Bonifatius episcopus, servus servorum dei, dilectis filiis conventui monasterii in Cotwico ordinis sancti Benedicti Pataviensis diocesis salutem et apostolicam benedictionem. Suscepti cura regiminis cor nostrum continua pulsat instantia, ut solicitudinis debitum, ad quod universis orbis ecclesiis et monasteriis nos apostolice servitutis necessitas obligat, eorum singulis, prout nobis ex alto conceditur, exolvamus in eo potissime, ut illorum regimina, que propriis sunt destituta pastoribus, personis talibus committantur, per quorum regimen et solertiam circumspectam ecclesie et monasteria ipsa spiritualiter et temporaliter valeant adaugeri. Dudum siquidem quondam Vlrico monacho, tunc abbate monasterii nostri regimini eiusdem monasterii presidente, felicis recordationis Vrbanus papa VI. predecessor noster mtendens eidem monasterio, cum vacaret, per apostolice sedis providentiam utilem et ydoneam presidere personam, provisionem eiusdem monasterii ordinationi et dispositioni sue^a et dicte sedis ea vice specialiter reservavit decernendo ex tunc irritum et inane, si secus super hiis per quoscunque quavis auctoritate scienter vel ignoranter contingeret attemptari. Postmodum vero dicto monasterio ex eo vacante, quod^b dictus Vlricus eodem predecessore in humanis agente omni regimini^c et administrationi^d ipsius monasterii nostri, cui tunc preerat, in manibus bone memorie Iohannis episcopi Pataviensis extra Romanam curiam libere ac sponte cessit. idemque episcopus cessionem huiusmodi extra eandem curiam auctoritate ordinaria admisit dictoque predecessore per eum^e eidem monasterio non proviso, sicut domino placuit, ab hac luce subtracto. Nos divina favente clementia^f ad apicem^g summi apostolatus assumpti ad provisionem ipsius monasterii celerem et felicem, de qua nullus preter Romanuui pontificem ea vice disponere potuerat^g neque poterat^g reservatione et decreto obsistentibus supradictis, ne monasterium ipsum prolixe vacationis exponeretur incommodis, paternis et solicitis studiis intendentes post deliberationem, quam de preficiendo eidem monasterio personam utilem ac etiam fructuosam cum fratribus nostris habuimus diligentem, demum ad dilectum filium Iohannem Radendorff abbatem, monachum tunc eiusdem nostri monasterii ordinem ipsum expresse professum et in sacerdotio constitutum, cui de religionis zelo, litterarum scientia, vite munditia ac morum honestate aliisque multiplicibus virtutum meritis apud nos fide digna testimonia perhibentur, direximus oculos nostre mentis, quibus omnibus debita meditatione pensatis de persona ipsius Iohannis abbatis nobis et dictis fratribus ob dictorum suorum exigenciam meritorum accepta de ipsorum fratrum consilio predicto monasterio nostro auctoritate apostolica providimus ipsumque illi prefecimus in abbatem, curam et administrationem ipsius monasterii eidem Iohanni abbati in spiritualibus et temporalibus plenarie committendo firma spe fiduciaque conceptis, quod dirigente domino actus suos predictum monasterium per ipsius Iohannis abbatis diligentie Studium fructuosum regetur, utiliter et prospere dirigetur grataque suscipiet in eisdem spiritualibus et temporalibus incrementa. Voluimus autem, quod in eodem monasterio nostro solitus monachorum et ministrorum numerus nullatenus minueretur. Quocirca discrecione vestre per apostolica scripta mandamus, quatinus eundem lohannem abbatem pro nostra et dictee sedis reverentia benigne recipientes et honorifice pertractantes exhibeatis eidem obedientiam et reverentiam debitam et devotam eius salubria monita et mandata suscipiendo humiliter et efficaciter adimplendo, alioquin sententiam, quam idem Iohannes abbas rite tulerit in rebelles, ratam habebimus et faciemus auctore domino usque ad satisfactionem condignam inviolabiliter observari. Datum Rome apud Sanctum Petrum V. kalendas decembris, pontificatus nostri anno octavo.

Source Fulltext: FUCHS, Göttweig I (=FRA II/51, Wien 1901) S. 775-776