Richardus Dei gratia Romanorum Rex semper Augustus illustri Ottocaro Bohemiae Regi charissimo Principi suo gratiam suam et omne bonum. Cum regalis dignitas potestatis quondam quodammodo divinae in terra Majestatis imaginem repraesentet et quanto quis suae voluntati innititur, tanto copiosioribus gratis suae donis et insignioribus illustratur, decens et congruum aestimamus, ut ad imitationem illius, qui omnibus dat et nulli imperat, illi nostra benignitas gratiosior atque benignifiosior semper illuceat, qui nostrae beneplacito voluntatis cum maiori liberalitate et promptitudine se conformat. Hinc est, quod, cum nullius gratificatiouis muneribus, sed propriae duntaxat virtutis et liberalitatis instinctu pellectus ad nostri cultum Domini sis conversus et promittas legaliter etiam deinceps nostrae devotionis obsequiis et mandatis constanter et fideliter inhaerere, Nos te ob hoc condignioribus honoribus et gratiosioribus beneficiis prosequi cupientes, te de Principatibus Regni Bohemiae et Marchionatus Moraviae ac omnibus feudis dictis duobus Principatibus attinentibus, quos et quae clarae memoriae pater et progenitores sui juste et rationabiliter ab imperio tenuerunt, authoritate praesentium investimus tibique dictos Principatus et feuda simpliciter authoritate regia confirmamus. Et quia non multum gratiae tantae potentiae et claritatis viro per ista videmus impendere, quae constituit claros progenitores tuos officiosis laboribus et gloriosis actibus meruisse, Nos te pro tuae devotionis meritis plenius et insignius honorare volentes, tibi et tuis legitimis haeredibus, qui tibi in bonis feudalibus secundum jus et constitutionem sacri Imperii de jure poterunt et habebunt succedere, pro nobis et successoribus nostris Imperatoribus et Regibus Rom. illos duos nobiles Principatus Ducatum videlicet Austriae et Marchionatum Styriae ad manum Imperii et nostrarn de jure libere devolutos cum omnibus feudis ad dictos Principatus pertinentibus ab Imperio debitis et consuetum teneri integraliter et simpliciter in feudum concedimus et donamus, tibique et legitimis tuis haeredibus, quemadmodum est praescriptum, jure et titulo feudali perpetuo possidendos. Nulla igitur persona sublimis vel humilis, ecclesiastica vel mundana praesumat hujus nostrae investitionis, confirmationis et concessionis paginam infringere vel ei ausu temerario contraire. Quod qui fecerit, ipso facto se noverit bannum Imperii et nostrae offensam Celsitudinis incurrisse. In istorum omnium autem testimonium et evidentiam pleniorem praesens inde conscribi et sigillo nostrae Majestatis jussimus communiri. Datum Aquisgrani IX. die Augusti, Indictione V. anno Domini M. CC. LXII. Regni vero nostri anno VI.

Source Fulltext: OÖUB 3 (Wien 1862), S. 290-291, Nr. 307