XXIX. Quietaclamatio AreMdiaconi Cestrie de centum solidis nobis facta.

*^T" "B"-^ N IUERSIS sanete mat-ris ecclesie filijs ad quorum fl I notitiam presentes litere puenerint, Rie. de Haueryngg, ^^^^"O archid. Cestrie, salutem in dño sempiternam. Noueritis quod cum religiosi viri Abbas et conuentus monastery Loci Benedicti de Whalleye, Cisterciensis ordinis, Couentr. et Lich. diocesis, nobis et successorib} nostris Archid. Cestrie tenebantur in quoddam annuo redditu centum solidorum p quoddam scriptum obligatorium inde confectum. Nos tamen ex certis causis et Icgitimis mcliorationem archidiaconatus nostri concernentib} quieti religiosorum puidere et monasterium suum predictum a dicto annuo redditu centum solidorum exonerare volentes, remisimus p nobis et successorib} nostris, Archid. Cestrie, p presentes prefatis rcligiosis et eorum successorib} dictum annuum redditum centum solidorum imppetuum, ac etiam relaxaui- mus et imppetuum quietuclamauimus de nobis et successorib} nostris, Archid. Cestrie, ac archidiaconatu nostro predicto, oптe ius et clameum quod habuimus vel aliquo modo habere poterimus in pre dicto annuo redditu centum solidorum. Ita quod nee nos, nec successores nostri, Archid. Cestrie, nee aliquis alius nomine nostro vel Archidiaconatus nostri predicti aliquid iuris vel clamei in predicto annuo redditu centum solidorum in posterum exigere vel vendicare poterimus qnoquo modo. Immo per istud factum nostrum ab omni exactione et demanda exclusi simus imppetuum. Et si aliquod scriptum obligatorium, vel quodeunq. aliud instrumentum cuiuscunq. tenoris fuerit de sepedicto annuo redditu centum solidorum men- tionem faciens, de cetero penes nos vel successores nostros, Archid. Cestrie, aut alios quoscunq. inueniatur, volumus quod nullius sit roboris aut valoris, in quorumcunq. manus deuenerit, sed penitus irritum et inane. In cuius rei testimonium sigillum nostrum

226 2Tit. De

presentib} duximus apponend. ad maiorem fidera et certitudinem premissorum. Dat. apud Ebor. vij. Id. Augusti anno dñi m° ccc° tricesimo secundo.

De capella cast r i de Cliderhou.*

Memorand. quod dñus Henr. de Lascy, comes Lincoln, post donationem aduocationis ecclesie de Whalleye p ipsum comitem nobis factam, confirmationemq. dñi episcopi dio- cesani nostri de donatione sua subsequentem,, et appropri- ationem dicte ecclesie in usus proprios p summos pontifices nobis ppetuo possidend., dictiq. dñi Comitis super appropria- tionem predictam expressum assensum, et quietaclamatio- nem p ipsum de omni iure et clameo suo nobis factam, confirmationemq. dñi Regis sup hijs subsequentem, pacifi- camq. possessionem nostram in eadem ecclesia de Whalleye, et ingressum post mortem dñi Petri de Cestria, ultimi rectoris eiusdem, decimarumq. maiorum et minorum, obla- tionum et obuentionum quarumcunq. in dicta ecclesia et in omnib} et singulis capellis eiusdem perceptionem, Dñiq. episcopi diocesani nostri et capitulorum suorum Couentr. et Lich. confirmationem do dicta ecclesia nobis factam, capellam beati Michaelis in castro de Cliderhou

* Dr. Whitaker says of this chapel,—As the castellatus Rogeri is expressly men tioned in Domesday, and the castle of Lancaster was not then in existence, there can be little doubt that Roger of Poitou was the real founder of the castle of Clithero. Coeval with the foundation of the castle, and a part of it, was the chapel of St. Michael in Castro, erected and amply endowed by the founder, with licence of the Dean of \Vhalley, for the purpose of having divine service performed, and the ^sacraments administered to his household servants, shepherds, and foresters. This is proved by the important charter of Guy de la Val, the immediate grantee after the attainder of Robert de Lascy, which conveys to the priory of St. John of Kirkby, (Pontcfract,) amongst other things, "capellam Castri mei de Clyderhou cum decimationibus omnium terrarum dominicarum mearum," &c. But this is in direct contradiction to the claim of the monastery. No trace of the chapel exists at present.

2Ttt. De «Wule»е* 227

sitam, ecclesie prefate de Whalleye cum omnib} iurib} et ptincntijs suis annexam, et ab eadem, ut a matrice ccclesia, dependentem, non aliquo iure quod in ea habebat, aut priuilegio p summum pontificom, sed per vim et magnitu- dinem sue donationis cui ad illam horam resistero nullatenus valebamus, a nobis voluntarie abstulit et extorsit, contra formam donationis sue nobis facte, ut in plurib} instrumentis in isto titulo quinto superius est expressum, dictamq. capellam castri de Cliderhou cuidam clerico suo, nomine Willo de Nuny, dedit, et quantum in ipso fuit iniuste a matrice ecclesia de Whalleye et non sine graui periculo anime sue separauit. Quam quidem iniuriam post mortem dicti H. de Lascy, comitis Lincoln, omnes dñi, dñicum de Blakeburnshir habentes, continuauerunt, dictam capellam diuersis clericis successiue dantes, qui dictam capellam p do- nationem laicalem ingressi, fructus et obuentiones prefate ca- pelle perceperunt, omni auctoritate ordinaria circumscripta. Que quidem iniuria p diuisos dños continuata fuerat suc cessiue p longum tempus usq. ad annum dñi Edwardi regis Anglie tertij post conquestum quintum. Et in eodem anno dñus Robertus de Toppeclif, tune Abbas huius domus, peti- tionem suam de iure quod habebat in prefata capella castri de Cliderhou, ratione ecclesie sue de Whall. predicte, eidem dño Regi dedit in pleno parliamento suo, continentem inter cetera quod eadem capella fuit annexa eidem ecclesie sue de Whall. et p potentiam donationis aduocati eiusdem iniuste ablata, et non capella libera, put idem dñus Rex credebat, eo quod non habebat baptisterium nec sepulturam, nee aliquod priuilegium a sede apostolica, quod alie libere capelle habent in diversis partib} Anglie. Sed omncs parochiani eiusdem capelle baptismum et sepulturum capie- baut in alijs capellis ecclesie de Whalleye supradicte. Que

228 fftt. De Ш1jаllc»c.

vero petitio dicti Abbatis, de consensu Regis, episcoporum, comitum, baronum et omnium aliorum magnatum Anglic tune in parliamento existentium, missa fuit dño caneellario Regis, ut coram eo sup eadem fieret diligens discussio, et ad finem debitum duceretur, prefatoq. Abbate dictam peti- tionem suam de parliamento in parliamentum continue psequente, cancellarius misit brevia Regis in diuersis locis ad inquirendum si aliquid inueniri posset, quod dictum Abbatem a petitione sua excludere valeret. Et cum nichil inueniretur quod contra eum ad cassandam petitionem suam legitime obiti potuisset, Dñus Rex super premissis cum consilio suo, matura deliberatione perhabita, quicquid iuris vel clamei in aduocatione prefate capelle Castri de Cliderhou habuit, dicto Abbati et Conuentui et eoruni successorib} de se et heredib} suis imppetuum relaxauit et cartam suam eisdem inde fecit.*