+ In nomine domini quadragesimo anno principatus domni nostri gisolfi glorioso princeps, mense aprelis prima indictione. in sacratissimo salernitano palatio ante me gaido iudex coniuncti sunt leo amalfitano filius quondam sergi de lupenu de rini clamatur, et sergi hidem amalfitano filius stephani qui dicitur de calendola, et lupenus filius leoni presbiteri, qui sunt commanetis cibitate amalfi, ad faciendum inter se finem de rebus de locum ubi ad fonti dicitur finibus salernitanis, in quo ecclesia sancti felici sita est, unde iam ante os dies ipsi inter se causationes habuerunt, querentes ipsi nominati sergii et lupenus ibidem introhire et sortionem exinde habere per successionem parentes, et ibique nostris presentiis per ipsum leonem ostensa est monimina tres, idest unum preceptum et due cartule, et relecte sunt. ipso preceptum invenimus continentem; domno sichardo dei prebidentia langobardorum princeps per rogum roffrid referendarii et fidelem suum concesserat petri atranensi filius mauri ecclesia sancti felici in locum, qui dicitur fonti, cum terris et silbis ipsius locis pertinentibus, sicut decurrentis ipsius locis pertinentibus et discernentibus: a parte oriente aqua puteda, quomodo decurrit riale a monte de faleczu usque in mare; et a pars occidentis aqua de fiexcetola, sicut decurrit per medium lama de caspinitu usque in mare et in susu directum in monte de faleczu, a parte supra monte de faleczu; a parte subtana mare ipsa aqua de media loca, ubi est ipsa forma que fuit antiqua in ipsa ecclesia concesserat que fuit de sacro palatio de salerno et ab utile anulo erat sigillatum. una ex ipse cartule continebat; temporibus domni ademari bono presbiter declarabat, quomodo maurus filius petri monachi tradiderat ei ecclesia sancti felici cum rebus et suis pertinentiis ad tenendum diebus vite sue, et cetera continebat. ipsa alia cartula continebat, quomodo lupenus amalfitanus filius sergi donaberat ipsius leoni germano suo tota et inclita sortione sua de res, quantum quantoque ei pertinet habere da supradicto genitorem suum in locum fonti ad sanctum felice; inclita sua sortione exinde eidem leoni donaberat. cum quo ipsa monimina relecta fuit, tunc ipsi nominati sergi et lupenus dixerunt, ut ipsa monimina veraces sunt sicut continunt, et contentio preposuerat ipsius leoni dicentes, ut legibus ibidem sortione habere: ipse sergi a parte quidam ursi qui fuit thios illorum, et ipse lupenus a parte leoni presbiteri genitori sui, unde ipse leo contrabat eorum dicentes. ipsius sergi dixit, ut ipse thio nostrum nomine ursu nihil ei exinde reliquisset, nec per legem inde ei non debere hereditare; et ipsius lupeni dixit, ut per legem ipsius leoni presbiteri non debere hereditare, quia veraces uxore non habuit, settin adulterio eum genuit. ego qui supra iudex taliter illorum agnobimus et audibit contentione, interrogabi ipsi nominati sergi et lupenus, si per scriptione aut per testimonia potuerit facere, qualiter in ipsa rebus potuerit hereditare iusta legem; at illis manifestaberunt talia facere non potere, et statim orta est inter illis vona convenihentia, ut absque sacramen et absque amplius calumnie inter se exinde diffinirent. ipsi nominati sergi et lupenus uno tinore profexint et manifestaberunt se ipsius leoni, ut de predicta rebus, quantum suprascripta monimina continet, et de predicta ecclesia neque per testes, neque per monimen, neque per successione vel per qualecumque rationes causare aut contendere non potere, et voluntarie sue obligaberunt se et suosque filiis et heredes, ut si aliquando tempore se aut per suam summissam personam de predicta ecclesia et de ipsa rebus emiserit quodcumque causationes, ad compositione obligaberunt se suosque filiis et heredes componere ipsius leoni et ad eius heredes centum auri solidos costantinos, et questio eorum sit exinde tacita et vacua. ego superius iudex, dum taliter illorum audibit manifestatio et obligatione, ideo iusta legem iudicabit, ut ipse leo et eius heredes rebus ipsa et ipsa ecclesia habeas adque possidead securiter absque calumnie a partibus ipsius sergi et lupeni et de illorum heredes. et ut in posterum recordetur pro securitate ipsius leoni hunc emisimus scriptione, quod scripsi grimoaldus notarius qui interfui.

Source Fulltext: Codex Diplomaticus Cavensis, vol. 2, 79-80, Estratto da ALIM