In nomine sancte et indiuidue trinitatis patris et filii et spiritus sancti amen. Heinricus dei gratia babenbergensis Ecclesie Episcopus vniuersis has litteras inspecturis Sancte uiuere bene mori. Nisi prisca venerabilium antecessorum nostrorum preuia rectitudine quasi manuducti ad iusta dirigeremur, cito se aliorsum nostra fragilitas obliquaret ad prauitatis ac iniusticie prona proh dolor et procliuis (sic). Cvm igitur Monasterium Glvnicense de babenbergensis Ecclesie gremio quasi plantula pullulauerit ex radice, scaturigine primitiua fundationis ab ea uidelicet deriuatum reuerendi antistites huius sedis patrvm se uice fvngi debere scientes studiosius prouiderunt, vt filia matris vberibus aleretur patrumque solatio non careret. Propter quod Monasterium Glunicense, tanquam ueram Ecclesie sue propaginem prediorum, possessionum, libertatum ac multiformium gratiarum largitionibus enutrire, fouere et alere studuerunt, nimirum paterne cauentes, ne ramusculus sine suco radicis aut riuulus sine fontis influxu seu filia sine matris debito enutrimento areret, deficeret moreretur. Equidem a reverendis scilicet sancto Ottone Primo Et Ottone secundo Et Engelberto presulibus sedis huius Monasterio memorato jn siluis, Pascuis, Terminis, Lacu etiam jn windischgersten cum alpibus et prediis sitis jn hag Et jn wiennerwege et Curia jn chirichdorf cum septem prediis aliisque quam pluribus fauorabiliter est prouisum et jndultum, Insuper gratia Generali, quod barones et Milites babenbergensis Ecclesie ac alij cuiuscumque Nominis feoda sua, que obtinent ab eadem, sepedicto Monasterio libere possunt testamentaliter delegare. Familia quoque babenbergensis cum familia Glvnicensi coniugia mutua iungere plena libertate permitteretur absque omni preiudicio iuris hereditarij sev patrimonij sibi quomodolibet competentis. Et similiter soboles talium Glvnicensi cenobio pertineret integro sibi et saluo quolibet prisco iure, Aliasque quam plures libertates, donationes, jura, vtilitates et gratias adiecerunt, quas in eorum publicis instrumentis profitemur et recognoscimus prouide declaratas. Proinde ne ab eorum pietate atque deuotione simus exteri et extorres, vniuersa, que sepedicto Glvnicensi Monasterio liberaliter concesserunt. Nos quoque fauorabiliter approbamus et confirmamus Tenore presentium perhibentes, ne cuilibet hominum ea, que scripto presenti nos Glvnicensi Cenobio contulisse consensu legitimo protestamur, infringere liceat ullo modo. Preterea quandam Curiam jn Schachen, quam Duringus Miles dictus Grasgulle deputauit et tradidit per manus nostras Cenobio memorato, recognoscimus legitime donationis tytulo fratribus ipsius Monasterij per eundem Duringum fuisse traditam et donatam et huiusmodi delegationem, sicut est dignum, fauorabiliter amplexamur, Nolentes omnino, quod aliquis Offitialium uel judicum nostrorum dictum Monasterium debeat aliqualiter in hijs et jn aliis perturbare. In cuius collationis nostre euidens testimonium presentem paginam dicto Glunicensi Monasterio dari decreuimus Karactere nostri Sigilli melius roboratam. Testes autem sunt hij : Ortolfus abbas Gerstensis, Gvntherus plebanus de hage, Rvdolfus plebanus de hedershoven, Heinricus plebanus de Syrniche, Albero capellanus, Albero de pollnheim, Ditricus, Ortolfus fratres de volchenstorf, Ditmarus de Styria Et filius suus Ditmarus, Heinricus et frater suus Otto de Zůcha, Ditmarus de hagewalde Et filij sui Fridericus, Ditmarus, Perhtoldus Schekko, Heinricus de Tůrsendorf, Richerus de Stadel, Chunradus, Fridericus fratres de Lanzenperge, Fridericus, Richerus fratres dicti Zwichel, Otto de heimpůche, Levtoldus průschinke, Albero Holzman, Sifridus Wolfstein, Otto, Rudigerus fratres de Chlingelbrůnne, Hartmv^ot de paka (sic), Erchingerus de altenhoven, Heidenricus, Ditricus de Eigenvlise, Otto decimator, Sifridus judex [187] de Aneso cum multis aliis. Datum apud Monasterium Glvnick Anno ab incarnatione domini M. CC. LII. XV. kalendas Novembris, Sub venerabili domino Rudolfo Eiusdem Monasterij abbate, Regnante domino Nostro Jesu Christo jn eternum feliciter Amen.

Source Fulltext: OÖUB 3 (Wien 1862) S. 185-187, Nr. 194