De statu, immo de nutatione animi nostri certius ex litteris communibus1 valebis addiscere. Quae autem nos a regimine Stabulensis monasterii deterreant, licet ignorare non possis, bre- viter tamen tuae vigilantiae annotabimus. In primis magna est ruina ordinis nostri, quam in tam multiplici rerum necessaria- rum defectu nos sublevare posse non confidimus. Porro tanta est apud vos rerum tenuitas et prebendae cotidianae defectus, ut etiamsi totum regnum firmissima pace frueretur, vix tamen valeret se Stabulensis ecclesia sustentare. Advocati vestri pec- catis facientibus non sunt pauperum defensores, set crudelissimi 1. ep. 310 supra.

440 WIBALDI EPISTOLAE 311. 812.

- vastatores et libertatis vestrae inimicissimi insidiatores. Mini- steriales vestri, qui maxime deberent aecclesiam sustentare, con- versi sunt in arcum pravum1 et neque mandatis obtemperant neque agriculturam, ubi ipsi villici sunt, exercere adiuvant, set, quod deterius est, impediunt et vastant. A quibus detrimentis nulla fere ecclesiae vestrae possessio aliena est; et maxime curtes illae vacuae et neglectae sunt, de quibus precipua monasterii et prebendae supplementa capi solebant. Inter haec autem divina flagella nullum nobis auxilium prestatur" vel ab aecclesiastica vel a seculari potestate. Non est itaque mirum, si haec omnia dili- genter considerata tabescere faciunt sicut araneam animam nostram* et de salute nostra et nobis commissorum sollicitius cogitare. Qualiter vero nostra ordinatio in Corbeiensi aecclesia sit a domno papa Eugenio in civitate Meldis confirmata, tu melius nosti, qui presens eras*, et nos absentes fuimus.