IN nomine Domini Amen. Ad vniuersorum notitiam deducimus et deduci volumus per presentes Quod constituto die date (sic) presentium coram nobis Johanne Gwearleich De cretorum Doctore Officiali Curie Patauiensis pro audientia causarum tunc in judicio pro tribunali sedente et notario publico ac testibus infra scriptis Prouidus vir Magister Lucas de Prunn Clericus Patauiensis diocesis in artibus Magister nobis cum instantia supplicauit Quatenus quasdam litteras Apostolicas Sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Martini diuina prouidentia pape Quinti. De et super concessionibus nonnullarum indulgentiarum et gratiarum Interessentibus quibus libet horis canonicis in festo ac ipsius festi Octauis excellentissimi ac dignissimi Corporis Christi nec non ipsum viuificum sacramentum infirmis deferendum precedendo uel sequendo deuote venerantibus per eundem dominum nostrum papam concessarum confectas et emanatas, eius vera bulla plumbea in filis sericeis bruni claucique coloris impendente bullatas, quas tunc in medium produxit, extendit et nostris manibus assignauit, Auctoritate ordinaria per aliquem ex Notariis nostris Transsumi et exemplari mandare, Transsumptoque siue exemplo indefacto, auctoritatem et decretum super huiusmodi indulgentiarum facienda plena probatione, cum ipsas litteras Apostolicas esset difficile singulis exhiberi, interponere dignaremur. Nos attendentes huiusmodi peticionem racionabilem ac salubrem animabus idcirco easdem litteras Apostolicas ad nos recepimus et diligenti examinacione conspeximus Et quoniam easdem in omnibus et per omnia sanas integras non abrasas cancellatas nec abolitas seu in aliqua sui parte viciatas sed omni prorsus vicio et suspicione carentes repperimus Eapropter ipsas Johanni Aychelperger Notario publico et Scribe nostro infrascripto assignauimus atque mandauimus fideliter transsumendas siue exemplandas. Quiquidem Johannes Notarius assumpto mandato huiusmodi dictisque litteris per eum transsumptis et exemplatis, presentes exinde conscriptas nobis presentauit, quibus in nostra presentia cum dictis litteris Apostolicis diligenter collacionatis et examinatis quia prorsus et omnino istas cum illis conuenire et concordare comperimus nichil addito mutato uel subtracto quod sensum mutare uel intellectum possit aliquatinus variare. Ideo easdem litteras presentes per eundem Johannem Notarium Subscribi et in forma publici instrumenti redigi nostrique fecimus Sigillo officii Sigillari, volentes nichilominus et auctoritate ordinaria decernentes ut eisdem litteris transsumptum huiusmodi continentibus super concessione dictarum indulgen tiarum omnibusque aliis et singulis tam in istis quam in dictis apostolicis litteris contentis ubicunque locorum producte fuerint credi et stari ac plena fides debeat adhiberi in omnibus et per omnia sicut ipsis Apostolicis litteris supradictis Quarum tenor sequitur de verbo ad verbum et est talis. Martinus Episcopus seruus seruorum dei. Ad perpetuam rei memoriam. Ineffabile sacramenti, quod sacerdos in eternum Christus Dominus instante quam pro peccatoribus subire voluit sue mortis tempore nobis, ut eo digne refecti diuinitatis ipsius participes sint, in memoriale reliquit, gloriosi corporis et sangwinis eius misterium, precipuis a fidelium quolibet attollendum fore recensentes honoribus ac deuotissimis laudum studiis amplectendum, mistici dispensacione thesauri fideles eosdem quod tam preciosissimi veneracioni sacramenti sinceris affectibus ac dignis obsequiis feruenter intendant, excitare satagimus ut huiusmodi in eis fructum mors afferat, et illis celesti pabulo vegetatis ipsius institucio sacramenti prosit iugiter ad salutem Sane dudum felicis recordacionis Vrbanus papa IIII. predecessor noster ad orthodoxe corroboracionem et exaltacionem fidei digne ac racionabiliter statuens, ut de tanto sacramento preter illam que dietim in ecclesia fieret, annuatim memoria solemnior ac specialior haberetur. Et ad celebrandum eius tam excelsum tamque gloriosum festum Quintam post Octauas Penthecostes feriam designans, ipsosque fideles ad colendum illud donis spiritualibus animare volens, omnibus vere penitentibus et confessis qui in Matutinali officio festi eiusdem in ecclesia in qua illud celebraretur interessent Centum qui vero Misse totidem et qui in primis ipsius festi Vesperis similiter Centum, qui autem in secundis totidem Illis vero qui Prime Tertie Sexte None et Completoni horarum Offitiis, pro qualibet ipsarum Quadraginta, Eis autem qui per Octauas ipsius festi Matutinalibus Vespertinis Misse ac predictarum horarum offitiis interessent singulis Octauarum ipsarum diebus etiam Centum dies de iniunctis sibi penitentns misericorditer relaxauit. Nos vero qui huius curricula mundi superstitiosis heresum fomentis guerrarumque turbinibus nec non pestis et aliarum que dietim ex diuine maiestatis, ut formidamus, offensa circumstrepunt calamitatum dispendiis fines prochdolor adducere cernimus passim deteriores, amplioribus spiritualis recompensacionis impendiis, fideles eosdem ad impertienda pro veneracione sacramenti huiusmodi, et ut illud quo pascantur et saluentur ipsorum corda