Rudolfus dei gratia Romanorum Rex semper augustus omnibus in perpetuum. Licet ex Officii nostri debito, cui Regalis munificentia est annexa, sacri Imperii Principibus et Ecclesiis teneamur ad promotionis gratiam et conservationem jurium, que eisdem competere dinoscuntur, illis tamen, qui se suaque studia sic disponunt, ut nobis et Imperio gratis obsequiis se exhibeant, benivolos et paratos recognoscimus, nos teneri munificentia largiori. Cum itaque dilectus Princeps noster, Leo uenerabilis Ratisponensis Episcopus intentionis sue aciem ad hoc tendat, ut nobis et Imperio se reddat utilem et obsequiosum, ipsum et Ecclesiam suam non tantum in suis juribus sed specialis gratie incremento prosequi volumus et favore et quia predicti Episcopi predecessores et Ecclesia Ratisponensis possedisse dicuntur diutius Villam Horgensee in Marchvelt et jus patronatus Ecclesie in Michelhusen juxta Rust et forum Celle cum possessionibus in Honichperch (?) et curiam dictam Agsthoven in Riedmarchia cum suis pertinentiis, quousque per Illustrem Regem Boemie Otakarum preter justitiam sunt privati, licet quidam asserant, quod non de jure, sed per negligentiam dicti Regis Boemie ad possessionem Ratisponensis Ecclesie prescripte possessiones fuerant devolute, Nos tamen favorem et gratiam per Regiam munificentiam negligentie, si qua fuit, preferentes recognoscimus dictas possessiones pro 120 Pfd. (CXX librarum) redditibus Wiennensis monete deinceps ad Ratisponensem Ecclesiam et Episcopum, qui pro tempore fuerit, liberaliter pertinere et ipsis liberas et absolutas sine impedimento quolibet assignamus, tradimus et donamus et Imperialis majestatis robore confirmamus, immo tanquam Ratisponensis Ecclesie proprietatis titulo attinentes relinquimus difficultate qualibet relegata. Et ut predicta nostra liberalitas per dictum Episcopum recipiat repensivam (?), idem Episcopus karissimus liberis nostris Alberto, Hartmanno et Rudolfo et ipsorum heredibus masculini sexus legitimis feoda contulis, que principes Austrie, Styrie, Karinthie, Carniole, Marchie, Egre et Portusnaonis a Ratisponensi Ecclesia hactenus tenuerunt. Nos quoque, quamdiu vixerimus, conservatores erimus et defensores in eisdem feodis nostrorum liberorum superius expressorum et discedentium ex eisdem legitimorum videlicet nec non masculorum, quibus deficientibus dicta feoda ad Ratisponensem Ecclesiam libere revertentur. Adjectum est etiam, quod quecunque feuda Ratisponensi Ecclesie vacaverunt ex morte Comitum, Nobilium, Ministerialium et quorumcunque aliorum hominum, remaneant Ratisponensi Ecclesie et ad ipsam integraliter devolvantur, ad hec enim Episcopo Ratisponensis Ecclesie nos et liberi nostri prestabimus auxilium et favorem et faciemus exhiberi de occupantibus justicie complementum et in predictis bonis nos et nostri liberi dictum Episcopum et suam Ecclesiam tanquam bona propria nichilominus defendemus nec permittemus offendi vel inferri injuriam in eisdem. In cujus rei testimonium Sigillum nostre Majestatis presentibus est appensum. Huius rei testes sunt venerabiles in Christo patres Petrus Pataviensis et Johannes Chymensis Ecclesiarum Episcopi, Magister Gotfridus prepositus Soliensis, Magister Andreas de Rode prepositus Werdensis notarii nostri, Fridericus Burcgravius de Nüremberch, Otto de Haslawe, Otto de Perhtoldstorf, Ulricus et Chunradus fratres de Pilichdorf et plures alii fide digni. Datum Wienne anno dominice Incarnationis 1277, Idus Junii, Indictione quinta, Regni vero nostri anno quarto.

Source Fulltext: OÖUB 3 (Wien 1862), S. 470-471, Nr. 509