+ In nomine domini quartodecimo anno principatus domni nostri gisulphi gloriosi principis, mense aprilis, hoctaba indictione. Ego madericus de loco nucerie filius quondam balsami, vice mea et pro vice machenolfi, qui fuit de finibus capue filius quondam petri, de eo ……, ante vonis hominibus et subscriptis testibus, per licentiam et absolutionem domnus muscatus domini gratia venerabilis abbas ex monasterio sancte sophie, que sita est intus cibes salerni, per conbenientia ad tenendum et lavorandum tradidit alferi de locum balentino filio quondam mari de rebus pertinente ipsius ecclesie quadtuor pecie de terris, quod pars predicti monasterii habet in iamdictum locum valentinum. Prima pecia de terra cum arbustis et vacuum in locum, ubi dicitur ad ortale, que abet finis et mensuras: a parte orientis fine domnica, et passi viginti hocto; a parte meridie fine palude, inde passi nobem et cubitum unum; a parte occidentis fine de consortibus, et passi viginti hocto; de super capite a septemtrione, et passi undecim. secunda pecia cum arbusto et aliquantum bacibum in eodem loco balentinum per as fines et mensurias: a parte meridie fine via iusta ipsa mensuria, et passi sidecim: ab occidente fine gisolfi, et passi septuaginta hocto: a septemtrione fine padule et inde passi viginti et sex; ab oriente fine episcopio sarnense, et passi septuaginta octo. tertia vero pecia de terra cum arbusto, ubi dicitur casalina, que abet finis et mensuras: a parte orientis fine via conventiaria iusta ipsa via mensurati passi viginti duo et due sorti de passi. a septemtrione fine rebus ipsius ecclesie. inde passos septuaginta quadtuor; a parte occidentis fine media sepe, iusta ipsa sepe mensurati, passi quinque et medium: et revolvit in oriente passi triginta quadtuor, et rebolbit in meridie per fines laidulfi passi quadtuordecim et medium. et abinde revolbit in parte orientis per fine suprascripti alferii, et coniungente se in priora fine, et sunt inde passi quadraginta, ad iusto passu mensurati. Ec vero suprascripta rebus cum arbustis et vacuum per suprascriptas fines et mensuras, tote et inclite illud ego iamdictus modericus vice mea, quam et pro vice suprascripti machenolfi, per licentiam et absolutionem suprascriptus domnus venerabilis abbas, pro parte ipsius monasterii, ipsius iamdicti alferio tradidit cum una margine, que pars ipsius monasterii abet in ipsum locum valentinum, ubi at colomnole dicitur, cum quantum intus ipsa padule estra suprascripta mensuria de ambo ipse supradicte pecie, illa que dicitur ad ortale, et illa vinea que dicitur propinquo ad portilionem, intus padule intrare potueris ad lavorandum: Tali tinore, ut amodo et semper natos nascentes tota et inclita suprascripta traditione ipse supradictus alferio et suos eredes tenere, et dominare, et fobee, et omnis utilitatis ibidem faciant iusta rationem, et intus ipsa pecia, que dicitur da casalina, tuburum ibidem faciant, et ille et suos eredes suprascripta traditione per omnem annum apto tempore lavorent et cultent, et studient vonum de super et de subter, sicut meruerit, et ubi meruerit arbores et vites de vono vitineo ibidem plantent et propaginent, sicut meruerit, ut cotidie in melius prophiciant et non dispereant, et de quod per annum ibidem seminaverint in tota suprascripta traditione, illud apto tempore cultemus et studiemus vonum, sicut meruerit; et semper per omnis annum per tempore de aree et de vindemie faciant scire pars ipsius monasterii, ut ibi pergant aut dirigant missum suum, et de omnis fruges vel quicquit quas de supter de suprascripta tradictione exierint, deant inde ad pars ipsius monasterii, vel ad ipsum missum, iusto terraticum, sicut est vel fuerit consuetudo loci illius, et tota ipsa