perlustret, potiora reuerentie et deuotionis exercitia firmare summopere cupientes singulis ex eis vere penitentibus et confessis, qui et quociens in ipsius sacramenti profesto ieiunium uel loco illius aliud pium iuxta suorum consilia confessorum opus fecerint, Centum, Et qui premissis in ecclesiis quibus illa celebrari contigerit offitns interfuerint, nec non Episcopis et aliis prelatis superioribus qui dictis officiis libenter interessent sed quominus eis in ipsis ecclesiis interesse possint, pro conseruandis suarum dignitatum iuribus, et alias legittime tunc impeditis pro Matutmalis Ducentos, et pro Misse totidem, ac pro qualibet Vesperarum etiam Ducentos Reliquarum vero videlicet Prime Tertie Sexte None et Completorii festi Octuaginta Rursus autem in quibuslibet Octauarum diebus pro singulis Matutinalium Missarum et Vesperarum similiter Centum, nec non reliquarum horarum Offitiorum huiusmodi Quadraginta, Illis preterea qui processiones in quibus ipsum viuificum sacramentum dicto festo iuxta prefatarum ritus ecclesiarum, deferetur, continuo secuti fuerint ac quibuslibet in festo et diebus Octauarum huiusmodi pro pace et tranquillitate ecclesie Missas deuote celebrantibus pro singulis ipsarum, nec non aliis in eodem festo Eucharistie sacramentum deuote sumentibus etiam Centum singulis annis. Profecto vice qualibet eis qui dum corpus dominicum communicandis defertur infirmis, illud cum incenso luminari precedendo uel sequendo venerentur, similiter Centum, et qui tunc illud alias deuote secuti fuerint etiam Quinquaginta dies de omnipotentis dei misericordia, ac beatorum Apostolorum eius Petri et Pauli auctoritate confisi de iniunctis eis penitentiis misericorditer relaxamus. Quodque in festo et diebus Octauarum huiusmodi etiam in Terris et locis ecclesiastico quauis auctoritate suppositis Interdicto, pulsatis campanis, ianuis apertis, et alta uoce, excommunicatis prorsus exclusis, sed interdictis ut citius reconciliari studeant admissis, et illis qui causam uel occasionem huiusmodi interdicti dederunt Altari tunc nullatenus appropinquantibus, Misse et offitia premissa licite celebrari possint, auctoritate Apostolica concedimus per presentes, aliis que circa obseruacionem interdictorum a nostris sunt instituta predecessoribus in suo robore duraturis. Et insuper vniuersos Patriarchas, Archiepiscopos, Episcopos et alios ecclesiarum Prelatos monemus et hortamur in Domino ac eis per Apostolica scripta in virtute sancte obedientie districte precipiendo mandamus et in remissionem peccaminum iniungimus, vt per se uel alios, eorum subditis per singulas suarum ciuitatem et diocesium ecclesias in dominica feriam et festum predictam proxime precedente, salutaribus ad veneracionem potissime sacramenti huiusmodi monitis et exhortacionibus presentium litterarum continentiam et effectum publicare et insinuare procurent, vt eodem suffragante misterio, subditi et fideles ipsi graciarum uberiori fulciantur augmento, et ab illo qui se pro ipsis immolauit hostiam, post huius vite cursum ad gloriam perducantur eternam, verum quia difficile foret huiusmodi litteras singulis exhiberi, volumus et eadem auctoritate decernimus quod ipsarum Transsumpto manu publica et Sigillo alicuius Episcopalis vel superioris ecclesiastice Curie munito, tanquam prefatis si originales exhiberentur literis plena fides adhibeatur et perinde stetur ac si dicte originales littere forent exhibite uel ostense. Datum Rome apud Sanctos apostolos VII Kal. Junii Pontificatus nostri Anno duodecimo. Datum et Actum Wienne Patauiensis diocesis prelibate in domo nostre solite habitationis hora vesperarum uel quasi, nobis ut prefertur pro tribunali sedentibus Anno a Natiuitate Domini Millesimo quadringentesimo tricesimo Indiccione Octaua die vero vltima Mensis Maii Pontificatus prefati Domini nostri Domini Martini pape Anno Terciodecimo Presentibus ibidem prouidis viris Heinrico Feuchter et Conrado Ortolini de velden Clericis prefate Patauiensis et Frisingensis diocesis testibus circa premissa. Signum Notarii. Et ego Johannes Aichelperger de Nouoforo, clericus Eystettensis diocesis, publicus imperiali auctoritate Notarius, Quia dictarum litterarum apostolicarum produccioni, exhibicioni, presentacioni, peticioni, decreti interpositioni omnibusque aliis ac singulis dum sic ut premittitur fierent et agerentur, vnacum prenominatis testibus presens interfui, Eaque sic fieri et audiui (sic) Ideo de mandato prefati venerabilis patris domini Iohannis Gwerleich Officialis predictas litteras apostolicas transsumpsi et exemplaui, Ipsumque transsumptum per alium fidelem; me aliis arduis prepeditum (sic) negociis, scriptum ac cum dictis litteris originalibus, diligenti collacione prehabita, nichil addito uel omisso quod sensum mutare possit quomodolibet uel intellectum concordare repertum in hanc publici formam instrumenti, me propria manu subscribendo, redegi Signoque et nomine meis solitis ac consuetis, vnacum appensione Sigilli officii prelibati domini Officialis maiori roboraui, in fidem et testimonium euidens omnium et singulorum premissorum.

Source Fulltext: FAIGL, Herzogenburg (Wien 1886) S. 404-409