NIUERSIS sanete matris ecclesie filijs ad quos pre- sens scriptum puenerit, Thomas Comes Lancastrie et Ley- cestr., senescallus Anglie, salutem in dño sempiternam. Noueritis nos dedisse, concessisse, et hac presenti carta nostra con firmasse Deo et beate Marie et Abbati et monachis nostris Loci

* This was Thomas, earl of Lancaster, see p. 4, who, according to Dr. Whitaker, though idolized by the monks, was both a weak man and a bad subject, bustling without vigour, and intriguing without abilities. Such, however, was not the judgment of former days. Like many other popular martyrs, his memory was

528 Wfc De &tte, tfaDetoalteert, et Œoxetartj.

Benedicti de Whalleye illum locum integrum qui vocatur Tocstath, tam infra clausturam quam extra, et Smethedon, qui prius teneri sole bat in defenso. Tenendum et habendum dictis Abbati et monachis et eorum successor^ dictum locum de Tocstath integrum et Smethedon, tam in venatione, quam in alijs quib3eunque, sine aliquo retenemento cum omnib3 suis ptinentijs et cum liberis et sufficient^ introitib3 et egressib3, sine aliqua perturbatione nostri vel heredum nostrorum' ad omnia sua necessaria carianda .... fuganda siue minanda de nobis et heredib3 nostris in liberam puram et perpetuam elemosynam, quietam de omni seruicio seculari, exaetione, et demanda, nichil nobis et heredib3 nostris inde reseruando preter preces et orationes. Et

sanctified, miracles were even performed at his tomb, and a regular form of service was composed for his worship. A few extracts from it may not be uninteresting:

Prosa. Sospitati dat segrotos precum Thome fusio;

Comes prius mox languentum adost in jmcsidio; Ilelevantur ab infirmis infirmi suffragio. Ergo laudes Thome sancto canamus cum gaudio Nam devote poscens ilium, statim procul dubio Sospes regreditur. Sequentia. O flos militum regalis, Tuam hanc familiam Semper conserves a malis,

Terducens ad gloriam. Amen. О jam Cristi pietas, Atque Thome caritas Palam elucescit! lieu! nunc languet equitos, Viget et impietas,

Veritas vilescit. Copiose caritatis

Thoma pugil strenue, Qui pro lege libertatis

Decertasti Anglie, Interpella pro peccatis

Nostris patrem glorie, Ut ascribat cum beatis Nos celestis curie. Amen.

Шt tie alte, ©aDetoalteeet, et Œoxetatlj. .529

nos vero dictus Thomas et heredes nostri dictis Abbati et mona- chis et eorum successorib3 dictum locum de Tocstath integrum, et Smethedon, cum omтb3 suis ptinentijs, integritatib3, et liberis introitib3, et egressib3, ut predictum est, contra omnes gentes waran- tizabimus et imppetuum defendemus. Considerantes etiam quod situs Abbathie sue de Whalleye minus sufficiens est, maxime propter defectum bosci p meremio ad monasterium suum de nouo construen- dum, et alias domos suas faciendas, ac ppter defectum focalie, et ppter districtionem et insufficientiam loci predicti ad blada et alia cari agi a Abbathie necessaria, tam victualia quam alia quecunque.* Volentes quod ad honorem Dei et beate Marie locus habilis, et p Abbathia magis sufficiens et ydoneus, dictis Abbati et monachis et eorum suc- cessorib3 puideatur, Volumus quantum in nobis est, et, p nobis et heredib3 nostris, concedimus quod dicti religiosi, inhabilitatem et in sufficientiam Loci predicti fugiendo, monasterium suum ab eo loco de Whalleye, quo p nobilem virum Henricum de Lascy, quondam comi- tem Lincoln, fundatum est, amoueant, et in dicto loco de Tocstath ubicunque sibi viderint expedire, ac de nouo construant et edificient. Quia vero dictus Henricus Comes, fundator dicte domus, mutato no mine de Whalleye voluit Locum Benedictum nominari, Nos predictus Thomas eam transferentes, et in loco quieti religiosorum competentiori collocantes volumus quod idem nomen optineat, et Locus Benedictus de Tocstath appelletur. Omnesque terras, possessiones, tenementa, iura, libertates, pasturas, prata, et omnia alia quecunque dicti Abbas et monachi habent ex donatione siue ex concessione alicuius prede- cessorum nostrorum eisdem et successor^ suis imppetuum possidenda

* So little progress had been made in the building of the abbey of Whalley at this time, " that we find the monks still unsettled, dissatisfied with their situation, and calling upon their patron for a new translation. That place which heretofore seemed the great object of their wishes, had now become not convenient enough, principally for want of timber to build the new monastery and the other houses. So different is the language of hope and of possession." — Whitaker.

3y

530 be Ше, ©aoetoalteeet, et üToxatatij.

et habeuda confirmamus, et eisdem iurib3, feoffamentis, et libertatib3 gaudeant apud Tocstath p nos translati, quib3 gaudere solcbant apud Whalleye p predictum Henricum de Lascy prius fundatorem. Et quod illud idem ius ibidem imppetuum habeant tam in libera chacea et in omnib3 ad eam ptinentib3, quam in alijs quib3cunque sicut et nos melius et liberius prius habuimus, et ita libere et quiete sicut aliqua elemosyna liberius et quietius dari potest vel concedi. In cuius rei testimonium presenti scripto sigillum nostrum feeimus apponi. Hijs testib3, dñis Roberto de Holand, Willmo Tuchet, Willmo de Holond, Hugone de Cuylli, et Willmo de Dacre militib3, Edmundo de Neuille tunc vicecomite Lancastrie, Roberto de Norres, Johanne fratre eius, Ada de Hybernia, Ricardo le Molyneus de Sefton, Matheo de Haydok, Roberto de Schireburn, et alijs. Dat. apud Whalleye in festo saneti Jacobi Apostoli anno düi m°ccc° xvjmo.