tradictione per annum faciamus salba, et abto tempore illa vindemiemus rationabiliter, et illut at palmentum procurent, sicut meruerit; et de omnis ipso vino quas de suprascripta tradictione exierit, deant exinde ad pars ipsius monasterii, vel ad ipsum missum; qui pars ipsius monasterii ibidem direxerit inclitam medietatem, et reliquam medietatem inde sibi abeant, et ipsa medietas de ipso vino, que ad pars ipsius monasterii in sortem evenerit, ille vel suos heredes salbum illud reponant intus ipso tuburio, qui ibidem intus ipsa pecia, que dicitur ad casalina, fecerint, in organea da vino, que pars ipsius monasterii ei assignaverint, qui per ipsum alferium et per suos eredes per annum vona siat conciata et studiata semper, et salbum illud faciant, donec illud inde tulerit, absque ignem et generationem. Dum ipsum missum qui ibidem direxerint propter ipsa vindemia vigilandum, et terraticum recipiendum, et equum suum nutricent secundum illorum fuerit possivilitatem, et palmentaticum ei deant per omnis annum gallina una; et liceat pars predicti monasterii per annum perquirere ipsa traditione, et si non esset vona lavorata et cultata, liceat inde pingnerare usque ad legem. Tantum quale tempore in iamdicto hordine ille vel suos heredes suprascripta traditione tenere et lavorare noluerint, aut non potuerint, liceat illis inde exire cum causa illorum movilia, quod iustum fuerit, et iret cum illud ubi voluerit. et inclita ipsa tradictione per iamdictas fines et mensuras lavorata et cultata vona, qualiter meruerit, remidtant ad potestatem pars predicti monasterii, faciendum inde pars ipsius iamdicti monasterii quod voluerint. Verumtamen dum ipse alferius et suos heredes, dum ipsa suprascripta tradictione in suprascripto hordine tenere et lavorare noluerint, ipse supradictus domnus venerabilis abbas et suos successores suprascripta traditione ipsius suprascripti alferii et a suis heredibus defensent cum vice de vie sue da omnis omines omnique partibus, et non illud ei tollere aut contrare querant. Unde in eo tinore per combenientiam guadiam michi ipse alferius dedit, et ego madericus vice mea, et pro vice suprascripti machenolfi, per absolutione supradicti domnus abbas, et pro sua parte ipsa guadia subscepi, et mediatorem michi posui guaiferius de ipsum locum valentino, et filium quondam iohanni, qui dicitur de grima, et per ipsam guadiam hobligavit se ipse alferius et suos eredes, si, sicut superius scriptum est, ad pars predicti monasterii non adimpleverint, et suprascripta vel ex eis quicquam remobere aut contradicere presumpserint, per supradictam guadiam hobligavit se ipse alferius et suos heredes componere ipsius domni abbati et ad suis successoribus, seu omini illi cui brebem iste pro pars et vice predicti monasterii in manum paruerit, quinquaginta auri solidos constantinianos, et omnia suprascripta adimplere. Veruntamen recolimus, quod superius non memoravimus omnia suprascripta fecit exere ipse supradictus domnus abbas per largietatem et absolutionem domni guaimarii comitis et de germani sui filii quondam domnus paldulfus comes, qui sunt advocati ipsius monasterii; et inter virgulas dicit: quadraginta. Seum et tradidit ipsius alferii in suprascripto hordine alia pecia, que est terra cum arbusto propinquo portilione, que est per as fines et mensurias: ab occidente fine padule, passi viginti duo; a meridie fine laidolfi, et passi quinquaginta duo; a septemtrione fine domnica, quinquaginta; ab oriente fine via puplica et coniungente in priora fine, passi quadtuordecim et medium, iusto passu mensuratos. Quod scripsi ego iohannes clericus et notarius. + Ego Angelus presbiter.

Source Fulltext: Codex Diplomaticus Cavensis, vol. CDC.007, -, Estratto da ALIM