Nos Arnoldus prepositus sancti Benedicti de Brvnna sancti Benedicti ordinis nec non Dietricus decanus Medlicensis Patauiensis et Olomucensis dyocesum subdelegati delegatorum sedis apostolice videlicet abbatis sancte Crucis et decani Znoimensis predictarum dyocesum in causa, que uertebatur inter abbatem et conuentum ecclesie sancte Marie Scotorum de Wienna ex vna et magistrum G. (Gerardum) plebanum Wiennensem ex parte altera super iuribus parrochialibus ipsius monasterii et capellarum sibi attinentium, quibus monasterium ipsum et capelle prefate enormiter erat lesum per arbitrium domini Ottonis quondam Patauiensis episcopi, sic mediante iustitia duximus procedendum. Primo magistrum G. predictum ad instantiam sepedictorum abbatis et Conuentus peremptorie ad certum diem citauimus et ad certum locum, ipsis abbati et conuentui de suis querimoniis responsurum. Die vero adueniente partibusque in nostri presentia constitutis, magister G. eodem die post multas allegationes partis utriusque, licet cum magna difficultate, firmato iudicio per assessores et tabelliones ydoneos recepit terminum, ad exceptiones dilatorias proponendas. Quo termino, cum exceptiones predictas coram nobis proponere deberet, quandam frustratoriam exhibuit appellationem, cuius copiam in scriptis pluries requisitus nobis facere denegauit, sed illicentiatus a iudicio recessit. Nos vero de assessorum nostrorum consilio ad conuincendam ipsius magistri G. malitiam terminum alium; scilicet post nonum illius diei, vt coram nobis compareret copiamque sue appellationis nobis exhiberet, assignauimus eidem, in quo termino nec per se nec per procuratorem comparuit nec comparere curauit. Nos igitur mandatum nobis commissum debita reuerentia exequi uolentes, viso, quod monasterium cum suis capellis predictum enormiter fuit lesum, ipsum monasterium cum capellis sibi attinentibus, videlicet sancte Marie in littore, sancti Petri, sancti Ru^operti, sancti Pancratii infra muros ciuitatis Wiennensis, nec non sancti Cholomanni in Lauben, in possessionem rerum petitarum, scilicet iurium parrochialium, causa rei seruande misimus et mittimus auctoritate domini pape in nomine patris et filii et spiritus sancti, id est, quod in predicto monasterio et in Lavben predicare, festa indicere, commemorationem facere animarum, paruolos baptizare, confessiones audire, remissiones facere, dare corpus Christi, penitentias iniungere, matrimonium coniungere, mulieres post partum introducere, mortuos pretextu fraternitatis ac hospites et peregrinos nec non familiam ducis sepelire, fontes, carnes et palmas in pascha et in pentecoste consecrare, decimas quoque, quas ab antiquis temporibus habuerunt, percipere liceat remota prorsus omni questione. In capellis vero reliquis supradictis hec omnia predicta fieri liceat, preterquam baptismus et mortuorum intumulatio secundum consuetudinem antiquam. Contradictores nichilominus et rebelles in hiis scriptis in nomine patris et filii et spiritus sancti excommunicamus. Lata est hec sententia Wienne ante capellam curie regis presentibus testibus subnotatis, presbyteris domino Leone plebano de Albrehtesperge, domino Chunrado dicto Paratel, domino Hainrico, domino Gotfrido nec non plebano de Hainburc, laicis vero fide dignis domino Wikhardo de Arenstœn ministeriali Austrie, V^olrico de Chalenperge, Reinbotone dicto Celuebo, Alberto de Symanigen, Arnoldo dicto Reinner, Ortwino, Johanne Welsario, Alberto de Stadelawe, Hermanno dicto Hakentivel, Reinbotone fabro ducis et aliis multis. Datum anno domini M^o. CC^o. LXV^o. indictione octaua, quinto kalendas Septembris.

Source Fulltext: HAUSWIRTH, Schotten (=FRA II/18, 1859) S. 47-48