Agapitus Episcopus seruus seruorum Dei fratri dilectissimo et reuerendissimo Gerardo sanctae Laureacensis Ecclesiae Archiepiscopo in Christo salutem. Petitiones tuas pro renouandis siue approbandis Ecclesiae tuae priuilegiis venerabilis Fuldensis monasterij Abbas Hademarvs huc causa orationis veniens cum magna beneuolentia nostrae experientiae suggessit pariterque jurgia et disceptationes grauissimas inter te et Heroldum Archiepiscopum pro vtrinque suscepta in vna prouincia pallij auctoritate exortas flebiliter nunciauit, quod et ipsi ex debita pastorali cura nimio cordis moerore dolemus detestabiliterque profanamus. Quippe sancta et vniuersalis Ecclesia, cui authore Deo praesidemus à religiosis atque pacatis sacerdotibus suis et in caritate non ficta solidatis quasi totidem columnis innisa fulcitur; discordantibus autem et aduersus se hostiliter inflante superbia animum tollentibus praesertim tantis Pontificibus velut euulsis sustentaculis casura non sine magno periculo et vigoris sui detrimento à proprio statu concutitur. Insuper etiam, dum de foris inter vos pro pallij honore pertinaciter huiusmodi contentio exercetur, agitur, vt in fraterna emulatione decor sacerdotij intus euacuetur. Inde ergo frater Officium nostrum illud esse perpendentes, ne inimicitiarum fomite in vobis succrescente dissidium sanctae Dei Ecclesiae atque scandalum sine consilij et vtilitatis vestrae respectu diutius nutriatur, ad sequestrandum litem vestram accedimus nos arbitri tam ex sollicitudine à Domino regiminis iniuncti quam amborum vestrorum amore ad hoc permoti ita videlicet, vt et de praelibata conflictus vestri querimonia rationabilibus iudiciis rite iustitiae satisfaciamus, et vos omni explosa controuersia in fraternam concordiam Christo moderante reuocemus. Notum est igitur literisque penes nos commendatum, quibus Ecclesiarum locis dignitas pallij ab hac Apostolica sede debeatur; Lauriacensem autem vrbem antiquitus Metropolitanam fore et Archiepiscopi sedem, cui sanctitas tua praeesse dignoscitur, sicut in priuilegiis authenticis ad nos vsque à te directis legimus, ita quoque inuentis quibusdam exemplaribus chartae vetustate admodum attritis in Archiuo S. Petri reperimus. Hanc etiam in exordio nascentis Ecclesiae et immanissima Christianorum persecutione à Doctoribus istius sedis Catholicae fidei nouimus rudimenta percepisse et exinde à succedentibus praedicatoribus in superioris atque inferioris Pannoniae prouincias eiusdem fidei emanasse gratiam. Quibus etiam duabus prouinciis illarumque Pontificibus vsque ad tempora Hunnorum non alius quam sanctae Lauriacensis praefuit Archiepiscopus, quorum barbarica feritas non solum praedictam Lauriacensem Ciuitatem verum etiam in circuitu adiacentes regiones depopulauit atque funditus desolauit. Inde quidem contigit, vt Episcopi hac necessitate compulsi sede illa deserta atque alio translata simul etiam Archiepiscopalem ipsius sedis desererent honorem. Modernis autem nec multo retro elapsis temporibus vacante ab Apostolico Vicario Bauariorum regno Arno primus sanctae Salzburgensis Ecclesiae subrogatur Archiepiscopus. Haec testatur annosa memorialis sacri scrinij historia. Modo autem mortalibus propitiante Christo ab hostibus sanctae Lauriacensis Ecclesiae quiete et inhabitandi securitate concessa non alibi quam ibidem fraternitatis tuae Cathedra oportet haberi. Quapropter reintronizamus te eidem Ecclesiae sanctorum Patrum videlicet praedecessorum nostrorum, sed et beatae memoriae Domini Leonis Papae, à quo Excellentia tua pallio et priuilegio donata est, sanctiones atque statuta exequentes ac saepedictam sanctam Lauriacensem Ecclesiam potestate et vice beati Petri Apostolorum Principis absoluimus et Archiepiscopamus et in culmen Metropolitanum sublimamus et priuilegia nobis transmissa manu propria munimus et corroboramus ac rata esse firmamus, denuoque tibi pallium cum praesenti praecepto secundum vsum prius concessum successoribusque tuis perpetim tenendum tradimus. Hisque ex amussi ita ad iustitiam reintegratis decreuimus rixas vestras et dissensiones praefata ex causa deriuatas dirimere atque in fraternum amorem vos reconciliare sic, vt vtrique vestrorum modo susceptus seruetur pallij honor illaesus hortantes, quatenus Apostolicè instituti amodo non in contentione et aemulatione maneatis. Constat quidem, quod canonicè singulis prouinciis singuli ordinantur Metropolitani, proinde distribuere atque determinare ita vobis parochias bonum et pacificum aestimamus, vt diuisis duabus Noricae regionis prouinciis Heroldo Archiepiscopo Occidentalis Pannoniae cura committatur et custodia; tibi autem successoribusque tuis propter emeritam antiquitatem sanctae Lauriacensis Ecclesiae, cui iure iuniorum reuerentia assurgit in benedictionis et sedis ordine Praelatis atque Praepositis prouidentiam Orientalis Pannoniae regionemque Auarorum atque Maraharorum sed et Schlauorum, qui modo Christiani vel adhuc per baptisma Christo lucrandi sunt, circumquaque manentium credimus nostramque Apostolicam vicem in illis partibus praedicandi et pro arbitrio vestro, vbi opus est, Episcopos constituendi omniaque disponere atque ordinare tali authoritate atque potestate delegamus, ac si ipsi affuissemus. Quod si iam dictus Heroldus Archiepiscopus deinceps suorumve quispiam successorum minime diffinito limite contentus sed interdictam atque à sua potestate separatam Dioecesin repetere peruicaciter conatur nec à prohibitae contentionis schismate per istas nostras Apostolicas traditiones atque determinationes compescitur; Ipse etiam pie concessa dignitatis munificentia penitus priuetur atque secundum ius pristinum superior Pannonia continuetur inferiori atque tuae tuorumque successorum ambae perpetualiter subiaceant ditioni; Allubescentes autem assensumque praebentes istis nostris saluberrimis decretis benedicimus et Catholicos approbamus, resistentes vero atque infirmare vel omnino peruertere contendentes anathemate maranatha sanctae Trinitatis districte percutimus et Apostolica sententia, qua multati Anania et Saphira exspirauerunt, damnamus et cum blasphematoribus sancti Spiritus sempiternis cruciatibus puniendos destinamus.

Source Fulltext: OÖUB 2 (Wien 1856), S. 708-711