos igitur una cum dictis procura- toribus unanimiter concludentibus et concludi petentibus conclusimus et habuimus pro concluso. Subsequenter autem praefato quondam domino Clemente papa deo volente viam universae carnis ingresso ac sanctissimo in Christo pâtre domino Innocentio divina Providentia papa VI. ad apicem summi apostolatus assumpto idein dominus Innocentius omnes et singulas causas nobis per dictum quondam dominum Clementem et tempore suo commissas resumendas in statu, in quo tempore mortis eiusdem quondam domini Clementis remanserunt, audiendasque ulterius et tíne debito terminandas nobis recom- misit cum omnibus emergentibus dependentibus et connexis. Unde nos dicto magistro Detleuo pétente praefatum Tilmannum procuratorem mandavimus et fecimus citari per certum sedis praedictae cursorem ad resumendum et resumi videndum causam praesen- tem in eo statu, in quo, ultimo tempore mortis praefati quondam domini Clementis remansit ad peremptoriam certam diem. In qua dicte Tilmanno procuratore minime compárente licet debite exspectato nos ipsum ad dicti Detleui procuratoris instantiam reputavimus quoad actum huiusmodi contumacem, ac in ipsius contumaciam dictam causam unacum eodem Detleuo procuratore quantum in se fuit resumente et resumi pétente resumpsimus et habuimus pro resumpto in statu praelibato.

Deinde quoque dictis magistris Detleuo et Tilnianno procuratoribus coram nobis in indicio comparentibus et petentibus nos ipsis ad audiendum nostram diftinirivam sen- tentiam in hac causa hanc diem infrascriptam peremptorio duximus praefigendam. Qua veniente comparuerunt in iudicio coram nobis magistri Detleuus ex una parte et Til mannus ex altera procuratores praelibati et quilibet nomine partis suae, idemque magister Tilmannus procurator sententiain ipsam pro parte sua et contra dictum domi

406

num Johannem episcopum Misnensem seu magistrum Detleuum procuratorem suum eius nomine fieri, ipsumque procuratorem praesentem in personam dicti domini episcopi domini sui licet absentia et ipsum dominum episcopum absentem in personam dicti pro- curatoris sui praesentis ratione dampni et interesse dominorum suorum abbatis et con- ventus praedictorum in duobus milibus florenorum auri condempnari, at vero dictus magister Detleuus procurator ex adverso sententiam ipsam pro parte sua et contra dictos dominos abbatem et conventum fieri secundum tenores et formas Hbellorum suorum praescriptorum utrimque oblatorum, et alias sibi iustitiam fieri hincinde cum instantia postularunt.

Nos igitur Petrus Maioris legum doctor, auditor praefatus visis et diligenter inspectas omnibus et singulis actis, iuribus, litteris, instrumentas ac munimentis coram nobis habitis, exhibitis et productis ipsisque cum diligentia recensitis, auditis etiam et plenius intellects omnibus et singulis, quae partes ipsae coram nobis dicere, proponere et allegare voluerunt verbotenus et in scriptis, factaque super iis omnibus et singulis dominis coauditoribus nostris causarum sacri palatii apostolici praedicti relatione plenaria et fideli nobiscumque et cum eis deliberatione praehabita diligenti, ac ipsorum dominorum coauditorum nostrorum obtento consilio et assensu, per ea quae vidimus et cognovinms et quae nunc videmus et cognoscimus Christi, nomine invocato pro tribunali sedentes et habentes prae oculis solum deum de dominorum coauditorum nostrorum consilio et assensu in his scriptis diffinitive pronunciamus, decernimus et declaramus, praefatum dominum Johannem episcopum Misnensem restituendum et reintegrandum tore ad pos sessionem vel quasi percipiendi procurationem huiusmodi annuam supradictam ab abbate et conventu monasterii supradicti, et nos ipsum plene et libere restituimus et reintegra- mus, condempnantes nihilominus dictos abbatem et conventum ad solutionem dictae pro- curationis subtractae et denegatae pro quolibet annorum praedictorum a tempore motae litis, ac in expensis legitimis in huiusmodi causa factis, quarum expensarum taxationem nobis in posterum reservamus. In cuius rei testimonium praesentem nostram diffinitivam sententiam per Henricum dictum Rant clericum üsnaburgensem publicum apostólica et imperiali auctoritate notarium nostrum et huiusmodi causae scribam infrascriptum publi- cari eiusque signo et subscriptione signari mandavimus et nostri sigilli appensione eom- muniri. Lecta, lata et in his scriptis pronunciata fuit suprascripta diffinitiva sententia Auinionii in palatio apostólico causarum per nos in loco nostro sólito pro tribunali seden tes sub anno a nativitate domini millesimo tricentésimo quinquagesimo tertio, indictione sexta, die undécima mensis Marcii, pontificatus supradicti domini Innocenta papae VI. anno primo, praesentibus venerabilibus viris et discretis dominis Nicolao de Aquila et Guillermo Cadoreti advocatis, а? magistris Magno Vetuli, Neapolione de Foroliuio, Johanne de Papia et Oaufrido Nigri in Romana curia procuratoribus, ac magistris Martucio Sta- bilis de Fractis, Johanne Lordati et Petro de Podio de Cisternis clericis, Gaietanae, Mimatensis et Lemouicensis diocesium, notariis publicis et scribis nostris testibus ad praemissa vocatis specialiter et rogatis.

407

Et ego Henricus dictus Rant clericus Osnaburgensis publions apostólica

et imperiali auctoritate notarius ac venerabilis viri domini Petri Maioris et audi-

toris et causae praedictorum scriba lectioni, lationi et in his scriptis pronun-

|r ciationi, suprascriptae diftinitivae sententiae ac omnibus aliis et singulis supra-

| dictis sub anno, indictione, die, mense, loco et pontificatu quibus supra ac

g unacum testibus praenominatis praesens fui, vidi et audivi eaque omnia et

3: singula propria manu scripsi, publicavi et in banc publicam formam redegi, ac

una cum sigillo dicti domini auditoris huic publico inde confecto instrumento

appenso signum meum apposui consuetum rogatus per dictum magistrum Det-

leuum procuratorem in testimonium omnium praemissorum.

Nach dem Orig. im К. Haupt - Staatsarchiv zu Dresden mit dem Siegel an rothseidener Schnur, und einem Transsuint vom 22. Nov. 1483 im Stiftsarchiv zu Meissen.