1150 Dilectissimo in Christo patri suo E(ugenio) sanctae Romanae ebr' aecclesiae summo pontifici C(onradus) Dei gratia Romanorum rex et semper augustus filialem per omnia dilectionem et debi- tam in Domino reverentiam.

Postquam, Deo propicio nostram fragilitatem moderante, ab expeditione Hierosolimitana reversi fuimus, vestram beatitu- dinem salutare et sacrosanctam matrem nostram Romanam aec- clesiam visitare per sublimes legatos nostros disposuimus. Set Deo extendente manum suam in retribuendo, tam gravi et tam diutina corporali infirmitate afflicti sumus, ut a rebus gerendis cessare cogeremur. Verum recepta nunc per divinae pietatis in- dulgentiam sospitate, in eiusdem voluntatis proposito perseve- rantes, eosdem legatos ad vestrae celsitudinis presentiam desti- nare, communicato principum consilio, statuimus, ut tam de aecclesiae quam de regni statu et utilitatibus ea vobiscum tra- ctare et ordinare possimus, per que et populus christianus in pace ac timore Dei vivere et imperium Romanum in pristinae dignitatis robur reformari Deo auctore valeat. Causam Mor- bacensis monasterii a latoribus presentium, viris utique religiosis 1149 ac prudentibus, plenius intelligere potestis. Que in conspectu )ec' et in presentia Basiliensis episcopi1, in cuius parrpchia idem monasterium consistit, nec non Constantiensis* Bavembergensis* Eistadensis* ac Spirensis5 episcoporum, nec non Corbeiensis ab- batis et aliorum multorum tam abbatum quam religiosorum atque litteratorum virorum diu tractata et diligenter discussa est, et ex ordine iuris ac rationis ad hunc finem perducta: ut, quia concors in malis prefati monasterii congregatio, quibusdam tamen eorum contradicentibus, personam viciis suis consentientem ele- gerat, nos, auctoritate regulae beati Benedicti edocti, adhibito episcoporum et abbatum suffragio, non sivimus" pravorum pre-

a. sic cod.

1. Ortlibi. 2. Hermanni. 3. Eberhardi. 4. Burcardi. 5. Gunthcri.

WIBALDI EPISTOLAE 231. 232. 351

valere consensum. Ad reformandam itaque religionem et re- 1150 staurandum regni honorem prefecimus eidem monasterio virum Febr. 2 venerabilem ac religiosum Eilulfum Erliacensem abbatem, cuius annitente industria predictum monasterium ab antiquis spurciciis emundetur. Quod factum ut a vestrae sanctitatis benedictione roboretur, attente monendo rogamus; nec inclinetis aurem ve- stram cursoribus illis pseudomonachis, qui episcopum Basilien- sem, nichil de eodem negotio tractantem, ad vestram presentiam appellaverunt. Etenim tam temerariae provocationes totam aec- clesiasticam disciplinam subvertunt et omnem iuris ordinem con- fundunt. Preterea sublimitatem vestram intime rogamus, qua- tinus quendam liberum hominem nostrum Ottonem, qui apud vestram discretionem infamatus est, quod cuiusdam clerici Wirci- burgensis, Conradi videlicet, nasum truncaverit, ab excommuni- catione absolvi faciatis; quoniam, ab eodem clerico super eadem re in nostra curia pulsatus, iudicio gentis suae et nostrae curiae, quod innocens esset, comprobavit. Cui actioni filius vester, noster utique amicus, Guido cardinalis1 interfuit.