Nos Dominicus comes, viceiudex aule regie significamus omnibus, quibuscunque presens scriptum patuerit, quod causa venerabilis abbatis monasterii Sancti Mauricii de Beel contra udvornicos suos de villa Endred, qui se iobagiones fuisse recitabant, cum fuisset coram Andrea comite, iudice curie tunc temporis ventilata, nec eadem ob feritatem insurgentium Thatarorum deffinita, ea ad nostram rediit presentiam fine debito disserenda, que eodem modo in nostri presentia diutissime sententialiter emersit. Ad ultimum autem, cum dominus rex esset in insula, idem abbas monasterii Sancti Mauricii privilegium Sancti Ladislay regis ad dominum regem ad constantiam libertatis memorate ville Endred asportavit exclamantibus semper populis dicte ville iobagionali libertate se fulcitos, ad quos dominus rex intentus privilegium iam dictum Philipo (!) preposito Dimisiensi et cancellario regine iussit inspiciendum. Philipus autem prepositus memoratus inspiciens privilegium sepedictum, invenit libertatem ipsorum conditionaliter conditam, sicut dominus abbas affirmabat. Quos iuxta lectionem privilegii in officium pristinum una cum pena tonsi capitis, sicut in ipso privilegio continebatur, reddituros decrevimus ante dicte ecclesie perpetualiter. Ne igitur series huius caligine imbuatur, sed in posterum absque motione fulgeat evidenter, litteras nostras sigilli nostri munimine indulsimus roboratas. Anno gratie M° CC° XL° VI°. [1246.]