Bonifatius episcopus, servus servorum dei, venerabili fratri Georgio episcopo Pataviensi salutem et apostolicam benedictionem. Suscepti cura regiminis cor nostrum continua pulsat instantia, ut solitudinis debitum, ad quod universis orbis ecclesiis et monasteriis nos apostolice servitutis necessitas obligat, eorum singulis, prout nobis ex alto conceditur, exolvamus in eo potissime, ut illorum regnantia, que propriis sunt destituta pastoribus, personis talibus commutantur, per quarum regimen et solertiam circumspectam ecclesie et monasteria ipsa in spiritualibus et temporalibus valeant adaugeri. Dudum siquidem quondam VIrico monacho tunc abbate monasterii in Cotwico ordinis sancti Benedicti Pataviensis diocesis regimen eiusdem monasterii presidente felicis recordacionis Vrbanus papa VI. predecessor noster intendens eidem monasterio, cum vacaret, per apostolice sedis providenciam utilem et ydoneam presidere personam, provisionem eiusdem monasterii ordinacioni et disposicioni sue et sedis predicte^a canonice specialiter reservavit decernendo ex tunc irrita et inane, si secus super hiis per quoscunque quavis auctoritate scienter vel ignoranter contingeret attemptari. Postmodum vero dicto monasterio ex eo vacante, quod dictus Vlricus eodem predecessore in humanis agente omni regimini et administracioni ipsius monasterii, cui tunc preerat, in manibus bone memorie Iohannis episcopi Pataviensis extra Romanam curiam libere et sponte cessit idemque episcopus cessionem huiusmodi extra eandem curiam auctoritate ordinaria admisit dictoque predecessore per eum eidem monasterio non proviso, sicut domino placuit, ab hac luce subtracto nos divina favente clemencia ad apicem summi apostolatus assumpti ad provisionem ipsius monasterii celerem et felicem, de qua nullus preter Romanum pontificem hac vice disponere potuit neque potest reservatione et decreto obsistentibus supradictis, ne monasterium ipsum prolixioris vacacionis exponeretur incommodis, paternis et solicitis studiis intendentes post deliberacionem, quam de preficiendo' eidem monasterio personam utilem et eciam fructuosam cum fratribus nostris habuimus diligentem. Demum ad dilectum filium Iohannem de Radendorff monachum eiusdem monasterii ordinem ipsum expresse professum et in sacerdocio constitutum, cui de religionis zelo, litterarum sciencia, vite munditia ac morum honestate aliisque multiplicum virtutum meritis apud nos fide digna testimonia perhibentur, direximus oculos nostre mentis, quibus omnibus debitaa^b meditacione pensatis de persona dicti Iohannis nobis et eisdem fratribus ob dictorum suorum exigentia meritorum accepta de ipsorum fratrum consilio predieto monasterio auctoritate apostolica providemus ipsumque illi preficimus in abbatem, curam et administrationem ipsius monasterii sibi in eisdem spiritualibus et temporalibus plenarie committendo firma spe fiduciaque conceptis, quod dirigente domino actus suos predictum monasteriuni per sue diligencie Studium fructuosum regetur utiliter et prospere dirigetur grataque suscipiat in eisdem spiritualibus et temporalibus incrementa. Volumus autem, quod in eodem monasterio solitus monachorum et ministrorum numerus nullatenus minuatur. Cum igitur, ut idem abbas in commissa sibi cura predicta monasterii, quod sibi ordinario iure subesse dinoscitur, facilius proficere valeat, tuus favor sibi esse noscatur plurimuni oportunus, fraternitatem tuam rogamus et hortamur attente per apostolica tibi scripta mandantes, quatinus eundem abbatem et commissum sibi monasterium predictum habens pro nostra et dicte sedis reverencia propensius comendatos in ampliandis et conservandis iuribus suis, sie eos tui favoris presidio prosequaris, quod idem abbas in commisso sibi eiusdem monasterii regimine se possit utiliter exercere tuque divinam misericordiam et nostram ac dicte sedis benivolenciam et graciam exinde uberius consequi merearis. Datum Rome apud Sanctum Petrum V. kalendas decembris, pontificatus nostri anno octavo.

Source Fulltext: FUCHS, Göttweig I (=FRA II/51, Wien 1901) S. 773-774