1119-1130 Domino Ruperto Tuitiensium abbati, omni morum et doctrinae sapientia insigni, esuriens scientiam, inter sexaginta veri Salo- monis reginas* in die iucunditatis et laetitiae coronari.

Ad vos, o abbatum venerande, plus corde quam facie cogno- scendus scribo, ac vobis plus oneri quam servitio ero. Quod non ex temeritate vel arrogantia, sed ex caritatis vestrae pru- dentia et bonitate praesumo; non enimb me paternitatem vestram gravaturum arbitratus sum, si a vobis illa in caritate quaererem, quae aliis ultro cum benevolentia erogatis. Videtur" , si quae parvitas mea in scripturis sacris ignorat, vestram adeo doctam sapientiam interrogare, cuius argumentum in magnis et iure laudandis operibus ex parte cognovi. Precor ergo vos per vir- ginis Filium, ut nobis rescribere dignemini, si virginitatis amittat palmam, qui vel quae propriis aut alienis manibus vel qualibet alia arte praeter naturalem coitum sibi semen elicuerit; vel si in proposito virginitatis corrupta consecrari debeat vel possit. Haec sunt, venerande pater, quae mihi de animae salute et con- silio a caritate vestra expediri cupio; in quo non solum mihi sed et multis utriusque sexus, qui mecum ista efflagitant, pro- deritis. Et si qua sunt, quae his rebus dubitationem generant,

a. £t haac et eam quae sequitur rpistolnm descripsi ex Rupcrti abbatis Tuitiensis Opp. (ed.Parisiis 1638) T.H. 936 et 937. b. N. N. ed. c. bonum vel similis ex- cidisse videtur.

1. Rupertus, dic 11 Scpt. aut 1119 aut 1120 factus abbas Tuitiensis, cum die 4 Martii aut 1129 aut 1130 obierit (v. quae attuli in Mon. Germ. SS. XII. 627 et 628), hanc epistolam intervallo annorum 1119 et 1130 scri- ptam esse liquet. 2. Cantic. 6, 7.

WIBALDI EPISTOLAE 1. 2. 77

vestra diligentia subtiliter enodet, quae et brevitatis gratia prae-1119-1130 tereunda putavi et quia disertum interrogo, qui hoc facilius quam ego advertere nostis. Peto etiam, si dilectioni vestrae placet, ut Apologeticos vestros1, quos illustribus scripsistis viris *, nobis mittere velitis, quoniam cum in Matthaeo locus ille venisset: Fiat voluntas lua sicut etc.", invenimus calumniatoris vestri sen- tentiam, quam tota libertate praeceptor meus* respuit et in vestram pedibus ut dicitur ingressus est. Verum quanquam uter- que nostrum libros eosdem vestros, dum adhuc essetis Leodii, legissemus — nam illuc propter vos et opera vestra de Stabu- laus" veneramus5 — tamen eorum sententiam non facile totam tenere potuimus; sed hoc memoriter habemus, subtili vos ra- tione et rationabili subtilitate vicisse, nullam in voluntate Dei diversitatem vel duplicitatem accidere. Si hecb vobis quidem parva, mihi vero grandia meruero. Animabitis me forsitan illa quaerere, de quibus dignum sit vestram excellentiam respondere, in quibus mea et mei similium tenuitas possit proficere. Valete.