Controversia, que inter archiepiscopum Salzeburgensem ex una parte et monasterium sancti Lamberti ex alia super libertate et subiectione eiusdem monasterii diu est ventilata, est sopita per amicabilem conpositionem sub hac forma. Vacante abbacia monasterii supradicti quemcumque fratres elegerint, a Salzburgensi archiepiscopo confirmetur, nisi evidens vitium vel inpedimentum in persona electi vel in ipsa electione fuerit repertum. Quodsi archiepiscopus electionem viderit cassandam vel propter personam electi vel propter modum eligendi, electione per ipsum cassata ius eligendi alium ipsis monachis nichilominus reservetur. Verum si propter electionem cassatam vel propter discordias monachorum in plures vota sua in ipsa electione transferentium confirmationem ab archiepiscopo faciendam contigerit protelari, medio tempore prior eiusdem monasterii tam in temporalibus quam in spiritualibus amministret. Utrum vero electus idem a predicto archiepiscopo vel a papa benedictionem accipiat, suo et monachorum suorum arbitrio relinquatur. Preterea in monasterio antedicto achiepiscopus^a) visitationem habebit ita tamen, ut quandocunque ab abbate vel maiori parte sui capituli ad visitandum fuerit invitatus vel propter infamiam et clamosam insinuationem et frequentem ammonitione canonica premissa accesserit, ab ipso monasterio procurationem recipiat canonicam et conpetentem. Si vero, ut supra dictum est, vocatus non fuerit et alias ad visitandum locum et reformandum sibi illuc venire placuerit, expensis illic propriis sustentetur. Quod si abbas propter dilapidationem vel enormem et evidentem excessum ab archiepiscopo fuerit ab amministratione et officio suspensus, prior eiusdem monasterii usque ad relaxationem suspensionis amministret. Verum si abbas propter aliquem excessum ab abbacia depositionem archiepiscopo examinante meruerit, non ab archiepiscopo deponatur, sed domino pape eius depositio reservetur. In tribus parrochialibus ecclesiis, scilicet Chaltenchirchen et in Hove et in Auelenze, quas monasterium pleno iure possidet, que etiam per monachos reguntur et regi consueverunt, cum abbas placitum Christianitatis viderit celebrandum, archidiaconus loci ab abbate invitatus intersit, qui denuntiationes ibidem factas in scriptis redactas abbati corrigendas relinquat. In generali interdicto clausis hostiis, exclusis excommunicatis, non sonatis campanis nisi una, submissa voce offitient ecclesiam. Ut autem hec conpositio rata habeatur et firma ab utraque parte, videlicet ab archiepiscopo et suo capitulo et ab abbate et suo conventu, sigillis adhibitis roboretur.||
S.^b)S.^c)

Source Fulltext: Salzburger Urkundenbuch, III. Band, Urkunden von 1200 bis 1246. Willibald Hauthaler und Franz Martin. S. 312-314.